Zebrania, które nam pomagają czynić uczniów
TYDZIEŃ PO 8 LIPCA
13 min. Sprawy lokalne oraz odczytanie i omówienie „Wiadomości Teokratycznych”.
15 min. W miesiącach letnich wykorzystujmy na głoszenie porę wieczorną. (W miarę możności przedstawi nadzorca służby lub inny starszy). Jakie to ma zalety: Więcej ludzi można zastać w domu; najczęściej nie spieszą się i są bardziej przystępni. Zachęć głosicieli, żeby wzięli tereny niezbyt często opracowywane.
Gdyby na terenie zboru były ośrodki wczasowe lub sanatoria, można by próbować nawiązywać rozmowy z kuracjuszami, spacerującymi po mieście czy w parku. Można też przy stosownych okazjach nawiązywać rozmowy z ludźmi w pociągach, autobusach, tramwajach. Niektórzy ludzie podczas podróży chętnie rozmawiają o warunkach panujących na świecie oraz o niedociągnięciach w komunikacji itp., co może ułatwić skierowanie rozmowy na tematy biblijne. Na koniec zachęć do podjęcia w końcowym okresie lata pomocniczej służby pionierskiej.
25 min. Posługiwanie się pytaniami.
(5 min.) Przewodniczący. Głównym celem pracy od drzwi do drzwi jest dotarcie z dobrą nowiną o Królestwie do serc szczerych ludzi. Jeżeli umiemy nawiązywać z nimi przyjazne rozmowy, to jesteśmy na najlepszej drodze do tego celu. Jeżeli masz trudności z nawiązaniem rozmowy, dużą pomocą może się okazać zadawanie pytań. Najlepiej jest zapytać o czyjś pogląd na określony temat, gdyż takie pytanie zachęca do szerszego wypowiedzenia się, a nie do zwykłego przytaknięcia lub zaprzeczenia. Możesz poprosić kogoś, żeby popracował z tobą i pomógł ci opanować tę umiejętność.
(10 min.) Dyskusja. Przewodniczący: „Jakie pytania nadają się waszym zdaniem do nawiązania i podtrzymania rozmowy?” Po wypowiedziach obecnych możesz omówić poniższe pytania, którymi można nawiązywać rozmowę: „Jakiej przyszłości pragnie pan(i) dla swoich dzieci?” „Jak pana (pani) zdaniem będzie wyglądał świat za 10 czy 20 lat?” „Jak pan sądzi, co w naszych czasach najbardziej gnębi ludzkość?” „Gdyby miał pan taką możliwość, żeby coś zmienić dla ulżenia ludzkości, co najpierw by pan zmienił?” Trafne odpowiedzi na powyższe pytania można znaleźć w Biblijnych tematach do rozmów.
(8 min.) Niech kilka osób zademonstruje posługiwanie się stosownymi pytaniami. Pokaż też, jak można podtrzymać rozmowę, zadawaniem dodatkowych pytań, torujących drogę do dania świadectwa. (UWAGA: Byłoby dobrze, by osoby biorące udział w pokazach nie siedziały tyłem do obecnych, gdyż niektórzy mogą wtedy nie widzieć dobrze, co robią, ani nie słyszą, co mówią. Niech usiądą przodem do obecnych, w miarę możności za stołem. Można też zrobić pokaz na stojąco, np. przy drzwiach).
(2 min.) Przewodniczący: Szukamy ludzi mających szczere serca. Staramy się dotrzeć do ludzi z dobrą nowiną o Królestwie. Gdy kogoś nie interesują te sprawy, okaże się to w bezpośredniej rozmowie. Wtedy pójdziemy dalej, kontynuując poszukiwania, licząc na to, że Jehowa pokieruje naszymi krokami i pobłogosławi nasze wysiłki (Apok. 14:6, 7).
7 min. Uwagi końcowe. Proponowana pieśń 10 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 15 LIPCA
5 min. Sprawy lokalne. Zaznacz krótko, że większa część tego zebrania będzie poświęcona zbadaniu naszej osobistej więzi z Jehową i zaznacz, jaki związek mają z tym tematem poszczególne punkty programu.
