GERSZONICI

(„[od; należący do] Gerszona”).

Potomkowie Gerszona (Gerszoma) — który jest wymieniany jako pierwszy syn Lewiego — pochodzący od jego dwóch synów, Libniego i Szimeja (1Kn 6:1, 16, 17). Stanowili jeden z trzech głównych oddziałów Lewitów. Podczas pierwszego spisu na pustkowiu w rodzie Gerszona wszystkich osób płci męskiej od miesiąca wzwyż było 7500. A mężczyzn, którzy mieli od 30 do 50 lat i usługiwali w przybytku, było 2630 (Lb 3:21, 22; 4:38-41). Na pustkowiu Gerszonici troszczyli się o przybytek (namiot spotkania), jego nakrycia, kotarę u wejścia do przybytku, zasłony dziedzińca, kotarę u wejścia na dziedziniec oraz linki namiotowe (Wj 26:1, 7, 14, 36; 27:9, 16; Lb 3:23-26; 4:21-28). W obozie na pustkowiu mieli wyznaczone miejsce po zach. stronie przybytku. Za nimi, w dalszej odległości od przybytku, obozował trójplemienny oddział Efraima (Lb 2:18; 3:23). Kiedy naczelnicy Izraela podarowali na służbę związaną z przybytkiem 6 krytych wozów i 12 byków, Mojżesz dał 2 wozy i 4 byki synom Gerszona (Lb 7:1-7). Podczas wymarszu obozu Gerszonici szli razem z Merarytami między prowadzącym trójplemiennym oddziałem Judy a trójplemiennym oddziałem Rubena (Lb 10:14-20).

Gerszonitom przydzielono 13 miast z pastwiskami na terytoriach Manassesa, Issachara, Aszera i Naftalego. Dwa z nich, Kedesz w Galilei i Golan w Baszanie, należały do sześciu miast schronienia (Joz 21:27-33). Kiedy Dawid organizował służbę Lewitów, niektórym Gerszonitom przypadły obowiązki związane ze śpiewem i pieczą nad skarbcem (1Kn 6:31, 32, 39-43; 23:4-11; 26:21, 22). Gerszonici znaleźli się wśród Lewitów biorących udział w oczyszczaniu świątyni za czasów króla Ezechiasza (2Kn 29:12-17).