Pytania czytelników
● Jak pogodzić sprawozdanie o Ostatniej Wieczerzy napisane przez Łukasza, według którego krążyły z rąk do rąk dwa kielichy wina, ze sprawozdaniami Mateusza, Marka i Pawła, w których jest mowa tylko o jednym kielichu?
Przy porównywaniu różnych sprawozdań biblijnych dotyczących tego samego wydarzenia należy zawsze mieć na uwadze rzecz następującą: Jeżeli ten czy inny pisarz wymienia tylko jedną osobę lub jeden przedmiot, to niekoniecznie znaczy, że nie było więcej osób lub przedmiotów. Np. Mateusz wspomina o uzdrowieniu dwóch ślepych i dwóch opętanych przez demony, podczas gdy Marek i Łukasz mówią tylko o jednym. (Mat. 8:28; 20:30; Mar. 5:2; 10:46, 47; Łuk. 8:27; 18:35) Poza tym w Ew. Mateusza i Marka jest mowa tylko o jednym aniele przy grobie zmartwychwstałego Jezusa, natomiast Łukasz wspomina o dwóch. — Mat. 28:2-4; Mar. 16:5-7; Łuk. 24:4, 5.
Podobnie rzecz ma się także z liczbą kielichów, o których wspomina Łukasz. W Łukasza 22:17-20 (NW) czytamy: „I przyjąwszy kielich złożył podziękowanie i powiedział: ‚Weźcie to i podawajcie sobie jeden drugiemu; bo powiadam wam: Odtąd nie będę już pić z tego produktu winorośli, aż przyjdzie królestwo Boże.’ Wziął też chleb, złożył podziękowanie, łamał go i dał im, mówiąc: ‚To oznacza moje ciało, które ma być wydane za was. Czyńcie to w dalszym ciągu na moją pamiątkę.’ Tak samo i kielich, gdy byli po wieczerzy, mówiąc: ‚Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być przelana za was.’”
Pierwszy kielich wspomniany w wierszu 17, należał jeszcze do uczty paschalnej, jak to wynika z 15 wiersza. Za dni Jezusa podawano podczas uroczystości paschalnych kilka kielichów wina. Według „Jewish Encyclopedia” (tom 9, str. 552) oraz „Cyclopaedia” M’Clintocka i Stronga (tom 7, str. 739) było ich przynajmniej cztery. W Misznie powiedziano wyraźnie: „Nawet najbiedniejszy w Izraelu nie powinien był jeść nie zasiadając do stołu i powinni byli im dać do picia co najmniej cztery kielichy wina.” (Pesahim 10:1). To, co Łukasz mówi o kielichu wspomnianym w 17 wierszu, odnosi się do jednego z kielichów, które były podawane podczas uroczystości paschalnej. Sam Jezus pił z niego i powiedział: „Odtąd nie będę już pić z tego produktu winorośli, aż przyjdzie królestwo Boże.” — Łuk. 22:18, NW.
Od wiersza 19 zaczyna się w „Przekładzie Nowego Świata” nowy odcinek i począwszy od tego wiersza tekst nie dotyczy już Paschy, lecz ustanowienia Wieczerzy Pańskiej. Jezus wziął do tego trochę niezakwaszonego chleba i jeden z kielichów znajdujących się na stole. Mateusz (26:27), Marek (14:23), jak również Paweł (1 Kor. 11:25) mówią tylko o kielichu wspomnianym w wierszu 20, który był używany w Wieczerzy Pańskiej. Jednakże sama Wieczerza Pańska nie należała do uczty paschalnej. Jezus wprowadził przez to coś nowego.
● Czy używanie tabletek zapobiegających ciąży jest sprzeczne z Pismem świętym?
Ponieważ Biblia nie potępia kontroli urodzin, więc stosowanie środków zapobiegawczych jest sprawą wyłącznie osobistą. Towarzystwo nie udziela pod tym względem żadnej rady. Podkreślono to już w jednej z poprzednich „Strażnic”. Należy jednak pamiętać, że używanie tabletek zapobiegających ciąży i sterylizacja, to nie to samo. Pozbycie się płodności w celu kontroli urodzin byłoby sprzeczne z Pismem świętym niezależnie od tego, czy dokonano tego tylko na pewien czas, czy na zawsze. Bliższe dane w „Strażnicy” pt. „Celowe studiowanie”, str. 24. Kobieta może używać tabletek zapobiegających zapadnięciu w ciążę tylko w porozumieniu z mężem.
Jest faktem potwierdzonym przez lekarzy, że stosowanie preparatów farmaceutycznych bywa połączone z pewnym ryzykiem. W bibliotekach publicznych można otrzymać dostateczną ilość publikacji medycznych, które informują o ubocznym działaniu takich środków, tak że nikt nie musi pozostawać pod tym względem nieświadomy. Istnieje więc tylko kwestia, czy ktoś chciałby ponieść to ryzyko, aby osiągnąć zamierzony cel. Nikt nie może twierdzić, z całą pewnością, że ten lub inny środek jest absolutnie godny zaufania, gdyż każdy człowiek reaguje inaczej. Jednak Biblia nie zabrania kontroli urodzin za pomocą takich środków. O tym, czy one mają być zastosowane, czy nie, musi decydować każde małżeństwo samo.