20 min. Nasza więź z Jehową. Omówcie poniższy materiał za pomocą pytań i odpowiedzi. Zachęć wszystkich, żeby starali się uwypuklić jak podane tu przykłady mogą nam pomóc umocnić naszą więź z Jehową, by nasza służba dla Niego była źródłem radości i błogosławieństw.
1. Omów Przysłów 17:17. Dlaczego jedna przyjaźń z czasem się pogłębia, a druga zanika? W dobrej więzi nigdy nie dochodzi do zastoju; nie wolno szczędzić wysiłków, aby ją utrzymać ‛w każdym czasie’.
2. Jak się rozwijała twoja osobista więź z Jehową po twoim oddaniu się Bogu? (Hebr. 10:9). Wielu dochodzi do wniosku, że popadli w rutynę i że biorą udział w służbie jedynie z poczucia obowiązku lub z przyzwyczajenia. Jak moglibyśmy umocnić naszą więź z Jehową i przywrócić dawniejszą serdeczność i gorliwość dla Niego? (Hebr. 10:32-34).
3. Czym Abraham zasłużył sobie na miano ‛przyjaciela Jehowy’? Omów Jakuba 2:21-23. Abraham nie tylko czynił to, do czego czuł się zobowiązany; on reagował natychmiast na każde polecenie Jehowy i ciągle upatrywał okazji do okazania gotowości i posłuszeństwa, i w ten sposób starał się przypodobać Bogu (Hebr. 11:8-10, 14-17).
4. Abraham rozumiał punkt widzenia Jehowy i dawał temu wyraz w odnoszeniu się do innych ludzi, co również umacniało jego więź z Jehową. Omów Ks. Rodzaju 18:22-33. Abraham dobrze rozumiał sposób postępowania Jehowy, Jego sprawiedliwość i współczucie, a także gotowość do wysłuchania skromnych, niedoskonałych stworzeń. Z Ks. Rodzaju 13:8, 9 wynika, że u Abrahama wystąpiły te same zalety przy rozstrzyganiu sporu z Lotem. Toteż jego postępowanie najwidoczniej podobało się Jehowie, a to jeszcze bardziej wzmocniło łączącą ich więź (Rodz. 13:14-17).
5. Odczytaj i omów Micheasza 7:18-20. Gdy więź z Jehową będzie wpływać na całe nasze życie i naszą działalność, wówczas w pełni poznamy i odczujemy serdeczną życzliwość i miłosierdzie Jehowy. Jakiż to piękny przywilej taka więź z Jehową Bogiem! (Ps. 84:11).
8 min. „Czy do interesowania się drugimi pobudza cię miłość?” — przemówienie.
24 min. Uczmy się z przykładu Abrahama. Połączone z dyskusją przemówienie oparte na temacie zebrania oraz materiale z poprzednich punktów (Omówi starszy, nawiązując w razie potrzeby do potrzeb ośrodka oraz do uwag nadzorcy obwodu z jego ostatniego sprawozdania o zborze na temat stanu duchowego i potrzeb zboru).
Abraham otrzymywał od Jehowy wiele wskazówek i zawsze ich usłuchał. My też otrzymaliśmy zlecenie głoszenia „dobrej nowiny” i czynienia uczniów oraz mamy ‛trzymać się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy’, ‛troszczyć się o siebie wzajemnie i zachęcać do miłości i dobrych uczynków oraz nie opuszczać naszych wspólnych zebrań’ (Mat. 28:19, 20; Hebr. 10:23-25). Czy wskazówki pochodzące od Jehowy traktujemy tak samo jak Abraham — jako sposobność wykazania naszej miłości i oddania dla Jehowy i tym samym umocnienia naszej więzi z Nim? Czy nie stały się one dla nas ciężarem lub zwykłym obowiązkiem? Gdyby do tego doszło, wówczas należałoby ustalić przyczynę trudności i jak je usunąć. Jakiej pomocy mogliby nam udzielić starsi? Czy chętnie chodzimy na zebrania i bierzemy w nich czynny udział? Jakiej pomocy potrzebujemy pod tym względem? Jakiej pomocy mogliby nam udzielić starsi i inni bracia, którzy prowadzą zebrania? Naśladujmy Abrahama i przy każdej nadarzającej się sposobności czyńmy to, co się podoba Jehowie (Efez. 5:15-17; Ps. 26:12; 66:13; 122:1).
