„Pozwólcie dzieciom przyjść do mnie”
1 Powyższe słowa wypowiedział Jezus Chrystus, gdy przy pewnej okazji jego uczniowie nie chcieli dopuścić do niego dzieci, uważając widocznie, że Mistrz ma na głowie sprawy znacznie ważniejsze. Jezus zganił za to uczniów i wziął dzieci w ramiona, poświęcając im trochę czasu, jak tego oczekiwały (Marka 10:13-16). Możemy się z tego zdarzenia wiele nauczyć.
2 Jak rodzice i inni członkowie zboru zapatrują się na dzieci? Czy uważają je za cenne „dziedzictwo od Jehowy”, czy też traktują je podobnie jak wspomniani uczniowie Jezusa? (Ps. 127:3). Jak można pomagać dzieciom, żeby przyszły do Jezusa?
POMOC RODZICÓW
3 Jezus Chrystus już dawno temu poszedł do nieba i dziś zasiada tam na królewskim tronie. Jak wobec tego dzieci mogą do niego przychodzić? Przede wszystkim przez zapoznawanie się z jego naukami zapisanymi w Biblii. Rodzice, czy wy im to ułatwiacie? Czy regularnie „przyprowadzacie” swe pociechy do Jezusa, to znaczy, czy studiujecie z nimi jego nauki oraz inne natchnione wypowiedzi spisane w Słowie Bożym? W jakiej mierze korzystacie z podręcznika Przysłuchiwanie się Wielkiemu Nauczycielowi? Pewien ojciec zauważył, że czytanie z dzieckiem tej książki tuż przed snem nie zawsze daje pożądane wyniki. Zmęczone po całym dniu dziecko ma przytępioną zdolność zapamiętywania i nierzadko zasypia przed omówieniem do końca całego rozdziału. O wiele lepiej jest zarezerwować czas na studium w ciągu dnia, aby dziecko mogło się jak najwięcej dowiedzieć od Wielkiego Nauczyciela.
4 Słowa Jezusa robią na dzieciach jeszcze większe wrażenie, gdy mogą je samodzielnie przeczytać w Biblii. Przedtem muszą jednak opanować umiejętność czytania. Większość rodziców odkłada tę sprawę do czasu, gdy dziecko pójdzie do szkoły. Tymczasem dzieci już znacznie wcześniej wykazują zadziwiającą zdolność uczenia się, o czym świadczy choćby fakt, że bez pomocy podręczników i szkoły potrafią się nauczyć mówić. Czy nie warto lepiej wykorzystać tę wyjątkową chłonność umysłu? Pewne małżeństwo czytywało na głos swemu trzyletniemu dziecku, pokazując palcem każde słowo, żeby mogło śledzić tekst. W niektórych miejscach przerywano czytanie i dziecko musiało dopowiedzieć następne słowo, jak „Bóg”, „Jezus”, „człowiek” albo „drzewo”. Stopniowo przybywało coraz więcej słów, które potrafiło samo odczytać, i gdy miało cztery lata, czytało już prawie wszystkie słowa. Czytanie idzie w parze z pisaniem, najpierw pojedynczych liter, a potem całych wyrazów. Warto się zastanowić nad podanym przykładem i postąpić podobnie, uwzględniając odziedziczone możliwości i zdolności dziecka (zob. Strażnicę 14/CIII, s. 9).
NA ZEBRANIACH
5 Również zabieranie dzieci na zebrania jest przyprowadzaniem ich do Jezusa Chrystusa. Sam Jezus powiedział: „Gdzie dwóch albo trzech zbiera się w moim imieniu, tam i ja jestem pośród nich” (Mat. 18:20). Rodzice nie powinni pozbawiać dzieci — nawet tych bardzo małych — czegokolwiek, co im przysługuje w porządku teokratycznym (Powt. Pr. 29:9-12; 31:12; 2 Kron. 20:13). Należy jednak pamiętać, że sama obecność dziecka na zebraniu to jeszcze nie wszystko. Chodzi o to, żeby korzystało z podawanych pouczeń. A jaką korzyść może odnieść dziecko, które na zebraniu się bawi lub śpi w najlepsze? Rodzice powinni więc zadbać o to, żeby czas przeznaczony na zebrania był dla dzieci czasem nauki.
