Zebrania, które nam pomagają pozyskiwać uczniów
TYDZIEŃ PO 11 STYCZNIA
Pieśń 1
10 min: Sprawy lokalne, a następnie tekst dzienny (z piątku) w formie przemówienia.
20 min: „Kto słyszy, niech mówi: ‛Przyjdź!’” (pytania i odpowiedzi). Jeśli w zborze są nowi, którzy dają świadectwo innym, poproś ich przedtem, żeby krótko o tym opowiedzieli.
15 min: Czy przygotowujesz się do służby polowej? — przemówienie nadzorcy służby, w którym podkreśla on, jak ważne jest przygotowanie. Konieczne jest wcześniejsze zapoznawanie się z treścią publikacji, które chcemy proponować ludziom, oraz powtórzenie sobie „Tematu do rozmów”. Niech pionier lub zdolny głosiciel przedstawi „Temat do rozmów” i powiąże go z propozycją wypożyczenia dobranego czasopisma. Można się posłużyć następującym wstępem: „Prawie każdy mówi, że pragnie pokoju na ziemi. Mówi o tym również większość przywódców światowych. Dlaczego więc pana (pani) zdaniem tak trudno jest do tego doprowadzić?” Wskaż, które artykuły z ostatnio wydanych czasopism mogą być najbardziej przydatne.
Pieśń 61 i modlitwa końcowa.
TYDZIEŃ PO 18 STYCZNIA
Pieśń 38
5 min: Sprawy lokalne. Zachęć do podejmowania pomocniczej służby pionierskiej. Przypomnij, że w dniach od 2-14 lutego młodzież szkolna będzie mieć ferie zimowe. Powiedz, jakie kroki podjęli starsi, żeby pomóc młodym głosicielom więcej zdziałać w tym okresie w służbie polowej.
20 min: „Czyń wszystko, co możesz, przez podjęcie służby pełnoczasowej” (pytania i odpowiedzi). Podaj, kiedy i gdzie odbędzie się spotkanie starszych z pionierami.
20 min: „Przedstawianie dobrej nowiny — przekonująco” — przemówienie zilustrowane pokazem. Wprowadź pokaz po omówieniu materiału z ustępu 6.
W pracy od domu do domu głosiciel trafia na człowieka, który uważa, że wydarzenia opisane w Biblii są niehistoryczne, i trzeba je po prostu uważać za legendy. Głosiciel przyznaje, że sporo ludzi jest takiego zdania. Następnie pyta rozmówcę, jakie konkretnie wydarzenia ma na myśli. Ten nie pamięta szczegółów, ale jest pewien, że się nie myli. Głosiciel mówi, że o prawdomówności Biblii przekonało go spełnianie się proroctw zapisanych w tej Księdze. Teraz domownik pyta o szczegóły. Głosiciel prosi go o odczytanie Izajasza 13:19-22 i pyta, czy wie, co się stało z niegdyś potężnym Babilonem. Ten odpowiada, że nie zna dobrze historii, ale o ile mu wiadomo, z miasta pozostały tylko ruiny. Zaraz jednak dodaje, że zacytowane słowa mogły być spisane po fakcie. Głosiciel otwiera książkę Żyć wiecznie na stronie 52, pokazuje zdjęcie fragmentu Zwoju Izajaszowego i odczytuje pierwsze cztery zdania z ustępu 17. Wiąże to z informacją, że jeszcze w I wieku n.e. Babilon był zamieszkany (1 Piotra 5:13, Bw). A zatem nie może być mowy o spisaniu tego proroctwa „po fakcie”. Rozmówca nie jest już tak pewny swego. Przyjmuje propozycję wspólnego omówienia 5 rozdziału książki Żyć wiecznie (Uwaga: zobacz książkę Czy Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym? str. 103 i 104).
Poproś o przyniesienie za tydzień książki Zorganizowani oraz o wcześniejsze zapoznanie się z materiałem ze stron 62 do 69.
Pieśń 8 i modlitwa końcowa.
TYDZIEŃ PO 25 STYCZNIA
Pieśń 27
7 min: Sprawy lokalne, a następnie Wiadomości Teokratyczne.
24 min: „Potrzeba więcej Sal Królestwa” (pytania i odpowiedzi).
14 min: Omówienie materiału z książki Zorganizowani, od strony 62, ust. 2, do śródtytułu na stronie 69. Poprowadź dyskusję za pomocą przygotowanych pytań (bez czytania komentarzy).
Zachęć do przyjścia na zbiórkę w najbliższą niedzielę, pierwszą niedzielę w lutym.
Pieśń 36 i modlitwa końcowa.
TYDZIEŃ PO 1 LUTEGO
Pieśń 89
8 min: Sprawy lokalne, po czym omówienie styczniowych wyników pracy zboru.
20 min: „‛Idźcie i pozyskujcie uczniów!’ — czy to robisz?” (pytania i odpowiedzi). Podkreśl znaczenie właściwego nastawienia, ciągłego modlenia się do Jehowy o wsparcie, dokładania starań w celu znalezienia chętnych do studiowania oraz stawienia się do dyspozycji Jehowy, żeby pomagać innym w poznawaniu prawdy. Zakończ pięciominutowym pokazem, w którym głosiciel podchodzi do nadzorcy służby i mówi, że ceni sobie podane przed chwilą rady i chciałby się do nich zastosować. Pyta, czy może liczyć na pomoc z jego strony. Nadzorca dowiaduje się, że głosiciel ma teren osobisty i w kilku domach zostawił literaturę biblijną. Pyta go, czy nie miałby nic przeciwko temu, gdyby ktoś poszedł z nim do tych ludzi na odwiedziny ponowne i spróbował zapoczątkować z nimi studium. Głosiciel się zgadza. Nadzorca zapewnia go, że się postara, aby ktoś mu pomógł. Wspomina przy tym, że gdy odwiedzi ich zborowe studium książki, chętnie mu pomoże w dokonywaniu odwiedzin ponownych i w innych gałęziach służby. Głosiciel wyraża wdzięczność. Nadzorca podsuwa myśl, żeby starał się rozmawiać z sąsiadami, krewnymi, kolegami z zakładu pracy (ze szkoły), mając na uwadze zapoczątkowanie studium. Gdy na Sali Królestwa zobaczy kogoś nowego, mógłby podejść do niego i zapytać, czy już ktoś prowadzi z nim studium.
7 min: Zakładanie domowych studiów biblijnych. Nadzorca przeprowadzi wywiad z jednym lub dwoma głosicielami, którzy w ostatnich miesiącach zapoczątkowali studium. Zapytaj, jak do tego doszło i jakie postępy poczynili zainteresowani. Wywiad powinien być dobrze przygotowany.
10 min: Omówienie „Skrzynki pytań”.
Pieśń 90 i modlitwa końcowa.