Świat pozbawiony wiary

„Nie wszyscy mają wiarę.” — 2 Tes. 3:2, BT.

1. Kto uważa, że sytuacja na świecie uległa zmianie? Jak można to udowodnić?

JAKIEŻ zmiany zaszły w ciągu ostatniego półwiecza! Młode pokolenie żyje być może pod wrażeniem, że zawsze panowały takie warunki, jak dzisiaj, gdy świat jest pozbawiony wiary w Boga, ale ludzie w podeszłym wieku lepiej wiedzą, jak było dawniej. Starsi członkowie społeczeństwa dobrze zdają sobie sprawę z ogromnych zmian, które zaszły za ich życia; i bez względu na to, czy wnuki im wierzą, czy nie — fakty historyczne dowodzą, że warunki stopniowo coraz bardziej się pogarszały. Wystarczy odwrócić karty historii wstecz o pół wieku i porównać ówczesną sytuację na świecie z obecną, aby się przekonać, dlaczego tyle osób dzisiaj ma słabą wiarę albo wcale nie wierzy w Boga ani w Jego Słowo, Biblię.

2. Jakie przykładowo wyliczone następstwa pociągnęła za sobą pierwsza wojna światowa?

² Pięćdziesiąt lat temu było akurat krótko po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Podręczniki historii nazywają ją pierwszą, bo rzeczywiście pierwszy raz w dziejach ludzkich toczyła się wtedy wojna, która ogarnęła cały glob ziemski. Wszystkie znaczniejsze narody dotknęła ta najbardziej przerażająca z pożóg wojennych, jakie wybuchły do owego czasu. Setki tysięcy ludzi padły na polach bitewnych, a miliony innych odniosły rany. W następstwie masowych rzezi miliony także zmarły z głodu. Dziesiątki milionów dalszych osób padły ofiarą chorób i epidemii. Ogólnie mówiąc, był to straszny koszmar i świat już nigdy nie powrócił do poprzedniego stanu.

3. W jakich kierunkach rozwijały się wydarzenia, gdy przebrzmiały echa pierwszej wojny światowej?

³ Ocaleni z wolna przytomnieli, otrząsając się z całego kompleksu następstw wojny, głodu i chorób, ale mieli już inny pogląd na życie. W Europie, praktycznie biorąc, zniknęły monarchie. Miejscami doszły do władzy ruchy radykalne, które pobudziły wyobraźnię sporej liczby ludzi, a po okrzepnięciu zaczęły dążyć do opanowania reszty świata. W innych krajach zaczęto przypisywać wielkie znaczenie świeżo powstałej „Lidze Narodów”, a gdy nawet przywódcy religijni obwołali ją „politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi”, liczne miliony obdarzyły tę organizację ufnością, mając ją za jedyną nadzieję człowieka na pokój.

4. Dlaczego nadzieje na pokój szybko się rozwiały? Do jakiego konfliktu doprowadziło to niebawem?

⁴ Widoki na prawdziwy pokój i dobrobyt szybko jednak rozwiały się w umysłach ludzi myślących, ponieważ dyktatorzy zaczęli narzucać swoim społeczeństwom surową dyscyplinę, a hasłem co silniejszych państw znowu stał się nacjonalizm. Zakłady zbrojeniowe na całym świecie niebawem ruszyły pełną mocą produkcyjną, zaopatrując arsenały w nową i coraz bardziej śmiercionośną broń. Nie trwało zbyt długo, a cała ludzkość uwikłała się w następny, ogólnoświatowy konflikt. Jak wynika z chłodnych statystyk, druga wojna światowa prawie czterokrotnie przewyższyła pierwszą pod względem liczby zaangażowanych w nią ludzi, pod względem kosztów, jak również zgubnych następstw! Czyż więc trzeba się dziwić, że skoro w okresie jednego ćwierćwiecza na to samo pokolenie spadły dwie tak bezwzględne rzezie, to u mnóstwa ludzi wiara wydatnie osłabła?

