Wasze zebrania służby
TYDZIEŃ PO 6 LISTOPADA
15 min. Słowa wstępne. Przemówienie na temat: „Duch Boży ci pomoże”.
21 min. „Nauczanie na studiach biblijnych” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
12 min. List od Braci — odczytanie i omówienie.
12 min. Wywiad z kilkoma głosicielami, zwłaszcza młodymi, którzy już przeczytali książkę Twoja młodość. Czy używałeś już podanych w niej argumentów w rozmowie z kolegami szkolnymi, nauczycielami, w pracy polowej lub przy innych okazjach? Poproś o doświadczenia. Zachęć do posługiwania się tą książką na odwiedzinach ponownych i do zakładania studiów biblijnych z młodzieżą. „Wiadomości Teokratyczne” oraz uwagi końcowe. Modlitwa.
TYDZIEŃ PO 13 LISTOPADA
15 min. Słowa wstępne, a następnie „Posługiwanie się broszurkami w zakładaniu studiów biblijnych”. Broszurki Czy istnieje Bóg, który troszczy się o nas? oraz Bezpieczna przyszłość — jak ją sobie zapewnić są bardzo przydatne do zakładania studiów biblijnych. Doświadczeni głosiciele dzielą się swoimi spostrzeżeniami, które mogą nam być bardzo użyteczne. Pierwszym warunkiem powodzenia w studiach biblijnych jest rozbudzenie pragnienia pomagania drugim. Niemniej ważnym czynnikiem jest przygotowanie. Dobre wyniki daje zazwyczaj wypracowanie podejścia umożliwiającego nawiązanie serdecznej rozmowy. Trzeba się dobrze zapoznać z treścią każdej broszurki, a następnie wybrać interesujące punkty, na które chcielibyśmy zwrócić uwagę podczas odwiedzin ponownych. Oto jak niektórzy zakładali z powodzeniem studia biblijne na podstawie broszurki Czy istnieje Bóg. Pewna siostra zaczyna rozmowę w ten sposób: „Czytam Biblię już od wielu lat i jestem zachwycona sposobem, w jaki ta broszurka odpowiada na pytanie nurtujące dzisiaj wiele ludzi, mianowicie: ‛Dlaczego Bóg dopuścił istnienie zła’? (Następnie przechodzi do par. 23 na stronie 14). Inny głosiciel zadaje pytanie zawarte w podtytule: ‛Dlaczego to trwa tak długo?’ (str. 14). Następnie przechodzi do odpowiedzi biblijnej z 1 Piotra 5:6, 7, cytowanej u dołu strony 27. Jeszcze ktoś inny pokazuje po prostu ilustracje na stronach 4 i 5, i wyjaśnia, że to nie Bóg, tylko człowiek ponosi odpowiedzialność za cierpienia ludzi. Wszyscy ci głosiciele zalecają posługiwanie się Biblią z podkreślonymi wersetami biblijnymi, żeby je można było łatwiej odszukać. Gdy czas pozwoli, można tu przeprowadzić jeden lub dwa krótkie pokazy. Jeżeli u was większym powodzeniem cieszy się broszurka Bezpieczna przyszłość, omówcie ją w podobny sposób, wyjaśniając, jak można na jej podstawie zakładać studia biblijne.
25 min. „Miejsce młodzieży w społeczności chrześcijańskiej” — ten punkt z programu zgromadzeń „Rozradowanych Pracowników” można omówić za pomocą pytań i odpowiedzi.
20 min. „Czy służba pionierska jest też dla ciebie?” — Po krótkich uwagach wstępnych otwórz ożywioną dyskusję. Reguluj czas w taki sposób, żeby dyskusja przebiegała sprawnie. Nie jest konieczne odczytanie wszystkich wersetów. (1) Jaką pracę Bóg zlecił Chrystusowi Jezusowi i jaką pracę przydzielił obecnie nam? (Łuk. 4:43; Mat. 24:14) (2) Ogólnie biorąc, kto może brać pod uwagę służbę pionierską? (3) Jak rodzina lub zbór mogą wspierać pioniera i zachęcać go do trwania w tej służbie? (Dzieje 28:15) (4) Dlaczego obecnie pionierzy są tak bardzo potrzebni? (Mat. 9:36-38) (5) Chociaż pionier może dużo zdziałać dobrym planowaniem i organizacją, skąd głównie czerpie siły? (2 Kor. 4:7; Filip. 4:13) (6) Jakie przywileje i obowiązki otwierają się przed pionierami? (7) Dlaczego pełnienie służby pionierskiej uszczęśliwia? (Marka 10:28-30; Dzieje 13:48, 52) (8) Jaki pożytek odniósł wasz zbór z goszczenia pionierów? W zakończeniu serdecznie zachęć każdego, żeby zbadał swoje warunki, przedstawił tę sprawę w modlitwie Jehowie i zadecydował, czy służba pionierska jest też dla niego. Modlitwa.
