BELTESZACCAR

(z akad.: „chroń życie króla”).

Babilońskie imię, które otrzymał Daniel, gdy w 617 r. p.n.e. znalazł się w niewoli; nie należy go mylić z imieniem Belszaccar (Dn 1:7). Imię Belteszaccar najwyraźniej jest skróconą formą inwokacji do Bela i dlatego Nebukadneccar powiedział, że zostało wybrane ‛stosownie do imienia jego boga’ (Dn 4:8; 5:12). Prawdopodobnie chodziło o to, by Daniel szybciej się zaadaptował i przestał wielbić Jehowę. Jednakże Babilończycy w dalszym ciągu używali także jego prawdziwego imienia, Daniel (Dn 4:18, 19; 5:12, 13; zob. DANIEL 2).