Zebrania, które nam pomagają czynić uczniów
TYDZIEŃ PO 8 KWIETNIA
10 min. Sprawy lokalne. Omówcie ważność i potrzebę odwiedzenia możliwie w ciągu tygodnia wszystkich obecnych na Pamiątce, z którymi jeszcze nie są prowadzone studia biblijne.
20 min. „Rozwiązanie: Królestwo Boże” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi. Podczas omawiania paragrafu 5. prowadzący może grać rolę domownika; niech wszyscy obecni odegrają wspólnie rolę głosiciela, proponując odpowiedzi na różne twierdzenia czy zarzuty, sposoby kierowania uwagi na Królestwo itp. Do omówienia jednego z tematów (np. przestępczości i stosowania przemocy, zaproś głosicieli w wieku szkolnym). Uwypuklij myśl przewodnią z paragrafu 4.
15 min. „Przedstawianie Dobrej Nowiny — Rozmawiajmy o Królestwie Bożym” — odczytanie i omówienie. Można zastosować pokaz, w którym głosiciel rozmawia z osobą napotkaną przy drzwiach. Przedstawcie to w sposób naturalny; uwzględnijcie najczęściej spotykane zarzuty lub sytuacje. Przerywaj pokaz w najważniejszych momentach i proś obecnych o praktyczne sugestie lub o rady jak rozwiązać dany problem. Podkreśl, że chodzi nam o znalezienie osób, którym można by pomóc, żeby stali się uczniami.
15 min. Omów krótko artykuł „Bardziej celowe zbiórki do służby”. Zbiórki te mają nam pomóc pamiętać w służbie o celu, którym jest czynienie uczniów. Proponowana pieśń 92 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 15 KWIETNIA
10 min. Sprawy lokalne. Podaj też temat niedzielnego wykładu biblijnego.
20 min. „Czy pozwalamy duchowi Bożemu, żeby oddziaływał bez przeszkód?”
Przewodniczący przedstawia w formie przemówienia (3 min.) myśli poruszone we wstępie. Połóż nacisk na wersety biblijne.
Paragrafy 2 do 6 omówić za pomocą pytań i odpowiedzi. Można poprosić obecnych o odczytanie i skomentowanie podanych wersetów biblijnych (Wersety te można wynotować na paskach papieru i przed zebraniem rozdać kilku osobom, żeby mogły je wcześniej odszukać i zastanowić się nad ich zastosowaniem).
W tej części zwróćcie uwagę na następujące myśli: Jakie dobre wyniki daje w waszym ośrodku usłuchanie zaleceń zawartych w wersetach biblijnych z paragrafu 2? Czy ktoś mógłby opowiedzieć doświadczenie, wskazujące na to, że duch święty zaprowadził go do ludzi mających usposobienie owiec? Duch święty odgrywa najważniejszą rolę w czynieniu uczniów; zachęć wszystkich, żeby się nie przeciwstawiali jego działaniu zaniedbywaniem odwiedzin u ludzi, którzy okazują zainteresowanie. Podaj ogłoszenia o służbie polowej na najbliższe dni.
20 min. „Słuchaj, co duch mówi zborom”. W miarę możności przeprowadzi starszy, który jest dobrym nauczycielem.
Krótkie przemówienie wstępne: Z Apokalipsy 1:1 wyraźnie wynika, że treść tej Księgi miała się spełnić dopiero w przyszłości. Kiedy? Jan odpowiada: „Przez inspirację dostąpiłem tego, że byłem w dniu Pańskim” (Apok. 1:10, NW). Odnosi się to zatem do czasu po roku 1914, kiedy „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa” (Apok. 11:15, NW). Co Jan ujrzał w natchnieniu w pierwszej kolejności? Syna Człowieczego, Jezusa, stojącego pośród siedmiu złotych świeczników, czyli zborów, i trzymającego w prawej ręce siedem gwiazd, które wyobrażały grona starszych tych zborów (Apok. 1:13, 16, 20). Świecznik ma wypromieniowywać światło; z tego wynika, że zbory mają świecić światłem duchowym. Jezus dokonywał inspekcji, aby zobaczyć, co robią zbory i ich nadzorcy. Ponieważ wszystko to znajduje szczególne zastosowanie od roku 1914, jesteśmy żywo zainteresowani tym, „co duch mówi zborom” (Apok. 2:7, NW). (Na omówienie tych myśli przeznacz około 2 minut).