TYDZIEŃ PO 20 LISTOPADA
DZIELENIE SIĘ PRAWDĄ PRZY KAŻDEJ OKAZJI
25 min. Słowa wstępne, sprawy lokalne oraz omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi artykułu: „Przedstawianie Dobrej Nowiny — z pomocą książki Twoja Młodość” (par. 1 i 7 w formie przemówienia).
25 min. Nawiązywanie kontaktu z ludźmi przez głoszenie nieoficjalne. Przewodniczący: Mamy uzasadnione powody, żeby dzień w dzień błogosławić Jehowę (Ps. 145:2, 10). Następnie prosi o wyliczenie sytuacji (ale nie w formie doświadczeń), w jakich można dać świadectwo także wtedy, gdy nie pracuje się oficjalnie w pracy polowej. Dałoby się nawiązać kontakt z większą liczbą ludzi, gdyby każdy z nas wykorzystywał codziennie nadarzające się okazje. Zachęca wszystkich do zastanowienia się, w której sytuacji widzieliby siebie przy nieoficjalnym dawaniu świadectwa.
Scena I. Podczas przerwy wypoczynkowej brat daje świadectwo towarzyszowi pracy. Jak do tego doszło? Brat czytał sobie broszurkę. Kolega pyta, co czyta ciekawego. Przewodniczący zaznacza, że niektórzy bracia zazwyczaj noszą przy sobie jakąś publikację. Zdarza się, że ułatwia im to danie świadectwa. Czy w twoim wypadku byłoby to możliwe?
Scena II. Dwie siostry rozmawiają o korzyściach nieoficjalnego świadczenia. Jedna nadmienia, że gdy wieczorem nigdzie nie wychodzi, lubi pisać listy do krewnych i znajomych, i w każdym liście stara się zrobić jakąś wzmiankę na temat prawdy. Jeżeli list wywoła przychylny oddźwięk, to pisze obszerniejsze świadectwo, a czasem nawet załącza broszurkę. Druga siostra mówi, że lubi dawać świadectwo podczas robienia zakupów. Pierwsza prosi ją, aby pokazała, jak to robi. (Można to przedstawić w formie pokazu.)
Scena III. Czekając w kolejce do kasy w SAM-ie siostra rozmawia z kobietą, która ubolewa nad trudnościami, z którymi trzeba się borykać na co dzień. Siostra przyznaje, że to nie jest łatwe, ale mimo to bezpieczna przyszłość jest możliwa. Przytacza argumenty z broszurki. Przewodniczący: Mając w pamięci treść naszej literatury, zawsze jesteśmy gotowi do nieoficjalnego świadczenia.
Scena IV. Do mieszkania siostry przychodzi inkasent (ajent ubezpieczeniowy lub sąsiadka). Po krótkiej wymianie myśli siostra kieruje rozmowę na Biblię. W końcu zachęca go do przeczytania broszurki Czy istnieje Bóg?
Scena V. Kilkunastoletni(a) głosiciel(ka) rozmawia po lekcjach z kolegą (koleżanką), pokazując ilustracje z książki Twoja młodość. Kolega stwierdza, że kiedyś byli u nich Świadkowie Jehowy i rozmawiali z rodzicami, ale nie wie, o czym. Głosiciel stara się dać mu świadectwo. Przewodniczący podkreśla, że wszyscy mamy sposobności świadczenia w sposób nieoficjalny i powinniśmy być gotowi do tego. Wielu już to czyni. Dobrze jest nawet stwarzać takie okazje. Dzięki świadczeniu nieoficjalnie możemy nawiązać kontakt z większą liczbą ludzi. Zachęca wszystkich, żeby sprawdzili, co mogliby zdziałać w ten sposób już w najbliższych dniach przez dawanie świadectwa w sposób nieoficjalny.
15 min. „Starajmy się trafić do serca” — przemówienie i uwagi końcowe. Modlitwa.
TYDZIEŃ PO 27 LISTOPADA
5 min. Słowa wstępne, tekst dzienny, komentarze.
