DOLINA POTOKU

Hebrajskie słowo náchal może oznaczać potok (1Kl 17:4; Ps 110:7) albo dolinę, w której on płynie (Rdz 26:19; 2Kl 3:16; Hi 30:6; PnP 6:11). Arthur P. Stanley tak pisał o tym terminie: „Nie ma on żadnego dokładnego angielskiego odpowiednika, a najbliższe znaczeniowo może być ‚łożysko potoku’” (Sinai and Palestine, 1885, s. 590). Leksykon hebrajsko-aramejski L. Koehlera i W. Baumgartnera jako jedną z definicji podaje „dolinę potoku” (Hebräisches und aramäisches Lexikon zum Alten Testament, wyd. 3, Lejda 1983, s. 648). Takie samo znaczenie ma arabski termin „wadi” (Rdz 32:23, przyp. w NW).

Ziemię Obiecaną opisano jako „ziemię dolin potoków wody, źródeł i głębin wodnych wypływających na dolinnej równinie i w górzystej okolicy” (Pwt 8:7). Niektórymi dolinami cały czas płyną strumienie zasilane wodą ze źródeł, inne natomiast wypełniają się wartkimi potokami w porze deszczowej, a później całkowicie wysychają (1Kl 17:7; 18:5). Wierny Hiob przyrównał zdradliwe postępowanie swych braci do potoku zimowego, który latem wysycha (Hi 6:15).

W Piśmie Świętym wymieniono m.in. następujące doliny potoków: Araba (Am 6:14), Arnon (Pwt 2:36), Besor (1Sm 30:9), Eszkol (Lb 13:23), Gerar (Rdz 26:17), Jabbok (Pwt 2:37), Kana (Joz 16:8), Kerit (1Kl 17:3), Kidron (2Sm 15:23), Kiszon (Sdz 4:7), Sorek (Sdz 16:4), Zered (Pwt 2:13) i Dolina Potoku Egipskiego (Joz 15:4; zob. poszczególne hasła). Dolinami potoków wpadają też do Jordanu dwa główne dopływy niewspomniane w Biblii: Jarmuk i Wadi Farʽa.