Czy może jesteśmy podobni do zboru w Efezie? (Poproś wszystkich o odszukanie w Biblii rozdziału 2 Apokalipsy i zachęć do udziału w dyskusji). Co w zborze efeskim zasługiwało na pochwałę? (Apok. 2:2, 3). Jak dzisiaj starsi chronią nas przed wpływem „złych”? Z powodu jakiego grzechu członkowie zboru efeskiego musieli pokutować? (w. 4). (Ich miłość do Jehowy nie była już tak silna jak na początku. Musimy mieć się na baczności, żeby nie utracić swojej miłości, wskutek czego zaczęlibyśmy zaniedbywać się w służbie albo przestalibyśmy posługiwać się swobodnie imieniem Bożym podczas głoszenia). Jak chrześcijanie efescy zapatrywali się na sekciarstwo? (w. 6). Jak możemy dowieść, że myślimy tak samo?
Czy nie przypominamy zboru smyrneńskiego? Co przezwyciężyli członkowie zboru w Smyrnie? (materializm, prześladowanie, ucisk) (w. 9-11). Jakie to ma znaczenie dla nas?
A może przypominamy zbór w Pergamonie? Za co ten zbór otrzymał pochwałę? (w. 13). W jaki sposób według wersetu 14. Balaam doprowadził do upadku wielu synów Izraela? Jakie to ma znaczenie dla nas dzisiaj? Co musi uczynić człowiek obciążony winą grzechu, aby ujść zagłady od wielkiego miecza, wychodzącego z ust Chrystusa? (w. 16).
Zakończenie: Pamiętajmy zawsze o tym, że jesteśmy bacznie obserwowani zarówno jako jednostki, jak też jako zbór. Nadzór nad nami sprawuje Chrystus, którego oczy są „jak płomień ognia” (w. 18). Gdy się chce dostąpić zbawienia, nie wystarczy podawać się za Świadka Jehowy. Niech więc każdy z nas zwraca baczną uwagę na to, co „duch mówi zborom”.
10 min. „Co moglibyśmy powiedzieć?” Zachęć wszystkich do przytoczenia wersetów, których można by użyć podczas świadczenia w następujących sytuacjach: (1) Umiera ktoś ukochany z rodziny; (2) ktoś skarży się na brak wychowania u dzieci sąsiadów; (3) współpracownik ubolewa nad wzrostem kosztów utrzymania; (4) sąsiadka mówi o swoich kłopotach ze zdrowiem i o związanych z tym wydatkach. (Jeśli pozwalają na to warunki, można wypisać te wersety na większym arkuszu papieru). Podających wersety można poprosić o streszczenie ich i wyjaśnienie, jak je powiązać z tematem. Podsumuj wypowiedzi i zaznacz, że mamy niejedną okazję posługiwania się tymi wersetami w służbie oraz przy innych okazjach. Uwagi końcowe. Proponowana pieśń 25 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 22 KWIETNIA
10 min. Sprawy lokalne. Zapowiedz temat wykładu na najbliższą niedzielę, jeśli jest zaplanowany.
20 min. „Pomagajmy tym, z którymi już mamy kontakt”.
Podaj liczbę obecnych na Pamiątce w ośrodku (zborze). Czy osoby obecne na Pamiątce nadal okazują zainteresowanie postanowieniem Jehowy co do życia? Czy moglibyśmy udzielić im jakiejś pomocy? Poproś wszystkich o wypowiedzi na następujące pytania:
Czy na uroczystości Pamiątki był obecny ktoś z twojej rodziny albo ktoś, kto poza tym nie przychodzi na nasze zebrania? Co można by jeszcze zrobić, żeby zachęcić takie osoby? (Dlaczego już teraz nie poprosić któregoś ze starszych, żeby ich odwiedził i lepiej zapoznał się z nimi, a może też zaproponował studium, gdyby to uznał za stosowne).
Jak można by pomóc obecnym na Pamiątce, z którymi już prowadzi się regularnie studium biblijne, ale jeszcze nie przychodzą na nasze zebrania? (Mógłby ich odwiedzić nadzorca ośrodka, pochwalić za dotychczasowe postępy i zachęcić do spotykania się ze zborem przynajmniej raz w tygodniu).
Czy byli obecni tacy, którzy kiedyś regularnie chodzili na zebrania, zostali ochrzczeni, jednakże stali się nieaktywni? Jak można by takim pomóc? (Może trzeba postudiować z nimi, aby się wzmocnili duchowo? Zaproponuj taką pomoc).
Zaplanujmy sobie na ten tydzień dokonanie wszystkich odwiedzin ponownych.
25 min. „Nasz los nie jest z góry ustalony” — dyskusja biblijna z udziałem wszystkich obecnych. Połóż nacisk na werset z Rzymian 2:4-6, z którego jasno wynika, że ‛dobroć Boża chce przywieść wszystkich do nawrócenia’, a więc do czegoś, co byłoby niemożliwe, gdyby los każdego był wyznaczony z góry.
Poprowadź dyskusję z pomocą poniższych pytań. Staraj się omówić wszystkie pytania, wykorzystując przynajmniej po jednym lub po dwa najważniejsze wersety biblijne.
