ELIASAF

(„Bóg dodał [pomnożył]”).

1. Syn Deuela (lub Reuela) z plemienia Gada; jeden z 12 naczelników, których Jehowa wybrał, by pomogli Mojżeszowi i Aaronowi spisać mężczyzn nadających się do wojska (Lb 1:1-4, 14; 2:14). Eliasaf stał na czele zastępu swego plemienia, który należał do trójplemiennego oddziału obozu Rubena (Lb 2:10-15; 10:18-20). Kiedy został wzniesiony przybytek, Eliasaf razem z innymi naczelnikami złożył wspólny dar, a następnie szóstego dnia uroczystości poświęcenia ołtarza przyniósł własny dar ofiarny (Lb 7:1, 2, 10, 42-47).

2. Syn Laela, naczelnik domu patriarchalnego Gerszonitów. Pod jego nadzorem Gerszonici transportowali nakrycie namiotu spotkania, kotary zasłaniające wejście do namiotu i wejście na dziedziniec, a także zasłony dziedzińca i linki namiotowe (Lb 3:21-26).