Zebrania, które nam pomagają pozyskiwać uczniów

TYDZIEŃ PO 6 LUTEGO

5 min: Sprawy lokalne.

20 min: „Zebranie, które nas wzmacnia duchowo” (15 min) — pytania i odpowiedzi. Poproś obecnych o odczytanie wersetów biblijnych. Staraj się nie przekroczyć wyznaczonego czasu.

(5 min) Poproś dwie lub trzy osoby, żeby pokrótce opowiedziały: (1) Jak się przygotowują do studium książki sami; (2) jak to robią w gronie rodziny; (3) który sposób uważają za lepszy i dlaczego.

15 min: „Zmiany w Teokratycznej Szkole Służby Kaznodziejskiej”. Nadzorca szkoły omawia ze słuchaczami wprowadzone w nowym programie szkoły zmiany dotyczące „Porad i uwag”. Podkreśl z naciskiem ważność dobrego przygotowania ze strony każdego studiującego oraz przyjmowania z docenianiem serdecznych rad, udzielanych przez nadzorcę szkoły.

5 min: Uwagi końcowe. Przypomnij wszystkim, jak ważne jest dokonywanie jak najszybciej odwiedzin ponownych po pracy od drzwi do drzwi. A może ktoś potrzebuje pomocy w zapoczątkowaniu domowego studium Biblii?

Pieśń 63 i modlitwa.

TYDZIEŃ PO 13 LUTEGO

10 min: Tekst dzienny w formie przemówienia (możesz dobrać według potrzeb).

23 min: „Sianie i podlewanie ziarna prawdy” (15 min) — pytania i odpowiedzi.

(8 min) Pokaz po omówieniu paragrafu 6. Podczas odwiedzin głosiciel zwraca się do zainteresowanego: „Chciałbym panu (pani) pokazać, jak znalazłem te wersety biblijne. Jest to sposób dość skuteczny i jestem przekonany, że panu (pani) może się przydać”. Głosiciel rozważa jeden lub dwa paragrafy z książki Prawda albo Szczęście, albo z czasopisma, które zamierza wypożyczyć zainteresowanemu. Wspólnie z nim odczytuje wersety biblijne, pamiętając o radach podanych w paragrafie 5.

8 min: Zapoczątkowywanie studiów biblijnych — dyskusja. Poproś braci i siostry, którzy prowadzą studia i potrafią je zakładać, żeby się wypowiedzieli na ten temat. Zapytaj: (1) Którą publikacją najchętniej się posługują i dlaczego; (2) Czy lepiej jest wprost zaproponować studium Biblii, czy zapoczątkować je pośrednio? (3) Kiedy najkorzystniej jest posługiwać się samą Biblią?

4 min: Uwagi końcowe. Zapytaj, czy ktoś nie potrzebuje pomocy w dokonaniu odwiedzin i założeniu studium. Podaj czas i miejsce najbliższej zbiórki do służby polowej. Jeżeli w ośrodku jest pionier, zachęć głosicieli, żeby wyruszali z nim do pracy polowej.

Pieśń 58 i modlitwa.

TYDZIEŃ PO 20 LUTEGO

4 min: Sprawy lokalne.

20 min: „Czy jesteś bez zarzutu?” — przemówienie ilustrowane pokazami.

18 min: „Przedstawianie dobrej nowiny — Przez właściwe postępowanie” (pytania i odpowiedzi).

3 min: Uwagi końcowe.

Pieśń 9 i modlitwa.

TYDZIEŃ PO 27 LUTEGO

7 min: Sprawy lokalne i omówienie lutowych wyników pracy zboru (ośrodka).

15 min: „Unikaj rozczulania się nad sobą” — przemówienie, które w miarę możności wygłosi starszy.

Rozczulanie się nad sobą to przesadne interesowanie się swoją osobą. O tym, jak niebezpieczne bywa takie nastawienie, świadczy przykład króla Achaba (Streść 1 Królów 21:1-16). Rozczulanie się nad sobą prowadzi do osłabienia, a nawet całkowitego zaniku życzliwego interesowania się drugimi. Człowiek rozczulający się nad sobą bywa ciągle niezadowolony i małostkowy, nieraz widzi poważne sprawy w fałszywym świetle, traci właściwe rozeznanie, słabnie duchowo, a w obliczu nacisku nierzadko idzie na kompromis. Powinniśmy się zatem wystrzegać takiej postawy.

Dlaczego niektórzy zaczynają się nad sobą rozczulać? Powodem może być choroba, ułomność, strata materialna, śmierć bliskiej osoby, uczucie ogólnego niedopisania, brak zachęty ze strony otoczenia albo niedocenianie cudzych wysiłków. Często spotykaną reakcją bywa też unikanie drugich chrześcijan, co jest szczególnie niebezpieczne, gdyż dla zachowania zdrowia duchowego potrzebny nam jest kontakt z chrześcijańskimi braćmi.

Jak unikać takiego nastawienia? Powinniśmy uznawać niesprzyjające okoliczności za okazję do wykazania swoich dobrych przymiotów, na przykład cierpliwości, wytrwałości, panowania nad sobą. Skąd byśmy wiedzieli, czy nie mamy pod tym względem braków, gdyby nam wszystko układało się pomyślnie? (Jak. 1:2-4). Może należałoby poświęcać więcej czasu na studiowanie Słowa Bożego i ściślej trzymać się jego zasad. Może trzeba by częściej przebywać w towarzystwie osób, które są wzorem w przejawianiu przymiotów chrześcijańskich. Gdy uznamy różne próby za karcenie i ćwiczenie pochodzące od Jehowy, wówczas z pewnością będziemy nad sobą więcej pracować, a mniej się rozczulać.

Napotykając trudności, dobrze jest pamiętać o mężach wiary, którzy przetrwali próby, jak również o tym, jak Jehowa ich nagrodził (Hioba 42:12; Jak. 5:11). Nasze kłopoty nie będą trwały bez końca. Jeżeli trwamy i nie wpadniemy w sidło rozczulania się nad sobą, nagroda nas nie minie (Hebr. 6:10).

Łatwiej uniknąć rozczulania się nad sobą, gdy się bardziej interesujemy drugimi (1 Kor. 10:24). Kto poświęca czas, energię i środki na uszczęśliwianie drugich, sam będzie szczęśliwszy (Dzieje 20:35).

Na koniec zachęć wszystkich, żeby nie tylko unikali rozczulania się nad sobą, ale też wspierali każdego, kto zajął taką postawę. Dajmy odczuć takim ludziom, że są potrzebni, że ich miłujemy i cenimy oraz że nie szczędzimy im stosownej zachęty.

18 min: „Wyświadczajmy dobro tym, którzy się znajdują w trudnej sytuacji” (pytania i odpowiedzi).

5 min: Zachęć wszystkich do przyjścia na zbiórkę w najbliższą niedzielę, pierwszą niedzielę marca.

Pieśń 37 i modlitwa.