NEBUSZAZBAN

(z akad.: „Nebo, wybaw mnie!”).

Rabsaris (naczelny dworzanin) w wojsku Nebukadneccara, które w 607 r. p.n.e. zburzyło Jerozolimę. Nebuszazban był jednym z książąt, którzy dopilnowali, by uwolniono Jeremiasza (Jer 39:13, 14). Albo właśnie on, albo inny mężczyzna noszący tytuł „rabsaris” znalazł się w grupie dostojników, którzy zasiedli w Bramie Środkowej, gdy Babilończycy zrobili pierwszy wyłom w murach Jerozolimy (Jer 39:2, 3).