(1) W jaki sposób dobroć Jehowy otwiera dziś przed każdym człowiekiem niezwykłe możliwości? (Rzym. 2:7, 10; 1 Jana 5:13, 20; Rodz. 18:23-26; Neh. 9:31). (2) Jakie czynniki trzeba uwzględnić, gdy się chce pojąć Bożą zdolność przewidywania oraz kwestię, czy nasz los jest z góry przewidziany? (Człowiek ma dar wolnej woli i swobodę wyboru; Bóg posługuje się zdolnością przewidywania w sposób selektywny, tylko w odniesieniu do pewnych wydarzeń; Bóg jest wszechmocny, ale nie używał całej swej mocy, gdy wykonywał wyroki na niepobożnych; podobnie ma się rzecz z Jego zdolnością przewidywania; Strażnica 10/XCIII, s. 13-15; Izaj. 48:3-7; Rodz. 2:16, 17). (3) Dlaczego nie jest rozsądna wiara w to, że Jehowa przewidział bunt Szatana, Adama i Ewy? (Znaczyłoby to, że świadomie skazał człowieka na cierpienia i że zło istniało jeszcze przed stwarzaniem w umyśle Boga; byłoby to nierozsądne i niezgodne z Jakuba 3:14-18, NP; Strażnica 10/XCIII, s. 14; Rodz. 6:5, 6; 18:20, 21; 22:11, 12). (4) Jak w Słowie Bożym są przedstawione widoki na życie wieczne? (Strażnica 10/XCIII, s. 15, ust. 4 do s. 16, ust. 5; Mat. 7:7-11; 2 Piotra 3:9, 13). (5) Czy zostało już z góry przesądzone, którzy mieszkańcy naszego terenu są owcami, a którzy kozłami, czy też każdy ma jeszcze możliwość wyboru? (Powt. Pr. 30:19, 20; Rzym. 2:4-11).
Na koniec przewodniczący stara się pomóc obecnym rozważyć następujące myśli: Dobroć Boża, Jego szczere pragnienie, żeby wszyscy ludzie zostali zbawieni, powinna nas pobudzać do służenia Mu z całego serca. Powinna nas skłaniać do stanowczego uczestniczenia w głoszeniu i nauczaniu, bo przecież wiemy, że wszyscy ludzie mają jeszcze szansę ‛wody życia darmo zaczerpnąć’ (Apok. 22:17). Nawet ludzie mocno związani z religią fałszywą, obarczeni złym nastawieniem i opacznymi przyzwyczajeniami nie zostali niejako automatycznie uznani za „kozły”, lecz mają jeszcze możliwość skorzystać z dobroci Bożej, która próbuje skłonić ich do skruchy. Głośmy więc w dalszym ciągu, a dobroć Jehowy niech nas pobudza do czynienia tego jak najlepiej i z całej duszy.
5 min. Uwagi końcowe. Proponowana pieśń 55 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 29 KWIETNIA
10 min. Sprawy lokalne. Omów wyniki pracy z kwietnia, z uwzględnieniem kampanii Strażnicy.
18 min. „Gdzie jest twój skarb?” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
25 min. „Jaki użytek robimy z tego, czego się uczymy?” Przygotowania do tego punktu powinno się zacząć DUŻO WCZEŚNIEJ. Wiele wyśmienitych rad do służby oraz praktycznych sugestii mogących nam pomóc w życiu codziennym otrzymujemy co tydzień na studium Strażnicy, na zborowym studium książki, jak również w wykładach biblijnych. Czy robimy użytek z tego, czego się uczymy? Poświęć na każde zebranie po 8 minut. Już na początku miesiąca podziel głosicieli w ośrodku na trzy grupki. Każdej grupce przydziel jedno zebranie. Poproś głosicieli, żeby starali się zastosować praktyczne pouczenia zawarte w materiale omawianym na poszczególnych zebraniach. Może to mieć miejsce przy podejmowaniu jakiejś osobistej decyzji, przy świadczeniu nieoficjalnym, w służbie od drzwi do drzwi i na odwiedzinach ponownych. Na tym zebraniu każda grupka podzieli się swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniami. Nie chodzi o powtarzanie tego, co było na zebraniu, lecz o podkreślenie, jak to, czego można się było nauczyć na zebraniach, zostało praktycznie zastosowane.
Przewodniczący powinien wybrać niektóre myśli omówione na studium Strażnicy, studium książki i w wykładach dla zainteresowanych, które MOŻNA BYŁO zastosować, ale najprawdopodobniej nie zastosowano, i zapyta obecnych: Jak MOGLIBYŚMY wykorzystać ten punkt w służbie polowej, przy podejmowaniu decyzji lub w pomaganiu naszym dzieciom, podczas głoszenia nieoficjalnego i tak dalej? Na zakończenie zapowiedz podobny punkt na następny miesiąc.
7 min. Uwagi końcowe. Proponowana pieśń 64 i modlitwa.