5. Opisz rewolucję ekonomiczną, jaka dokonała się po pierwszej wojnie światowej.

⁵ Niezależnie od tych podkopujących wiarę wydarzeń natury politycznej i militarnej, jakie nastąpiły po pierwszej wojnie światowej, w okresie tym dokonała się również rewolucja ekonomiczna, która wywarła ogromny wpływ na dotychczasowy styl życia człowieka. W miarę tego, jak w poszczególnych krajach przystępowano do odbudowy przemysłu i rozwijania techniki w oparciu o coraz to nowsze wynalazki, masy ludzkie dostawały się pod silny obstrzał reklamy przedmiotów materialnych; zmierzała ona do zaszczepienia poglądu, iż człowiek może stworzyć dla siebie pogodny świat beztroskiej wygody i przyjemności. Miliony ludzi chwyciły przynętę, przyswoiły sobie tę filozofię i zaczęły wielbić bożyszcze materializmu. Nawet niejedni ludzie, którzy próbowali wytrwać przy dawnych zbożnych wartościach i ideałach, stwierdzili z czasem, że wielka fala komercjalizacji porwała ich z sobą. Miasta rozbudowały się niepomiernie, chłonąc coraz więcej ludzi porzucających rolnictwo i podejmujących prace w przemyśle lub handlu, lecz zarazem pomnożyły się trudne problemy, jakie stwarza życie wielkomiejskie. Zamiast utwierdzić wiarę i nadzieję, czynniki powyższe częstokroć już spowodowały zaburzenia w gospodarce, zamieszki, a nawet otwartą walkę między pracownikami i pracodawcami; śladem ich szło rozczarowanie, niepokój, brak zaufania i inne przykre skutki.

6. Jaki rozwój w dziedzinie transportu skłonił niektórych do utraty wiary?

⁶ Istotne zmiany w dwóch innych dziedzinach, mianowicie w transporcie i łączności, przyczyniły się do zacieśnienia kontaktów między ludźmi, co samo w sobie nawet mogło być dla nich dobrodziejstwem, tymczasem jednak często pcha ich w objęcia ateizmu. Ktoś pokazał, że nad Oceanem Atlantyckim można przelecieć w pojedynkę bez zatrzymywania się po drodze, a zaraz zorganizowano dochodowe linie lotnicze, umożliwiające dalekie podróże we wszystkich kierunkach. Dawniejsze śmigłowce zostały zastąpione przez samoloty o napędzie odrzutowym, które dzięki osiąganiu większych szybkości spowodowały w sensie czasowym dalsze jakby skurczenie rozmiarów globu ziemskiego. Wielu wysoko o sobie myślących i chełpliwych ludzi patrzy na ten rozwój z butną zarozumiałością. Dla nich zapowiadane na niedaleką przyszłość pasażerskie samoloty ponaddźwiękowe i eksperymenty w badaniu przestrzeni kosmicznej to tylko pierwsze kroki człowieka w podboju wszechświata, a zarazem dowód, że nie ma Boga.

7. W jaki sposób, jakby na ironię, ulepszenia w systemie łączności posłużyły do niweczenia wiary w Boga?

⁷ Zaskakujący przewrót nastąpił również w dziedzinie łączności. Radio wyszło z powijaków i w ciągu zaledwie paru dziesięcioleci osiągnęło pełny rozkwit, lecz tylko po to, by je usunął w cień aktywniejszy środek łączności — telewizja. Zarówno radio, jak i telewizja, stały się niebezpieczną bronią w rękach propagandzistów i specjalistów od psychologii mas, umiejących pozyskać umysły milionów ludzi dla swej niweczącej wiarę doktryny streszczanej w słowach: „Nie ma Boga.”

ZMIANY W MIERNIKACH RELIGIJNYCH

8. Czy dzieci urodzone po pierwszej wojnie światowej otrzymały takie samo wychowanie, jak ich rodzice? Jakie zmiany światopoglądowe były z tym związane?

