Zebrania, które nam pomagają czynić uczniów
TYDZIEŃ PO 11 LISTOPADA
10 min. Sprawy lokalne. „Wiadomości teokratyczne”.
18 min. „Pomagajmy jedni drugim (część II) — W ośrodku służby”. Przemówienie oraz pokaz. Ośrodek służby ma możliwość udzielić osobistej pomocy tym, którzy by sobie tego życzyli w służbie polowej. Pomaganie jedni drugim wchodzi w zakres naszego służenia Bogu (1 Piotra 4:10, 11). Powiedz z naciskiem, że taka współpraca wynika z wzajemnego interesowania się sobą z pobudek miłości i ma na celu pomaganie tym, którzy sobie tego życzą.
Przeprowadź krótki pokaz, jak można zaproponować głosicielowi udzielenie takiej pomocy. Scena 1: Nadzorca w rozmowie z siostrą Samodzielną chwali ją za dobre wyniki w służbie polowej. Mówi jej, że w ośrodku najprawdopodobniej potrzebuje pomocy siostra Nowa, która ma rodzinę i mnóstwo zajęć w domu. Pyta, czy zgodziłaby się popracować z tą Nową siostrą raz lub dwa razy w zależności od potrzeb i w dogodnym dniu. Siostra się zgadza; chętnie sama zaproponuje taką pomoc. Scena 2: Siostra Samodzielna podchodzi do siostry Nowej. Pyta ją, jak sobie radzi w służbie, i proponuje, że mogłyby popracować razem. Wyjaśnia, że jej zdaniem wspólne przygotowanie się do służby i potem praca we dwie dodaje otuchy. Mówi, że cieszyłaby się, gdyby mogła z nią popracować, i chyba obie mogłyby się przy tej okazji dużo nauczyć. Drugiej siostrze bardzo się podoba ta propozycja i chętnie się na nią zgadza. Omawiają wstępne plany na następny tydzień. Obie są w tej sprawie pełne optymizmu. Scena 3: Obie siostry po zebraniu opowiadają w rozmowie z nadzorcą ośrodka doświadczenia ze służby. Obie mówią, ile radości doświadczyły i jakie korzyści odniosły z tej współpracy. Nadzorca ośrodka wyraża zadowolenie z takiej współpracy i zachęca, by zwracały się do niego, gdyby potrzebowały pomocy.
Wszyscy mogą odnieść pożytek z takiego zachęcania jedni drugich, a gdy się wzmacniają członkowie zboru, umacnia się cały zbór (Rzym. 1:11, 12; Efez. 4:12, 13, 16).
17 min. „Przedstawianie dobrej nowiny — Czy pomagacie młodzieży brać czynny udział?” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.
10 min. Poproś obecnych, żeby opowiedzieli budujące doświadczenia ze służby z ubiegłego tygodnia (Mógłbyś też przypomnieć doświadczenie ze Strażnicy 11/C, s. 19). Na koniec zachęć wszystkich do wzięcia udziału w służbie w przyszłym tygodniu.
5 min. W związku z kampanią Biblii wielu głosicieli zaopatruje się wcześniej w potrzebną ilość Biblii, „Nowych Testamentów” i „Czterech Ewangelii”. Pieśń 98 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 18 LISTOPADA
7 min. Sprawy lokalne. Czy w waszym ośrodku wszyscy głosiciele samodzielni mają tereny osobiste? (Ci, którzy by nie mieli, mogą otrzymać teren po zebraniu). Czy samodzielni pomagają w służbie niesamodzielnym i nowym?
15 min. „Pomaganie tym, którzy są w szczególnej potrzebie”. Dyskusja z udziałem wszystkich obecnych. Jak to wprowadzić w czyn w naszym ośrodku służby? Może ktoś opowie doświadczenie uwidaczniające, jaki pożytek odniesiono z udzielania lub przyjmowania takiej pomocy.
18 min. Świadkowie Jehowy w dwudziestym wieku (s. 3-5). (W każdym tygodniu do omawiania tej broszury należałoby wyznaczać z góry lektora, żeby mógł przygotować się dobrze do czytania). Poproś o przeczytanie z wczuwaniem się w treść i odpowiednim akcentowaniem materiału pod nagłówkiem: „Co to za ludzie?” Potem zapytaj wszystkich: Jakimi ludźmi są Świadkowie Jehowy? Co można powiedzieć o naszych wierzeniach i o Biblii?