25 min. „JEHOWA — NIEZRÓWNANY BÓG”. Większe docenianie Jehowy, Jego osobowości, mierników i dróg pomaga nam służyć Mu w sposób cieszący się Jego uznaniem oraz pobudza nas do czynienia wszystkiego, na co nas tylko stać (Mat. 22:37). Po dwuminutowym wstępie zachęć wszystkich do swobodnego dawania odpowiedzi na poniższe pytania. Staraj się przeprowadzić dyskusję w sposób ożywiony.
(1) W jakim sensie Jehowa jest „Królem wieczności”? /Będąc Stwórcą wszystkiego, jest wielką Praprzyczyną; nie został stworzony, nie miał początku (Apok. 4:11). Umysł człowieka potrafi się pogodzić z pojęciem nieskończoności — takim jak nieograniczony zasięg przestrzeni — nie jest jednak w stanie rzeczywiście pojąć nieskończoności bytu Jehowy (Joba 36:26). Biblia nazywa Go „Przedwiecznym”, gdyż Jego istnienie sięga w nie kończącą się przeszłość (Dan. 7:9, 13). Bezkresny jest również Jego przyszły byt (Apok. 10:6), gdyż jest On niezniszczalny i nieśmiertelny (1 Tym. 1:17)/. (2) Jak można opisać Jego powierzchowność? (Strażnica XCIII/20, s. 14, ust. 6, 8; s. 15, ust. 1; Wyjścia 24:9-11). (3) Dlaczego jest powiedziane, że Jehowa ma oczy, uszy, twarz? Czy należy to rozumieć dosłownie? (Strażnica XCIII/20, s. 15, ust. 2-7; Joba 37:23, 24). (4) Pod jakim względem Bóg objawił siebie człowiekowi w Edenie? W jaki sposób? (Strażnica XCIII/20, s. 16, ust. 1-5; Ps. 139:14; 104:8-24). (5) Skąd wiadomo, że Bóg ma określone mierniki? (Strażnica XCIII/20, s. 16, ust. 7; s. 17, ust. 6; Rodz. 1:3, 4; Powt. Pr. 32:3, 4). (6) Jakie znaczenie mają Boskie mierniki w przyrodzie? (Strażnica XCIII/20, s. 16, ust. 9; s. 17, ust. 1, 2; Koh. 1:5-7). (7) Dlaczego Boskie mierniki stanowią dla nas podstawę do radowania się życiem? (Strażnica XCIII/20, s. 16, ust. 7; s. 17, ust. 4-6; 1 Tym 1:9, 10; Rzym. 6:15-18). (8) Kto jest najwyższym Miernikiem w całym wszechświecie? (Marka 10:17, 18; Mat. 19:17).
Jehowa jest niezrównanym Bogiem. Poznawanie Go i miłowanie pobudza nas do ogłaszania dobrej nowiny oraz do pomagania ludziom o usposobieniu owiec, aby zadzierzgnęli z Nim serdeczną więź i cieszyli się nią.
20 min. Przytoczenie i przedyskutowanie wybranych przez komitet służby myśli z artykułu „Bóg chce, aby ludzie żyli” (Strażnica XCVIII/18, s. 18).
10 min. Nadzorca służby polowej (lub inny starszy w porozumieniu z nim) przedstawia w sposób zachęcający, żywy, oparte na Biblii aktualne potrzeby zboru. Można tu omówić uczestnictwo w zebraniach, zbiórkach do służby polowej, zakładanie i prowadzenie studiów biblijnych, zachęcić do pomocniczej służby pionierskiej itp. Modlitwa.
TYDZIEŃ PO 4 GRUDNIA
10 min. Słowa wstępne. Przedstaw plan pracy na grudzień oraz omów inne sprawy lokalne. Można przypomnieć ostatni temat do rozmów.
CZY MOŻNA PRZEPOWIEDZIEĆ PRZYSZŁOŚĆ?
Uczniowie Jezusa pytali go o przyszłość. — Łuk. 21:7.
Jezus przepowiedział dzisiejsze wydarzenia. — Łuk. 21:10, 11, 28.
25 min. „Uczciwe postępowanie we wszystkim”. — Ten punkt programu zgromadzeń „Rozradowanych Pracowników” można omówić z pomocą pytań i odpowiedzi.
18 min. „Do końca zachowujmy silną ‛naszą pierwotną nadzieję’” — omówienie w formie przemówienia.
7 min. Uwagi końcowe oraz omówienie wyników pracy ubiegłego miesiąca. Modlitwa.