⁸ W minionym pięćdziesięcioleciu dokonały się też wielkie zmiany w pojmowaniu moralności, cnoty, i w poglądach religijnych. Podczas szalonych lat dwudziestych i krytycznych lat trzydziestych bieżącego stulecia wiele odwiecznych mierników religijnych uległo radykalnym przeobrażeniom, co pozostawiło niezatarte, trwałe ślady w całym społeczeństwie. Normy obyczajowe, które obowiązywały przed pierwszą wojną światową, zupełnie odeszły w przeszłość. Pojawiło się nowe pokolenie dzieci, spośród których wiele przyszło na świat poza małżeństwem rodzicom odrzucającym przedwojenne ograniczenia moralne. Powojenne te dzieci w latach rozwojowych podlegały wpływom wychowawczym rodziców i nauczycieli, którzy sami przyjęli nowe, doprawdy dziwne poglądy wyrosłe z filozoficznych kazań obłudnego duchowieństwa, jawnie zaprzeczającego wierze w Boga i w Biblię.

9. (a) Do czego doszło, gdy Liga Narodów zawiodła w utrzymaniu pokoju? (b) Opowiedz, co się działo wkrótce po drugiej wojnie światowej.

⁹ Skoro tylko owe dzieci osiągnęły wiek poborowy, zaraz rzucono je w wir drugiej wojny światowej. Niestety! Młodzież ta wciągnięta została w następną rundę ogólnoświatowych zmagań, a „mesjańskie” dziecko chrześcijaństwa, Liga Narodów, nie zdołała temu zapobiec pomimo głośno przedtem wyrażanego poparcia ze strony licznych jej religijnych i politycznych zwolenników. Ochłonąwszy z drugiej wojny światowej, ci młodzi ludzie ujrzeli na własne oczy, jak na nowo ożywiono dawną Ligę Narodów i przechrzczono na „Organizację Narodów Zjednoczonych”. Wielu z nich uznało, że tym razem twór tego typu faktycznie zapewni skołatanemu światu wiecznotrwały pokój. Równocześnie z tegoż młodego pokolenia aktywnych, dorosłych już ludzi zmobilizowano sztaby technologów i innych pracowników, którzy zajęli się doskonaleniem i gromadzeniem bomb wodorowych o tak straszliwej sile niszczącej, że w porównaniu z nimi bomby atomowe zrzucone na Hiroszimę i Nagasaki wydają się zaledwie petardami domowej roboty.

10, 11. (a) Opisz młode pokolenie sprzed ćwierćwiecza. (b) Jaki jest obraz znacznej części dzisiejszej młodzieży?

¹⁰ Taki więc był obraz młodego pokolenia sprzed ćwierćwiecza. Wielu całkowicie zatraciło wiarę, jeżeli nie z racji wychowania rodzicielskiego i w szkołach, to wskutek własnych wstrząsających przeżyć sprzed i z czasu drugiej wojny światowej. Było to pokolenie młodych ludzi po większej części o słabym kręgosłupie moralnym, którzy tuż po wojnie rozpoczęli życie małżeńskie, często bez zalegalizowania swoich związków, ale wydając na świat dalsze pokolenie dzieci. A dzieci te — to dzisiejsza młodzież, wchodząca teraz w wiek dojrzałości.

¹¹ Z tej młodzieży wywodzą się żywioły wybuchowe, które dają o sobie znać na terenie różnych uczelni, jednostki występujące z prowokacyjnymi protestami, ofiary eksperymentów z narkotykami, zwyrodnialcy seksualni i cała chuliganeria lat sześćdziesiątych naszego stulecia. Rozbałamucone te elementy żyją tylko uciechami i wybrykami, nie troszcząc się o przyszłość ani dbając o to, ku czemu zmierza teraźniejszy system rzeczy. Biedna będzie ludzkość, gdy to bezbożne plemię spróbuje uchwycić ster rządów!

12. (a) Jakie dziwne poglądy co do religii i moralności przyjęło wielu członków tego młodego pokolenia? (b) Jak z kolei wpłynęło to na ich gusty w dziedzinie kultury?

¹² Zapytaj ich samych lub ich rodziców, co sądzą o religii. Odpowiedzą: „Bóg jest martwy.” Dla nich stary, konserwatywny tryb życia jest martwy. Mają nowe idee. „Niebem” są dla nich chwile przemijających uniesień zmysłowych, wywołanych częstokroć oszałamiającym oddziaływaniem marihuany, LSD lub czegoś jeszcze gorszego. Oto wiek przemocy! Wiek buntu przeciwko wszystkiemu, cokolwiek nosi choćby pozory prawa czy porządku! Dożyliśmy czasów, kiedy coraz więcej ludzi ma spaczone, wynaturzone pojęcie o tym, co przyzwoite, czyste, słuszne, sprawiedliwe, niewinne i prawdziwe. Oglądamy pokolenie „beatników”, które odrzuca samowolnie wszelkie ograniczenia, natomiast rozwija zamiłowanie do rozmaitego plugastwa — środowisko, którego postawa udziela się społeczeństwu, szerząc pogardę dla wszystkiego, co zbożne i piękne w sztuce, w muzyce i w samym życiu.