Następnie poproś o odczytanie materiału zatytułowanego: „Ich nazwa”. Potem zapytaj: Z ilu liter hebrajskich składa się imię Jehowa? Jak imię Jehowa oddaje katolicka Biblia Poznańska? Ile razy imię Jehowa występuje w oryginale Pism Hebrajskich? Jakich wersetów byś użył do wykazania, że nasza nazwa wywodzi się z Biblii? (1) W Pismach Hebrajskich. (2) W Pismach Greckich. Ilu Świadków Jehowy jest na całym świecie? (Zachęć wszystkich, żeby przynieśli tę broszurę na następne zebranie służby).
15 min. „Jak może nam pomagać nadzorca służby”. Przemówienie, które wygłosi — gdzie tylko jest to możliwe — nadzorca służby albo inny starszy. Wyjaśnij, na czym polega to nowe postanowienie i przedstaw w ośrodku, jakie zmiany pociągnie to za sobą. Wskaż, jakie korzyści może dać wzorowanie się na nadzorcy służby i korzystanie z jego życzliwych zachęt.
5 min. Pieśń 41 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 25 LISTOPADA
TEMAT: POLEGANIE NA JEHOWIE W MŁODOŚCI (Ps. 71:5, 17).
15 min. Świadkowie Jehowy w dwudziestym wieku (s. 6-8). Poproś z góry wyznaczonego lektora, żeby przeczytał wyraźnie i z wczuwaniem się w treść materiału ze strony 6. Następnie zapytaj wszystkich: Co z tego materiału zrobiło na was największe wrażenie? Ilu pionierów jest obecnie na całym świecie?
Odczytaj materiał pod nagłówkiem: „Rok 1914”. Poproś obecnych, żeby powiedzieli, na co zwrócili szczególną uwagę. Który urywek mógłby twoim zdaniem zrobić największe wrażenie na osobie zainteresowanej?
23 min. Praktyczne wskazówki dla młodzieży. Młodzi chrześcijanie, chodzący do szkoły często stają wobec trudnych sytuacji. Rodzice i inni członkowie zboru, do których się zwrócą, mogą im coś pomóc. Wiele dzieci i młodocianych wykazuje w szkole za mało inicjatywy; często narzekają, że to ich nie interesuje i że się nudzą. Jeżeli dzieci nie biorą się poważnie do nauki, ich zainteresowania mogą się skupić na sporcie lub przebywaniu w nieodpowiednim towarzystwie itp., co może ich narazić na szkodę pod względem duchowym. Rodzice mają więc uzasadnione powody, żeby się interesować tą sprawą.
Pokaz: Rodzice rozmawiają z dziećmi o szkole. Chwalą je za przykładanie się do nauki od początku roku, są jednak zaniepokojeni słabymi ocenami z niektórych przedmiotów na zeszłorocznych świadectwach oraz zbytnim angażowaniem się w zajęcia pozaszkolne, czym mogą sobie wyrządzić szkodę. Dzieci narzekają, że niektóre przedmioty są nudne. Rodzice rozmawiają z nimi życzliwie, pomagając im zrozumieć praktyczną wartość nabywanej wiedzy. Ojciec proponuje przedyskutowanie wspólnie rozdziału 11 książki Młodość „Po co się uczyć?” Omawia w praktyczny sposób, dlaczego młodzież powinna cenić sobie możliwość wyuczenia się jakiegoś zawodu, opanowania sztuki płynnego czytania, udoskonalenia umiejętności czytania itp. Rodzina omawia, w jakich sytuacjach takie wykształcenie może być naprawdę pożyteczne i cenne. Dzieci zaczynają inaczej patrzyć na naukę w szkole i obiecują, że będą się jeszcze więcej przykładać do nauki. Ojciec pochwala je i proponuje, żeby w późniejszym terminie porozmawiać jeszcze raz na ten temat w gronie rodzinnym i przedyskutować problemy, które mogą się wyłonić.