6 Dzieci o wiele więcej uczą się na zebraniach, gdy są do nich przygotowane i gdy biorą udział w dawaniu komentarzy. Dużo zależy tu od rodziców, ale nie tylko. Niekiedy daje się zauważyć, że bracia prowadzący zebrania kierują się porzekadłem: „Dzieci i ryby głosu nie mają” — po prostu nie dostrzegają, że również dzieci są cząstką zboru. Czy jednak nie przypomina to zachowania się uczniów Jezusa, którzy chyba uważali, że dzieciom nie warto poświęcać zbytniej uwagi? A jak prowadzący zebrania mogą w tej sprawie naśladować Jezusa, który znajdował czas dla najmłodszych?
7 Niektóre zagadnienia omawiane na zebraniach są niezrozumiałe dla dzieci, podobnie jak „trudne do zrozumienia” są dla dorosłych niektóre wersety z Pisma Świętego (2 Piotra 3:16). Nie znaczy to jednak, że dzieci nie mogą mieć nawet ogólnego pojęcia o tych sprawach. Trzeba im tylko ułatwić ich zrozumienie. Prowadzący powinien już podczas przygotowywania się do zebrań pomyśleć, jak wciągnąć dzieci do dawania komentarzy. Często trzeba będzie im zadawać pytania dodatkowe lub uproszczone, uwzględniając ich ograniczoną wiedzę i zdolność pojmowania. One bardzo się cieszą, gdy mogą powiedzieć na zebraniu choćby kilka słów. A gdy jeszcze prowadzący zachęci je na początku zebrania do pilnego przysłuchiwania się oraz zapowie, że ma pytania również dla nich, wówczas będą pilnie słuchać, a tym samym, więcej skorzystają z przedstawianych pouczeń.
8 Co dwa miesiące przewidziana jest w Szkole Teokratycznej powtórka ustna. Jest to doskonała okazja, żeby wdrażać dzieci do wypowiadania się podczas zebrań. Przez pewien czas podawano na arkuszu pytań i odpowiedzi, że część pytań przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci. Ostatnio jednak takich „adresowanych” pytań nie ma. Czy to znaczy, że podczas powtórki nie należy uwzględniać dzieci? Bynajmniej. Chodzi raczej o to, żeby prowadzący Szkołę sam pomyślał nad tym, które pytania byłyby odpowiednie dla nich. Niektórzy prowadzący przygotowują jeszcze dodatkowe pytania z książki Mój zbiór opowieści biblijnych.
9 Ważną częścią naszych zebrań jest śpiewanie pieśni na chwałę Jehowy. Czy dzieci również biorą w tym udział? Powszechnie wiadomo, że dzieci chętnie uczą się różnych wierszy i piosenek. A czy w naszym śpiewniku nie ma aż 119 pięknych i pouczających wierszy? Czy nie można by nauczyć dzieci choćby niektórych tekstów wraz ze skomponowanymi do nich melodiami? Możemy być pewni, że z zapałem będą razem ze zborem śpiewać na chwałę Jehowy i że wtedy jeszcze chętniej będą przychodzić na zebrania.
10 Wszyscy powinniśmy dokładać starań, żeby dzieci jak najczęściej „przychodziły” do Wielkiego Nauczyciela, Jezusa Chrystusa. Gdy będziemy zasiewać do ich umysłów i serc rzeczy dobre i pożyteczne, to z czasem zbierzemy piękny plon (Gal. 6:8). A Jehowa nieraz się nimi posłuży, by ‛z ust niemowląt i ssących zgotować sobie chwałę’ (Mat. 21:16).