Poza tym możemy się uczyć z przykładu Abrahama, gdy odzwierciedlamy zalety Jehowy w naszych codziennych zajęciach oraz w obcowaniu z drugimi, przez co przybliżamy się do Boga. Duch świata pobudza do rywalizacji, do spychania innych w cień i zdobywania dla siebie jak najlepszej pozycji kosztem drugich (Gal. 5:26). Kto obiera takie postępowanie, ten odsuwa się od Boga i nie staje się Jego przyjacielem, tylko wrogiem (Kol. 1:21). Z takimi skłonnościami musimy walczyć. Łatwo też może osłabić naszą więź z Jehową duch niezależności, który sprawił, że Adam z Ewą obrali drogę buntu, sprowadzając grzech i śmierć na cały rodzaj ludzki (Rzym. 5:12). Szczególnie w dziedzinach, w których wchodzi w grę nasze chrześcijańskie sumienie, nasz sposób reagowania oraz podejmowane przez nas decyzje wywierają bezpośredni wpływ na naszą więź z Jehową (1 Tym 1:19; 1 Piotra 2:19, 20). Poproś obecnych o wypowiedzi, jak i w jakich dziedzinach możemy się wzorować na Abrahamie w odzwierciedlaniu przymiotów Jehowy w naszym życiu codziennym i w obcowaniu z drugimi.
Na koniec zachęć wszystkich, aby cenili swoją osobistą więź z Jehową Bogiem i aby szczerze starali się umacniać ją i pogłębiać.
3 min. Proponowana pieśń 91 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 22 LIPCA
5 min. Sprawy lokalne. Wyjaśnij, na czym polega wspomniane w Jana 15:16 wydawanie owocu oraz kiedy ten owoc będzie ‛trwały’ (Por. Jana 15:5, 6; Strażnica 7/C, s. 7, 8, par. 2, 3).
15 min. Poproś o doświadczenia z bieżącej kampanii Strażnicy. (Można się też podzielić doświadczeniami z pomocniczej służby pionierskiej). Na koniec odczytaj poniższe doświadczenie i wyciągnij z niego wnioski.
„Mnie to nie interesuje, bo jestem niewierzący” — odrzekł mężczyzna w pracy od drzwi do drzwi. Odpowiedziałam mu: „Wiele ludzi często bardzo miłych i inteligentnych nie wierzy w Boga. Ale czy zastanawiał się pan kiedy nad przyczyną tego? Czy ktoś z krewnych albo przyjaciół nie próbował panu wyjaśnić, dlaczego dobry Bóg dopuszcza tyle cierpień spowodowanych przestępczością, chorobami, wojnami i głodem?” Ponieważ milczał, zapytałam: „Gdyby pan mógł zlikwidować przyczyny wszystkich udręk na ziemi, czy uczyniłby pan to?” — „Oczywiście!” odpowiedział. „Ja też bym to uczyniła. Czy wobec tego my, grzeszni ludzie, mielibyśmy być lepsi niż Jehowa Bóg?” Nie otrzymawszy wiarogodnego wyjaśnienia w takich sprawach, ludzie są niedożywiani duchowo i wskutek tego chorują duchowo”.
Gdy mu przeczytałam z 35 rozdziału Izajasza o błogosławieństwach Królestwa, oświadczył: „To niemożliwe, żeby ludziom mogło być tak dobrze”. Ja na to: „Proszę, jak się potwierdza, że jest pan synem Ewy. Ona też nie wierzyła Bogu, że może jej być źle. A ponadto Bóg zapytuje w swoim Słowie: „Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię?” (Joba 38:4). Czy martwił się pan przed urodzeniem, z czego pan będzie żył, gdzie pan będzie mieszkał? Ktoś się o to zatroszczył dużo wcześniej. Tak samo nie w naszej mocy leży ta piękna przyszłość.
