Zebrania, które nam pomagają czynić uczniów
TYDZIEŃ PO 5 SIERPNIA
12 min. Sprawy lokalne. Jeżeli ktoś z waszego ośrodka był w lipcu pionierem pomocniczym, poproś, żeby się podzielił swymi doświadczeniami. Przypomnij braciom, że za cztery tygodnie będą proszeni, żeby opowiedzieli, jaki użytek zrobili z tego, czego się nauczyli.
20 min. Omówienie Psalmu 146 w celu zapoznania się z tym Psalmem, gdyż na nim opiera się świadectwo proponowane na najbliższe miesiące. Przedstawi brat, który jest dobrym nauczycielem. O odczytanie poszczególnych wersetów biblijnych poproś różne osoby, a następnie zadaj poniższe pytania:
W. 1: Co pragniemy czynić jako Świadkowie Jehowy? Jak udział w służbie pomaga nam w osiągnięciu tego celu?
W. 2: Dlaczego powinniśmy być gotowi wytężać siły na rozgłaszanie Królestwa Bożego?
W. 3, 4: Czego zgodnie z tą radą powinniśmy unikać? Dlaczego? Jak można by użyć tych wersetów do wykazania, że nie jest rzeczą mądrą pokładać ufność w człowieku?
W. 5, 6: Co stanowi podstawę prawdziwego szczęścia? Dlaczego powinniśmy pokładać ufność w Jehowie? Jak możemy użyć tych wersetów do wykazania, że mądrze jest pokładać ufność w panowaniu Boga?
W. 7-9: Jak Jehowa spełni pragnienia uciśnionych i głodnych? Kogo Jehowa miłuje? Jakim ludziom się nie powiedzie? Jak możemy wykorzystać te myśli do zachęcenia ludzi, żeby pokładali ufność w rządzie Bożym?
W. 10: Jak długo ma panować Jehowa? Dlaczego wzmacnia to nasze zaufanie do rządu Bożego? Co wobec tego mamy czynić? Na koniec podkreśl, że Królestwo Jehowy, Jego rząd jest prawdziwą nadzieją dla ludzkości. W nim pokładamy ufność i pragniemy pomagać innym, by też posiedli taką ufność.
20 min. „Przedstawianie Dobrej Nowiny — z bieżącym tematem do rozmów”. Uwagi wstępne przewodniczący opiera na paragrafie 1; przypominając poprzedni „temat do rozmów”, wyjaśnia, dlaczego jest rzeczą słuszną posługiwać się teraz nowym tematem. Następnie zdolny głosiciel zademonstruje w pokazie kazanie z par. 2-4, zwracając się do osoby, która jest skłonna wysłuchać. Przewodniczący w odpowiednich momentach przerywa pokaz, aby zapytać obecnych, dlaczego ich zdaniem dobrze jest podkreślać jakąś myśl, wciągać domownika do rozmowy itp. Przeanalizujcie tak punkt po punkcie całe świadectwo. Następnie niech kto inny przedstawi świadectwo skrócone, tylko na podstawie Psalmu 146:3, zgodnie z propozycją podaną w paragrafie 5. Potem omówcie za pomocą pytań i odpowiedzi paragrafy 6 do 8, zwracając uwagę na to, że naszym najważniejszym celem jest czynienie uczniów.
8 min. Uwagi końcowe. Umów najbliższe zbiórki do pracy polowej. Zakończ pieśnią 81 i modlitwą.
TYDZIEŃ PO 12 SIERPNIA
5 min. Słowa wstępne i sprawy lokalne.
28 min. „Rozgłaszajmy dobrą nowinę z radością”. Za pomocą pytań i odpowiedzi przeprowadzi starszy będący dobrym nauczycielem. Do czytania poproś dobrego lektora. Przedstaw z entuzjazmem, jak wspaniałą dobrą nowinę mamy, i połóż nacisk na to, kto chciałby stłumić naszą radość. Wskaż, że udaremnienie jego zakusów może nam sprawić radość. Podkreśl, że w podobny sposób wielu sług Bożych zachowuje radość pomimo trudności. Połóż nacisk na wartość dobrego przygotowania (par. 10); poproś obecnych o zilustrowanie tego własnymi doświadczeniami.
