GIDDEL

(„uczyniony wielkim”).

1. Przodek pewnego rodu netynejczyków usługujących w świątyni, którzy w 537 r. p.n.e. powrócili z Zerubbabelem z wygnania w Babilonie (Ezd 2:1, 2, 43, 47; Neh 7:49).

2. Protoplasta jednego z rodów „synów sług Salomona”, wymienionych wśród powracających do Jerozolimy i Judy w 537 r. p.n.e. (Ezd 2:1, 2, 55, 56; Neh 7:58).