RABSARIS

(„naczelny dworzanin”).

Tytuł naczelnego dworzanina w administracji asyryjskiej i babilońskiej. Rabsaris był jednym z trzech dostojników asyryjskich, których za czasów Ezechiasza król Asyrii wysłał z żądaniem poddania Jerozolimy (2Kl 18:17).

Rabsaris należał do urzędników babilońskich przejmujących w imieniu Nebukadneccara władzę nad Jerozolimą po jej zdobyciu w 607 r. p.n.e. O rabsarisie Nebuszazbanie wspomniano w związku z Jeremiaszem, który został skierowany do Gedaliasza, by u niego zamieszkać (Jer 39:3, 13, 14; 40:1-5). Archeolodzy odkryli inskrypcje z tym tytułem (Bulletin of the Israel Exploration Society, Jerozolima 1967, t. XXXI, s. 77; Le palais royal d’Ugarit, III, Paryż 1955, nr 16:162, s. 126).