Wasze zebrania służby
TYDZIEŃ PO 8 PAŹDZIERNIKA
12 min. Słowa wstępne. „Znajdowanie radości w służbie od domu do domu” — przemówienie.
27 min. „Rozbudzajmy zainteresowanie ludzi dobrą nowiną” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
10 min. List od Braci — odczytanie i omówienie.
11 min. Uwagi końcowe. Zachęć wszystkich do udziału w kampanii Przebudźcie się! Wyjaśnij, jak można nawiązać rozmowę do wybranych artykułów tego czasopisma. Czy ktoś z obecnych chciałby się podzielić jakimś doświadczeniem z tej kampanii? Zapowiedz następną zbiórkę do służby polowej.
TYDZIEŃ PO 15 PAŹDZIERNIKA
12 min. Słowa wstępne oraz sprawy lokalne. Odczytanie i omówienie Wiadomości Teokratycznych. Czy wszyscy chętni głosiciele mają tereny osobiste?
18 min. „Co można powiedzieć o twoich domownikach?” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
18 min. „Studiowanie z dziećmi” — dyskusja z udziałem wszystkich obecnych. Jeżeli czas pozwoli, zilustruj niektóre myśli stosownymi doświadczeniami. Niektóre rodziny zespala dość silna więź i panuje w nich zgoda. Takie rodziny spotyka się również w świecie. Najważniejsze jest jednak, żeby członkowie rodziny mieli usposobienie duchowe, żeby lgnęli wzajemnie do siebie i do Jehowy, co stanowiłoby odbicie dobrego wyszkolenia pod względem duchowym. Może w tym pomóc studium rodzinne, potrzebne jest jednak jeszcze coś więcej, żeby młodzi przyswoili sobie prawdę. Poniższe myśli mogą się okazać pomocne i praktyczne:
PYTANIE: Czy omawianie materiału na studium rodzinnym musi odbywać się co tydzień w jednakowy sposób?
ODPOWIEDŹ: Nie, przy odrobinie elastyczności można je przeprowadzać w sposób praktyczny i zachęcający. Nie będzie się ograniczać do studium Strażnicy czy jakiejś książki; można też przewidzieć wspólne czytanie i omawianie fragmentów Biblii, określonych artykułów z czasopism itp.
PYTANIE: Czym się kierować przy doborze materiału?
ODPOWIEDŹ: Potrzebami rodziny. Niekiedy może chodzić o to, jak nawiązać więź z Jehową i nauczyć się miłować Go jako osobę, albo o właściwą ocenę potęgi modlitwy. W innych rodzinach należałoby może z góry pomyśleć o problemach, z którymi się spotykają młodzi, takimi jak randki, udział w imprezach w szkole i poza nią, sport, hobby, pociąg do niemoralności. To, co jest potrzebne rodzinie, można omawiać kilka razy i to dość wcześnie — zanim powstanie trudność lub pokusa.
PYTANIE: Kiedy ma się odbywać studium rodzinne i jak długo ma trwać?
ODPOWIEDŹ: Ustala to głowa domu w zależności od potrzeb rodziny. Dopóki dzieci są małe, można przeprowadzać krótsze dyskusje kilka razy w tygodniu. Dobrze jest obserwować, jak długo śledzą uważnie przebieg rozmowy, żeby to rzeczywiście dało jak najwięcej dobrego.
PYTANIE: Jak można się upewnić, czy omawiany materiał trafia do serc naszych dzieci?
ODPOWIEDŹ: Zważajcie na to, żeby dzieci odpowiadały własnymi słowami. Zadajcie dodatkowe pytania, żeby stwierdzić, co naprawdę myślą na dany temat. Pozwólcie każdemu wypowiedzieć się, żeby czegoś nie zrozumiano opacznie; trzeba się upewniać, czy dzieci właściwie pojmują wszystko.
PYTANIE: Czego między innymi należy unikać?
ODPOWIEDŹ: Dobrze jest nie być zbyt rygorystycznym. Wszyscy powinni wyglądać tego studium z radością. Mądrzy rodzice nie besztają dzieci w tym czasie przez posługiwanie się Biblią i innymi publikacjami jako swoją bronią. Cierpliwością, rozwagą i życzliwością w rozsądny sposób zgodnie z indywidualnymi potrzebami każdego dziecka będą mu tak wpajać prawdy biblijne, żeby zapadły głęboko do jego serca.
12 min. „Jakie jest nasze nastawienie do służby?” — z udziałem wszystkich obecnych.
Na co Jezus kładł nacisk, gdy dawał świadectwo drugim? (Łuk. 8:1). Rozgłaszanie jakiego orędzia zapowiedział on na okres zakończenia obecnego systemu rzeczy? (Mat. 24:14). Zamierzenie Boże nie uległo zmianie; nie zmieniło się też orędzie, które ma być ogłaszane. Zapytaj wszystkich: Dlaczego dalsze rozgłaszanie dobrej nowiny o Królestwie jest takie ważne? Dlaczego obojętność w tej sprawie zagrażałaby naszemu zdrowiu duchowemu? (Apok. 3:14-16). Dlaczego powinniśmy zabierać ze sobą do służby nowych i nieregularnych?