18 min. Młodociani wierni jak Samuel. Najpierw poproś kogoś z góry przygotowanego o odczytanie 3 rozdziału 1 Samuela. Następnie zachęć wszystkich, a zwłaszcza młodzież do udziału w dyskusji, którą można przeprowadzić przy pomocy następujących pytań: (1) Jak młodzi mogą reagować tak samo chętnie jak Samuel? (2) Jak młodzi mogą się wzorować na Samuelu w okazywaniu szacunku ludziom w starszym wieku oraz w chętnym proszeniu osób starszych o radę? (3) Czego młodzi mogą się dziś nauczyć z tego, że Samuel nie poszedł za złym przykładem swego otoczenia? (4) Jak wierność Samuela, okazywana od młodych lat aż do późnej starości, powinna pomóc młodym ludziom w układaniu planów na przyszłość?
4 min. Zachęć wszystkich do zaplanowania udziału w służbie polowej w najbliższą niedzielę, pierwszą niedzielę w nowym miesiącu. Byłoby dobrze, gdyby każdy, kto tylko może, przyszedł w tę niedzielę na zbiórkę do służby polowej. Usłuchajmy zachęty do uczestniczenia w służbie od samego początku miesiąca. Przypomnij też, że grudzień jest miesiącem kampanii Biblii. Zakończ pieśnią 75 i modlitwą.
TYDZIEŃ PO 2 GRUDNIA
10 min. Słowo wstępne, a następnie odczytanie i omówienie tekstu dziennego. Zachęć wszystkich, którzy w ostatnim tygodniu pracowali od domu do domu, żeby postarali się odwiedzić ponownie ludzi, którzy okazali zainteresowanie. Z praktyki wiadomo, że po pierwszych odwiedzinach część takich ludzi rezygnuje z dalszych wizyt, ale inni nadal okazują zainteresowanie. Trzeba więc odwiedzić wszystkich, żeby się zorientować, kto szczerze się interesuje. Jeżeli potem będziemy regularnie odwiedzać takich ludzi i pouczać ich ze Słowa Bożego, to może nam się udać przekształcić takie wizyty w studium Biblii, a z czasem pozyskać nowego ucznia. Podejmujmy więc wszyscy szczególne starania w tej działalności. Chodzi przecież o ratowanie życia ludzi. Omów też sprawy lokalne.
15 min. Świadkowie Jehowy w dwudziestym wieku (s. 8-11). Poproś z góry wyznaczonego lektora o płynne przeczytanie materiału pod nagłówkami „Zwycięstwa przed sądami” oraz „Specjalne szkolenia”. Następnie zapytaj: Kto z nas pamięta te czasy? Co jeszcze wiecie w tej sprawie? Czy ktoś z was miał coś wspólnego z tymi wydarzeniami? Co?
Odczytaj materiał na temat „Rozbudowy zakładów drukarskich” oraz „Kongresów międzynarodowych”. Zapytaj: Czy ktoś pracował kiedykolwiek przy produkcji literatury? Czy ktoś był na kongresie międzynarodowym? Jakie spostrzeżenia nasunęły się wam z tego, co było czytane?
15 min. „Cały świat jest polem Jehowy” — przemówienie. Podkreślaj, że wśród pracujących na tym polu ma wyznaczone miejsce również wasz ośrodek służby.
15 min. Jaki użytek robimy z tego, czego się uczymy? Do tego punktu przygotuj się dobrze. Zapytaj poszczególnych głosicieli lub całe rodziny o doświadczenia ze stosowania na bieżąco tego, czego się nauczyli na zebraniach w listopadzie. W komentarzach należy wskazać, jak praktyczne stosowanie otrzymanych rad przynosi pożytek. Punkty, na które trzeba zwrócić uwagę: (1) Jak w ośrodku służby wprowadzamy w czyn postanowienie co do pomagania sobie wzajemnie? (2) Jakiej pomocy byłeś w stanie udzielić osobom niedołężnym lub w podeszłym wieku? (3) Młodzi: Jak się zapatrujecie na szkołę? Jak staracie się upodobnić do młodego Samuela?
5 min. Omówienie wyników pracy ośrodka z listopada. Czy ktoś rozpowszechnił już Biblię? Starajmy się nadal uczestniczyć w tej kampanii, gdy świadczymy oficjalnie i nieoficjalnie! Czy głosiciele mający studia już je przeprowadzili w tym miesiącu? Czy kogoś z zainteresowanych można by już zacząć wprowadzać do służby? Pieśń 97 i modlitwa.