KRÓLOWA

Żona króla lub samodzielna monarchini sprawująca najwyższą władzę w królestwie. W Biblii tytuł ten najczęściej odnosi się do kobiet spoza królestw Izraela i Judy. Hebrajskie słowo najbliższe dzisiejszemu rozumieniu określenia „królowa” to malkáh. Jednakże w krajach Wschodu kobiety rzadko sprawowały władzę. Do takich wyjątków mogła należeć królowa Szeby (1Kl 10:1; Mt 12:42). W Chrześcijańskich Pismach Greckich „królowa” jest odpowiednikiem słowa basílissa, żeńskiej formy wyrazu tłumaczonego na „król”. Tytułu tego użyto wobec królowej etiopskiej, kandaki (Dz 8:27).

W Pismach Hebrajskich słowo malkáh najczęściej odnosi się do królewskiej małżonki, czyli najważniejszej żony władcy jakiegoś obcego mocarstwa. Na przykład Waszti nie była pełnoprawną władczynią, lecz małżonką perskiego króla Aswerusa. Jej miejsce zajęła później Żydówka Estera, która była nazywana królową, lecz nie miała udziału w rządach (Est 1:9, 12, 19; 2:17, 22; 4:11), a rozporządzenia mogła wydawać jedynie za przyzwoleniem króla (por. Est 8:1-8, 10; 9:29-32).

W Izraelu. Hebrajskie słowo gewiráh, tłumaczone w niektórych przekładach na „królowa”, w zasadzie znaczy „pani” lub „dama”. Tam, gdzie użyto go jako tytułu, na ogół odnosi się do matki lub babki króla, a zatem dotyczy kobiet, którym okazywano szacunek należny członkom rodziny królewskiej, takich jak Jezebel, matka izraelskiego króla Jehorama (2Kl 10:13). Gdy do Salomona przyszła z prośbą jego matka, król się jej pokłonił i kazał postawić dla niej tron po swej prawicy (1Kl 2:19). Władca mógł jednak pozbawić taką „panią” tej godności, jak to uczynił król Asa ze swą babką Maaką, „bo uczyniła przerażającego bożka dla świętego pala” (1Kl 15:13).

Ani w Izraelu, ani w Judzie żadna kobieta nie mogła zgodnie z prawem zostać głową państwa (Pwt 17:14, 15). Niemniej po śmierci judzkiego króla Achazjasza jego matka, Atalia, córka niegodziwego króla izraelskiego Achaba i jego żony Jezebel, zgładziła wszystkich dziedziców królestwa z wyjątkiem Jehoasza, którego ukryła Jehoszeba, siostra jego ojca, Achazjasza. Atalia bezprawnie panowała sześć lat, po czym została stracona na rozkaz arcykapłana Jehojady (2Kl 11:1-3, 13-16).

W Babilonie. Na tronie babilońskim zasiadali mężczyźni. W Daniela 5:10 określenie „królowa” (aram. malkáh) najwyraźniej odnosi się nie do żony, ale do matki Belszaccara, na co wskazuje okoliczność, iż dobrze znała ona wydarzenia związane z jego dziadkiem, Nebukadneccarem. Jako królowa matka, cieszyła się ogromnym szacunkiem Belszaccara i wszystkich jego poddanych.

W Egipcie. Od najdawniejszych czasów władcami Egiptu byli mężczyźni. Tytułu „królowa” używano w stosunku do małżonki króla. Tachpenes, żonę faraona, nazwano w 1 Królów 11:19 „damą”. Królowa Hatszepsut sprawowała rządy tylko dlatego, że po okresie regencji nie chciała oddać władzy prawowitemu dziedzicowi tronu, Totmesowi III, gdy ten osiągnął pełnoletność. Kiedy umarła, Totmes III kazał zniszczyć jej pomniki lub usunąć z nich jej imię i wizerunki. Niemniej w późniejszym okresie, za rządów macedońskiej dynastii Ptolemeuszów, Egiptem rządziły królowe.

Religia fałszywa. Za czasów Jeremiasza odstępczy Izraelici porzucili Jehowę, swego rzeczywistego Króla, i dopuszczali się bałwochwalstwa, składając w ofierze placki i płyny oraz wznosząc dym ofiarny dla „królowej [hebr. meléchet] niebios” (Jer 7:18; 44:17, 18; zob. KRÓLOWA NIEBIOS).

W Księdze Objawienia przedstawiono Babilon Wielki jako kobietę, która panuje nad „ludami i rzeszami, i narodami, i językami” i chełpliwie oznajmia: „Siedzę jako królowa [gr. basílissa]” (Obj 17:15; 18:7). Podobnie jak wiele dawnych królowych utrzymuje się przy władzy dzięki niemoralnym związkom z władcami ziemi (Obj 17:1-5; 18:3, 9; zob. BABILON WIELKI).

Niebiańska „małżonka królewska”. Ponieważ w Hebrajczyków 1:8, 9 słowa z Psalmu 45:6, 7 odniesiono do Chrystusa Jezusa, wydaje się prawdopodobne, że „córka królewska” z Psalmu 45:13 to prorocze określenie klasy oblubienicy Chrystusa. W takim wypadku „małżonka królewska” (hebr. szegál) wspomniana w Psalmie 45:9 oznaczałaby symboliczną żonę Wielkiego Króla, Jehowy. Ale to nie owa „małżonka królewska”, lecz Jezus Chrystus i 144 000 jego towarzyszy wykupionych z ziemi otrzymują od Jehowy władzę królewską (Dn 7:13, 14, 27; Obj 20:4, 6).