22 min. „Czy możesz mieć udział w czynieniu uczniów?” Przemówienie, w którym należy podkreślić, że branie udziału w rozgłaszaniu dobrej nowiny i czynieniu uczniów jest chrześcijańską powinnością (Mat. 24:14; 28:19, 20). Zadaj pytanie: Ale czy naprawdę wszyscy mogą mieć udział w czynieniu uczniów? Następnie poproś dwóch głosicieli z góry do tego przygotowanych, aby opowiedzieli doświadczenia opisane w artykule. Po każdym doświadczeniu zapytaj wszystkich, czy sami nie przeżywali albo czy nie słyszeli podobnych doświadczeń. Poproś też zebranych o wypowiedzi, jak to jest możliwe, aby wszyscy mieli udział w czynieniu uczniów. Wyjaśnij, jak wszyscy możemy zapewnić sobie udział w tej tak ważnej działalności.
5 min. Uwagi końcowe. Umów najbliższe zbiórki do pracy polowej. Pieśń 89 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 19 SIERPNIA
8 min. Sprawy lokalne.
25 min. Uczymy się z doświadczeń Jeremiasza.
Jeremiasz był człowiekiem wielkiej wiary i pozostał lojalny, mimo że musiał pokonywać niemałe trudności. W czasie omawiania poniższego materiału niech ktoś z obecnych odczytuje wersety przed postawieniem pytań.
1. Odczytać Jeremiasza 1:6-8. Następnie zapytaj: Jak te wersety mogą być dla nas zachętą, choćby nas ogarniało uczucie niedopisania?
2. Odczytać Jeremiasza 1:17-19. Jakie zapewnienie dają nam te wersety, gdy teraz wykonujemy pracę podobną do pracy Jeremiasza?
3. Odczytać Jeremiasza 20:9, 11, 13. Jaką zachętę możemy znaleźć w tych wersetach, gdybyśmy popadli w chwilowe zniechęcenie?
4. Odczytać Jeremiasza 26:12, 15. O czym nam przypominają te wersety?
5. Odczytać Jeremiasza 31:3, 4. Jak te wersety podkreślają miłość i miłosierdzie Jehowy względem tych, którzy okazują skruchę i znowu zaczynają spełniać Jego wolę? Czy dzisiaj ludzie mogą się zmienić i cieszyć się łaską Jehowy? Co na ten temat jest powiedziane w Izajasza 1:18, 19?
Na koniec zapytaj obecnych: Jakie zapewnienie i jaką zachętę możemy czerpać z tej dyskusji?
20 min. Czy zbiorki do służby polowej są nam pomocne? Przeprowadzi starszy, który już nieraz przewodniczył zbiórkom i który przewodzi w służbie polowej. Uwypukli cel tych zbiórek: lepsze wyposażenie głosicieli do pracy polowej. Zachęć wszystkich do wzięcia udziału w dyskusji na podstawie poniższych pytań: Czy takie dyskusje bezpośrednio przed wyruszeniem do służby są nam pomocne? Pod jakim względem? Jak każdy z nas może się przyczynić do tego, żeby te zebrania były jeszcze pożyteczniejsze? Dla zilustrowania wartości zbiórek przeprowadź dyskusję na temat: „Wysłuchania rozmówcy”. Zebrani odegrają rolę głosicieli, którzy przyszli na zbiórkę do pracy polowej. Jeśli czas pozwoli, poproś o kilka doświadczeń na temat praktycznego zastosowanie z powodzeniem sugestii podanych w Zbiórkach do służby polowej.
7 min. Uwagi końcowe. Umów najbliższe zbiórki do służby oraz zapowiedz wykład biblijny, jeśli jest zaplanowany w waszym ośrodku na najbliższą niedzielę. Pieśń 57 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 26 SIERPNIA
Temat: Wysławiajmy Boga, wydawaniem obfitego owocu.
8 min. Sprawy lokalne. Następnie wprowadź temat zebrania z krótkim omówieniem Jana 15:8 i 1 Piotra 2:12.
25 min. Z myślą o nowym roku służbowym.