Na zakończenie podkreśl, że nieznajomość dnia ani godziny wybuchu „wielkiego ucisku” nic nie umniejsza pilności tego dzieła. Nigdy nie zapominajmy o przestrogach z Apokalipsy 18:21 oraz z Łukasza 21:34-36. Bądźmy gorliwi w naszej służbie dla Boga. Uwagi końcowe i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 22 PAŹDZIERNIKA
18 min. Słowa wstępne. Sprawy lokalne oraz echa z kampanii Przebudźcie się! „Co miały znaczyć słowa mędrca?” (St XCIX/12, s. 21, 22). Przemówienie połączone z dyskusją. Jakie niepokoje gnębią bogacza? W co może nagle popaść człowiek zamożny? (Podaj miejscowe przykłady, jeśli są znane). Co najlepiej ilustruje bezsens gromadzenia majątku? Dlaczego skąpstwo nie popłaca? Co czyni człowiek, który swą zamożność uważa za dar Boży?
16 min. „Zachowywanie prawości w próbach” — przemówienie połączone z odczytaniem doświadczeń.
21 min. „Młodzi, czy dzielicie się z drugimi dobrą nowiną?” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
5 min. Uwagi końcowe i modlitwa. (Przypomnij o możliwościach nieoficjalnego świadczenia 1 listopada na cmentarzach).
TYDZIEŃ PO 29 PAŹDZIERNIKA
20 min. Słowa wstępne i sprawy lokalne. Kobiety, które się bały Jehowy (Możesz zacząć od krótkiego wprowadzenia, po czym przejdź do dyskusji. Zadawaj pytania i omawiajcie niżej podane wersety biblijne. Staraj się nie przedłużyć wyznaczonego czasu).
Chociaż mężczyźni mają na ogół zadania, przy których są bardziej widoczni w zborze, to jednak kobiety mogą być w oczach Boga i Chrystusa również miłe, jeśli tylko pełnią dobrą służbę w sposób zalecony im przez Boga. Są im dostępne różnorodne zadania w służbie. Pomyślmy o Annie (Łuk. 2:36-38). W jakim sensie Anna „nie rozstawała się ze świątynią”? (Najwidoczniej nie przebywała tam bez przerwy dniem i nocą, ale przychodziła w porach przewidzianych na wielbienie Boga w większym gronie oraz bywała też prywatnie o innych porach.) Co tam robiła? (Wyjaśnij, że Izraelici i prozelici z różnych stron świata bez względu na wiek i zawód przychodzili do świątyni, aby wielbić Boga. Następnie odczytaj odpowiedź z Łukasza 2:38).
Była też Lidia z Filippi (Dzieje 16:13-15). Jakimi szczególnymi zaletami wyróżniała się Lidia? Poproś o wypowiedzi na temat osobowości Lidii i jej gorliwości w prawdziwym wielbieniu, jej pokory oraz pragnienia i gotowości uczenia się; co uczyniła dla szerzenia dobrej nowiny przez okazywanie gościnności tym, którzy ją głosili?
Dorkas z Joppy również została uznana za wierną (Dzieje 9:36-39). Czym się przyczyniała do pomyślności zboru chrześcijańskiego?
Dużo dobrego można powiedzieć o Pryscylli, żonie Akwili, z którym Biblia wymienia ją zawsze razem. Oboje wyróżniali się gościnnością, przyjmując nie tylko pojedyncze osoby, ale urządzając w swoim domu w Rzymie i Efezie zebrania zborowe. Paweł razem z nimi wyrabiał namioty (Dzieje 18:1, 3). Potem pojechali z Pawłem do Efezu (Dzieje 18:18, 19, 24-28). Osobisty kontakt z Pawłem utrzymywali przez jakieś 15 lat aż do śmierci Pawła. W tym czasie wielokrotnie „szyi swej nadstawiali” za jego życie. — Rzym. 16:3, 4, NP.
Dzisiaj wiele sióstr udziela się w pomaganiu drugim, co jest bardzo cenione. Poproś o wypowiedzi, co mogłyby czynić siostry — zarówno młodsze, jak i starsze — aby się podobały Bogu i całemu zborowi, jak tamte kobiety.
20 min. Odczytanie i omówienie „Aktualnych wydarzeń w świetle Biblii” ze Strażnicy XCIX/13, s. 21, 22.
20 min. Ten punkt przygotuje grono starszych, uwzględniając potrzeby zboru (Jeden ze starszych, może nadzorca przewodniczący, może obejść ze swoim przemówieniem służbowym kilka ośrodków służby).
TYDZIEŃ PO 5 LISTOPADA
5 min. Słowa wstępne. Tekst dzienny w formie przemówienia.
18 min. „Lojalne pełnienie świętej służby” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
17 min. „Zborowe studium książki zrządzeniem Bożym dla naszego dobra” — odczytanie i omówienie.
20 min. Ważność dokonywania odwiedzin — czynienie uczniów to podstawowe zadanie w naszej służbie Bożej (Mat. 28:19, 20). Zapytaj, czy ktoś z obecnych został wychowany w prawdzie dzięki temu, że głosiciel wytrwale go odwiedzał i nie zniechęcał się początkowym unikaniem lub nierobieniem postępów.
Następnie omów krótko, ile odwiedzin dokonano w ostatnim miesiącu w waszym zborze (ośrodku)? Ilu głosicieli raportuje u was odwiedziny ponowne? Czy zachodzi potrzeba zwrócenia baczniejszej uwagi na tę dziedzinę służby? Przypomnij też, co się raportuje jako odwiedziny ponowne (Zobacz SK 8/75, s. 7). Uwagi końcowe i modlitwa.