„Ja się wcale nie dziwię, że pustynia zakwitnie jak róża, bo to jest naturalne pragnienie każdego człowieka. Ale że róża w ogóle istnieje, to ja się naprawdę dziwię. Jak może wyrosnąć z tej ziemi coś tak pięknego. Nie dziwię się też, że ‛język śpiewać będzie’, bo ptaki śpiewają, zwierzęta wydają różne głosy, a nawet owady brzęczą. Raczej dziwię się, gdy widzę, że człowiek ma język, a nie śpiewa, ma oczy, a nie widzi, ma nogi, a siedzi w wózku inwalidzkim, bo nie może chodzić. Obecnie miliony ludzi cieszą się, że Stwórca wkrótce uzdrowi ludzkość. Uczyni to dla własnej chwały i dla radości człowieka”. Mężczyzna ten przyjął coś do czytania, a po kilku dalszych odwiedzinach z nim i z jego żoną można było rozpocząć studium biblijne.
20 min. „Czy przy dawaniu świadectwa świadomie zmierzasz do celu?” — dyskusja z pomocą pobudzających do myślenia pytań. Połóż nacisk na treść paragrafów 2 i 7 przez odczytanie ich. Podaj, ile studiów biblijnych prowadzi się w ośrodku oraz ile osób je prowadzi. Ilu raportuje odwiedziny ponowne? Gdy czas pozwoli, mogą opowiedzieć jakieś doświadczanie głosiciele, którzy mają powodzenie w zakładaniu i prowadzeniu studiów biblijnych. Czy prowadzą u was studia młodzi głosiciele? Czy sprawia im to radość? W czasie dyskusji podkreśl, że nie mamy na celu jedynie opracowanie terenu i ewentualnie rozpowszechnienie literatury, lecz odnalezienie i karmienie ludzi o usposobieniu owiec.
15 min. „Przedstawianie Dobrej Nowiny — Czy skutecznie opracowujecie swój teren?” — odczytaj i dokładnie przedyskutuj z obecnymi każdy paragraf. Podkreśl, że zależy nam na czynieniu uczniów, a nie na samym opracowaniu jak najwięcej terenu.
5 min. Uwagi końcowe. Proponowana pieśń 68 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 29 LIPCA
8 min. Słowa wstępne i sprawy lokalne.
15 min. „Jaki użytek robimy z tego, czego się uczymy?” Przygotowanie do tego punktu powinno się zacząć DUŻO WCZEŚNIEJ. Wiele wybornych rad do służby oraz praktycznych sugestii, mogących nam pomóc w życiu codziennym otrzymujemy co tydzień na naszych zebraniach. Czy robimy użytek z tego, czego się uczymy? Poświęć 5 minut na wykłady biblijne i 10 min. na Szkołę Teokratyczną. Na początku miesiąca podziel głosicieli na dwie grupki i każdej z nich przydziel jedno zebranie. Poproś, żeby starali się zastosować w praktyce pouczenia zawarte w materiale omawianym na tych zebraniach. Mogą to czynić przy podejmowaniu jakiejś osobistej decyzji, przy świadczeniu nieoficjalnym lub w służbie od drzwi do drzwi albo przy zachęcaniu zainteresowanych do uczęszczania na nasze zebrania. Na tym zebraniu każda grupka podzieli się swymi spostrzeżeniami, podkreślając wartość tego, czego się nauczyli. Nie ma to być powtórzenie materiału omówionego na tych zebraniach. Na zakończenie zapowiedz podobny punkt na następny miesiąc.
15 min. Starszy przeprowadzi dyskusję na temat: „Młodzi, jak się zapatrujecie na starszych w zborze?” (Przed zebraniem możesz porozmawiać z młodzieżą i zachęcić ją do zabierania głosu. Można poruszyć m.in. następujące sprawy: Czy waszym zdaniem starsi mogą wam pomóc? Jakiej pomocy mogliby wam udzielić w służbie polowej? Jakich zmian w swoim nastawieniu mogliby dokonać niektórzy młodzi?)
15 min. „Sto lat Strażnicy!” — entuzjastyczne przemówienie oparte na materiale ze Strażnicy 13/C, strony 4-8. Wybierz tylko tyle ważniejszych szczegółów, ile zdążysz przedstawić w wyznaczonym czasie.
7 min. Uwagi końcowe. Proponowana pieśń 7 i modlitwa.