(5 min.) Przemówienie. Spoglądając wstecz na kończący się rok służbowy warto zadać sobie pytanie: „Jakie postępy pod względem duchowym zrobiłem w tym roku? Co zdołałem osiągnąć?” Może wytknąłeś sobie jakieś osobiste cele, które mogłyby być miarą twoich postępów duchowych. Jakie to dało wyniki?
(15 min.) Poproś głosicieli o wypowiedzi, jakie postępy stwierdzili u siebie w minionym roku służbowym. Sugestie: Może ktoś był po raz pierwszy pionierem pomocniczym, zaczął prowadzić studium biblijne, został ochrzczony, zaczął wygłaszać przemówienia w Szkole Teokratycznej, zaczął samodzielnie pracować od drzwi do drzwi, zaczął się wypowiadać na zebraniach, lepiej się przygotowuje do zebrań, prowadzi regularne studium rodzinne, został po raz pierwszy głosicielem, ulepszył swoją pracę pasterską (jako starszy) itp.
Następnie poproś o wypowiedzi na następujące pytania: Czy osiągnąłeś to, co sobie zaplanowałeś na ubiegły rok służbowy? Jakie trudności pokonałeś? Jakiej zachęty mógłbyś udzielić drugim, jeśli chodzi o wartość stawiania sobie celów osobistych? (Postaraj się podać kilka praktycznych, możliwych do zrealizowania sugestii).
(5 min.) W podsumowaniu podkreśl znaczenie stawiania sobie osobistych celów. Mogą one być pomocą w systematycznym robieniu postępów pod względem duchowym, ale nie powinny zniechęcać ani wywoływać wrażenie, że Jehowa nigdy nie będzie zadowolony z naszych postępów. Jakie jeszcze cele można sobie wytknąć: Dotrzymywanie kroku programowi czytania Biblii w Szkole Teokratycznej; skuteczniejsze posługiwanie się Biblią w dawaniu świadectwa; regularny udział w służbie polowej; uczęszczanie na wszystkie zebrania i branie w nich udziału; utrzymywanie bliższych kontaktów z braćmi, przed i po zebraniu itp. (Możesz zaproponować jeszcze inne cele, o ile są takie potrzeby w waszym ośrodku służby).
20 min. Poszerzajmy zakres swej służby na rzecz Jehowy. Przemówienie połączone z opowiadaniem doświadczeń. Przypomnij pokrótce myśli z art. „Czy już próbowałeś?” z NSK z marca br. i zapytaj obecnych, czy już próbowali tej „nowej” metody głoszenia. Następnie podziel się doświadczeniami własnymi bądź usłyszanymi oraz poproś głosicieli, żeby opowiedzieli jakieś doświadczenie z tej służby. Na zakończenie odczytaj poniższe doświadczenie pioniera, pracującego na północy naszego kraju: „Zgodnie z sugestią podaną w marcowej Naszej Służbie Królestwa postanowiłem spróbować nowej metody głoszenia polegającej na zagadywaniu ludzi na ulicach. Stwierdziłem, że taka praca jest bardzo przyjemna, trzeba się tylko grzecznie wprowadzić. Czynię to mniej więcej w taki sposób: „Dzień dobry. Bardzo przepraszam, czy mogę pana (panią) o coś zapytać?” Najczęściej pada odpowiedź: „Proszę”. I wtedy pytam o zdanie na temat Biblii, Świadków Jehowy albo po prostu o to, jak można by rozwiązać jakiś dokuczliwy problem. W ten sposób uzyskałem od pewnego starszego pana adres i zamówienie na Biblię. Tego pięknego słonecznego dnia przeprowadziłem na ulicy krótkie rozmowy z kilkoma osobami i wręczyłem im coś do czytania”. Pionier kończy słowami: „Zamierzam czynić tak dalej, bo przecież nie na budynkach nam zależy, tylko na ludziach i ich życiu”. Czy korzystając z pogody i biorąc pod uwagę, że teraz mało ludzi zastaje się w domach, nie warto szerzej stosować tę metodę głoszenia?
7 min. Uwagi końcowe. Pieśń 55 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 2 WRZEŚNIA
8 min. Słowa wstępne, a następnie przemówienie „Czy wiara może zwyciężać w dzisiejszym świecie?” oparte na artykule ze Strażnicy 7/C, s. 13, 14.
