Wnikanie w doskonałe prawo
1 Chcąc wytrwać do końca i doczekać upragnionego nowego porządku, musimy zachowywać silną wiarę. Jak można osiągnąć ten cel? Bez regularnego studium, rozmyślania i stosowania się do Słowa Bożego nasza wiara szybko może osłabnąć. Zamiast być „czynicielami słowa” (Gd), stalibyśmy się rozbitkami w wierze i stracilibyśmy radość. Ci, którzy są dłużej w prawdzie, mogą znać osoby, które kiedyś miały silną wiarę i były pełne radości, a dziś są zrujnowane duchowo, zgorzkniałe lub wcale ich nie ma w szeregach ludu Bożego. Dlaczego doszło do tego? Przestały pielęgnować swą wiarę. Zaniechały strzeżenia swego serca. Gdybyśmy się nie mieli bezustannie na baczności, coś takiego mogłoby się przydarzyć każdemu z nas.
2 Najlepiej wychodzi zawsze ten, kto trzyma się posłusznie prawa Bożego. Gdy się stosujemy do wszystkiego, co nam poleca Jego ‛słowo’, wtedy odczuwamy zadowolenie, prawdziwą satysfakcję i mamy czyste sumienie, wiedząc, że to, co czynimy, cieszy się uznaniem w oczach Jehowy. W liście Jakuba znajdujemy taką radę: „Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie (...). Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo (...) i wytrwa w nim /i w nie wnika, Kow./, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo”. — Jak. 1:22-25.
3 Jako Bóg miłości, Jehowa czuwa nad tym, żeby udzielać nam wytycznych, których przestrzeganie może nam zapewnić błogosławieństwa zarówno teraz, jak i w przyszłości (1 Tym. 4:8). Nie po to udziela nam tych wskazówek, żeby nas skrępować różnymi ograniczeniami, lecz żeby nas ustrzec przed ściągnięciem nieszczęścia na siebie samych i na drugich (Koh. 11:9, 10; Rzym. 13:8-10). Im dokładniej wiemy, co Jehowa umieścił w Biblii, ażeby nami pokierować, i im ściślej się do tego stosujemy, tym jesteśmy szczęśliwsi. Gdy czegoś nie rozumiemy, powinniśmy poszukać wyjaśnienia w naszych publikacjach, a gdybyśmy nie mogli czegoś znaleźć, możemy zapytać o to dojrzałych braci.
4 Zastanów się: Czy rzeczywiście wnikam w doskonałe prawo Boże? Czy ustaliłem sobie ściśle określony program czytania Biblii? Czy zastanawiam się nad tym, jak rozważane wiadomości odnoszą się do mnie osobiście i jak mogłyby pomóc ludziom, którzy nie znają prawdy? Każdy najlepiej wie, jak jest w jego wypadku.
5 Możemy mieć mało czasu. Ale czy nie byłoby to pięknie, gdybyśmy codziennie poświęcali dziesięć czy piętnaście minut na czytanie Biblii? Biblia jest ‛słowem’ Bożym, jest orędziem skierowanym do nas. Będąc sługami Jehowy, jesteśmy zarazem Jego przyjaciółmi. A któż odkłada na bok listy od serdecznego przyjaciela, mówiąc, że przeczyta je sobie kiedyś przy okazji? Czy nie powinniśmy przywiązywać takiej samej wagi do wiadomości pochodzących od naszego Ojca niebiańskiego?
6 Wielu z nas ma rodziny. Czy wnikamy w to doskonałe prawo wspólnie jako rodzina? Czy rozmowy o sprawach duchowych są nieodłączną częścią naszego życia? Może nie są one tak dalece składnikiem naszego tygodniowego rozkładu zajęć, jak byśmy sobie tego życzyli. Może każdy z osobna czyta i studiuje Biblię oraz publikacje Towarzystwa. Ale czy rozmawiamy ze sobą o tym, cośmy przeczytali, i czy w ten sposób pomagamy sobie wzajemnie w jeszcze ściślejszym dostosowaniu się do Słowa Bożego?
7 W niektórych rodzinach dyskusje biblijne są rzeczą samo przez się zrozumiałą. Członkowie tych rodzin lubią rozmawiać o tym, co przeczytali, opowiadać swoje przeżycia ze służby polowej. Inni natomiast oprócz studium rodzinnego i obecności na zebraniach nie utrzymują ze sobą bliższego kontaktu duchowego. W jaki sposób można by uczynić rozmowy o sprawach duchowych stałym składnikiem waszego życia rodzinnego?
8 Dopóki takie dyskusje nie wejdą u was w zwyczaj, można je początkowo z góry planować. Możecie poprosić członków rodziny, żeby sobie przygotowali pytania, które chcieliby omówić. Gdyby każdy członek rodziny przedłożył takie pytanie raz w tygodniu lub co dwa tygodnie, mogłoby to nastręczyć sposobność do budującej dyskusji biblijnej. Każdy powinien wcześniej zastanowić się nad pytaniem, które chciałby poddać pod rozwagę; taką dyskusję można prowadzić podczas posiłku, w podróży lub przy innej stosownej okazji. Pytania mogą dotyczyć zadania w szkole teokratycznej, trudności napotykanych w pracy lub w szkole, albo dotyczących ubioru, uczesania, kaprysów mody, spędzania wolnego czasu itp. Czasami pytania mogą zadawać rodzice, aby pobudzić dzieci do myślenia. Z czasem takie dyskusje zaczną wynikać samorzutnie. Gdy poświęcimy tej sprawie należytą uwagę, może to wydać plon w postaci wzrostu usposobienia duchowego członków rodziny i chrześcijańskiej osobowości. A przecież od tego zależy nasze ocalenie.