Swoboda mowy
1 Serca ludzi, którzy mają głębokie docenianie dla spraw Królestwa, pobudzają ich do mówienia dobrej nowiny. Tacy cieszą się ‛swobodą mowy’. Jako uczniowie Chrystusa, nie możemy nie mówić drugim o najlepszej nowinie (Mat. 13:23; Łuk. 6:45). Chcąc zachować swobodę mowy, trzeba zawsze dbać o właściwe zachowanie. Gdyby nasze słowa lub postępki dawały innym podstawę do powątpiewania o naszej szczerości jako Świadków Jehowy, mogłoby to nas powstrzymywać od głoszenia, a choćbyśmy nawet głosili, miałoby to o wiele mniejszą wartość. Może też być i tak, że ktoś wie, iż nie zachowuje się właściwie, i dlatego wstyd mu przyznać się do tego, że jest Świadkiem Jehowy. List 1 Piotra 2:12, 15, 16 i Ewangelia według Mateusza 5:14-16 wskazują, jak ważne jest właściwe postępowanie dla nabycia swobody mowy. Powinniśmy pamiętać o tym zwłaszcza, gdy wyjeżdżamy na urlop lub wakacje, żeby we właściwej temu okresowi atmosferze odprężenia nie zapomnieć ani na chwilę, kim jesteśmy, i nie zaniechać stosowania w praktyce zasad Bożych.
GŁOSZENIE PRZYGODNE
2 Gdy wychodzimy z domu, udając się gdziekolwiek, powinniśmy czujnie upatrywać sposobności do głoszenia i wyzyskać każdą nadarzającą się okazję. Podobnie jak Jezus przy studni dawał świadectwo Samarytance, tak wielu braci i sióstr wykorzystuje okazje do głoszenia przygodnego i osiąga dobre wyniki. Przygodnie głoszą również zainteresowani. Pionierka prowadząca studium z takimi osobami opowiedziała, ile w związku z tym zaznała radości. Otóż w rodzinie, z którą prowadzi studium, córka zainteresowała swą koleżankę, z którą razem mieszkała na stancji. Koleżanka z zachwytem słuchała świadectwa i od razu poprosiła pionierkę o Biblię. Czytała ją wszędzie, a o tym, czego się dowiadywała, opowiadała innym koleżankom. Gdy przyszła do nich na stancję profesorka, obie dziewczyny dały jej świadectwo. Profesorka okazała żywe zainteresowanie i zapragnęła mieć własną Biblię. Gdziekolwiek więc wyjedziemy tego lata, wszędzie pozwalajmy świecić swemu światłu.
SUMIENNE DOKONYWANIE ODWIEDZIN
3 Odwiedziny są oczekiwanym i sprawiającym radość plonem pracy od drzwi do drzwi. Żeby jednak spełniły swoją rolę, trzeba o nie zadbać. Pewna pionierka pracowała od drzwi do drzwi z drugą siostrą. W pewnym miejscu umówiły odwiedziny ponowne, ale nie poszły o ustalonej porze. Ponieważ pionierka odczuwała z tego powodu wyrzuty sumienia, wybrała się tam na drugi dzień. I co się okazało? Zainteresowany przywitał ją słowami: „To ja czekałem całą niedzielę, a panie nie przyszły!” Mimo to siostrze udało się założyć studium i teraz prowadzi je dwa razy w tygodniu. Po trzech tygodniach zainteresowany przyszedł na zebranie i odtąd uczęszcza regularnie, będąc przy tym zawsze dobrze przygotowany. W innym wypadku pionierka zaszła dokonać odwiedzin u starszej niezdecydowanej kobiety. Zdziwiła się bardzo, gdy drzwi otworzyła jej młoda dziewczyna, którą przez 6 miesięcy daremnie próbowała zastać w domu gdzie indziej. Na tych pierwszych przypadkowych odwiedzinach u przyszłej teściowej, owa dziewczyna zapytała, czy nie mogłaby pójść na zebranie. Teraz studium odbywa się regularnie, a dziewczyna dzieli się prawdą z innymi.
4 Tak się już utarło, że gdy świadczymy od drzwi do drzwi w blokach, zaczynamy od najwyższego piętra i opracowujemy klatkę schodząc w dół. A gdyby tak spróbować zmienić ten model pracy? Pewien nadzorca twierdzi, że daje to dobre wyniki. Rozpoczyna pracę, posuwając się z dołu do góry. Gdy mniej więcej po godzinie schodzi na dół, dzwoni jeszcze raz do mieszkań zamkniętych i w wielu wypadkach zastaje już kogoś w domu. Metoda ta ma jeszcze i tę dobrą stronę, że głosiciele w starszym wieku, którzy nie byliby w stanie wyjść od razu na przykład na czwarte piętro, po opracowaniu pierwszego piętra mogą bez większych trudności wyjść na drugie piętro i tak dalej. A gdy w którymś mieszkaniu mogą chwilę usiąść, to przy rozłożeniu wysiłku na takie etapy potrafią wyjść nawet na czwarte piętro. Jak sądzicie czy nie warto wypróbować tę metodę na waszym terenie? Może dzięki temu zastaniecie w domu więcej ludzi?
5 Pielęgnujmy więc nadal swobodę mowy, zachowując się zawsze w sposób godny dobrej nowiny. Oby nam nic nie stawało na przeszkodzie w odważnym świadczeniu wszędzie, gdzie tylko się znajdziemy!