20 min. Popieranie domu prawdziwego wielbienia. Przemówienie połączone z dyskusją biblijną na podstawie poniższego materiału:
1. Zbory dzisiejszego ludu Jehowy na świecie uważają Salę Królestwa za dom prawdziwego wielbienia. Nie uważa się za święty samego budynku, traktuje go się jednak z należytym szacunkiem z uwagi na to, że służy wielbieniu Jehowy. Wszyscy członkowie zboru w różny sposób wspierają takie miejsca wielbienia. Za przykład może nam posłużyć naród żydowski.
2. W roku 1512 p.n.e. wzniesiono na pustyni przybytek. Potrzebne były materiały do jego budowy; Izraelici chętnie ich dostarczyli więcej niż było potrzeba (Wyjścia 36:3, 6, 7).
3. Przybytek został później zastąpiony przez świątynię w Jeruzalem. Król Dawid ze swych osobistych majętności złożył hojny dar na budowę świątyni pod nadzorem Salomona (1 Kron. 22:3-7).
4. Wsparcie było potrzebne nie tylko podczas budowy świątyni. Od czasu do czasu potrzebne były naprawy bądź też remont (2 Kron. 29:3, 15, 16). Wielbienie świątynne wymagało więc ciągłego wsparcia (Neh. 13:9-14).
5. Ci, którzy wspomagali dom Boży, cieszyli się błogosławieństwami Bożymi (Mal. 3:10). Wymagało to poświęcenia czasu, wkładania wysiłku i udzielania wsparcia materialnego, ale wszystko służyło wielbieniu Jehowy Boga i uświęcaniu Jego imienia. Dzisiaj również powinniśmy być gotowi wspierać prawdziwe wielbienie, jak to kiedyś czynili Izraelici. W naszych warunkach „Salami Królestwa” są nasze domy i mieszkania. Czy zawsze o tym pamiętamy? Czy dbamy w nich o porządek i czystość, żebyśmy się nie wstydzili zaprosić zainteresowanych? Czy nasze dzieci zachowują się na zebraniach w sposób godny domu Bożego? Czy starszemu bratu lub siostrze utrzymującym się ze skromnej renty nie moglibyśmy pomóc urządzić „Salę Królestwa” przez odmalowanie mieszkania, kupno kilku nowych krzeseł lub podarowanie starego dywanu na podłogę? Czy pomagamy takim osobom w posprzątaniu przed i po zebraniu oraz w uporządkowaniu mieszkania? Wsparcia domowi Jehowy udzielamy nie tylko przez uczęszczanie na zebrania, lecz także przez wkład naszego czasu, energii i środków finansowych, aby nasze „Sale Królestwa” przyciągały już samym swoim wyglądem. Czy byłoby miło zaprosić zainteresowanych na zebranie urządzane w miejscu, którego nieestetyczny wygląd odwracałby ich uwagę od tego, co się mówi? Dzisiaj również Jehowa będzie nam błogosławił, gdy będziemy wspierać „pierwocinami” Jego dom i Jego wielbienie (Prz. 3:9, 10).
10 min. Przemówienie służbowe nadzorcy ośrodka, w którym omówi obecność na zebraniach i od czego ona zależy oraz inne sprawy związane z wyglądem lub potrzebami naszych „Sal Królestwa”.
15 min. „Jaki użytek robimy z tego, czego się uczymy?”
Już piąty miesiąc odbywa się ten specjalny punkt z udziałem wszystkich obecnych. Przygotowania do niego należałoby rozpocząć DUŻO WCZEŚNIEJ. Czy nie zapominamy o tym? Kto regularnie uczęszcza na zebrania, ten spędzi na nich w sierpniu prawie 24 godziny. Czy wprowadzamy w czyn to, czego się uczymy? Zaraz na początku miesiąca przypomnij braciom, że na tym zebraniu będą proszeni o podanie osobistych spostrzeżeń. Ciągle podkreślaj, że nie chodzi o wyrecytowanie, czego się nauczyliśmy na zebraniach, lecz jak to zastosowaliśmy w praktyce lub jak skorzystaliśmy z rad podanych na tych zebraniach.
7 min. Sprawy lokalne. Omów wyniki pracy z ubiegłego miesiąca oraz plan pracy na wrzesień. Pieśń 36 i modlitwa.