SKĄD TE ZMIANY?

13. Podaj niektóre powody wysuwane czasem dla wyjaśnienia gwałtownej odmiany w dziedzinie wiary.

¹³ Wiele podaje się przyczyn tego uderzającego zwrotu w zakresie wiary, jaki się dokonał w ostatnich pięćdziesięciu latach: postęp techniki, który stworzył świat usposobiony materialistycznie; uprzemysłowienie, które ściągnęło wielkie masy ludzi do miast; radykalne przeobrażenia w systemach wychowawczych; przekupstwo wśród czynników rządzących; załamanie się praworządności i niedopisanie sądownictwa; przemiany socjologiczne w kręgu rodziny, w środowisku domowym i sąsiedzkim; a do tego jeszcze wiele innych zmian, jakie zaszły od chwili, gdy nasi dziadkowie odłożyli mundury z pierwszej wojny światowej.

14. Skąd wiadomo, że ten rozwój sytuacji nie jest faktyczną przyczyną zaniku wiary?

¹⁴ Trzeba jednak zdać sobie sprawę, że te przemiany środowiskowe same w sobie są tylko czynnikami dodatkowymi, a nie głównym powodem. Wielu jest dzisiaj ludzi, którzy nadal mają silną wiarę w Boga, chociaż poniekąd zmienili styl życia (niewiele przecież osób w krajach uprzemysłowionych jeździ teraz powozem konnym). Dowodzi to, że zmiany w przemyśle, technice, w systemie kształcenia, przeobrażenia społeczne i środowiskowe same w sobie nie są podstawowymi przyczynami braku wiary.

15. Kto więc jest przede wszystkim odpowiedzialny za ten brak wiary na świecie?

¹⁵ Jeżeli oskarżycielski palec miałby wskazać największą, samoistną przyczynę załamania wiary, to musiałby się skierować bezpośrednio i niedwuznacznie ku „bogu tego systemu rzeczy”, Szatanowi Diabłu, i jego ogólnoświatowemu imperium religii fałszywej, w którym czołową rolę odgrywa kler nominalnego chrześcijaństwa (2 Kor. 4:4, NW; Jana 12:31; 14:30; 16:11; 1 Jana 5:19). Żadna inna grupa ludzi sama przez się nie ponosi tak ciężkiej odpowiedzialności za godny ubolewania stan świata.

16. (a) Jakie zastrzeżenia bywają jednak wysuwane przeciw temu twierdzeniu? (b) Jak można odeprzeć owe zarzuty?

¹⁶ Takie otwarte stwierdzenie na pewno wywoła protesty ze strony ludzi, którzy pochopnie wyciągają wnioski, zanim spokojnie rozważą dowody. Ktoś więc postawi może zarzut: „Jakże można pobożnych kapłanów obarczać odpowiedzialnością za postawę i złe prowadzenie się niedowiarków, którzy nie chodzą do kościoła, ateistycznych naukowców i obojętnych na sprawy religii polityków, czy też za niemoralność ‚hippiesów’, którzy znajdują się wszyscy poza zasięgiem ambony?” W odpowiedzi pozwólmy przemówić faktom historycznym. Dziadkowie dzisiejszych bojowych ateistów to przecież dawni członkowie Kościoła prawosławnego bądź też wierni Kościoła rzymskokatolickiego. Podobnie większość rodziców i dziadków dzisiejszych bezbożnych podrostków i młokosów była w swoim czasie praktykującymi członkami wyznań chrześcijaństwa, a w wielu wypadkach są to nadal gorliwi wyznawcy. Stara prawda głosi, że z dorosłych przestępców rodzą się przestępcy młodociani, a nie odwrotnie. Na sposób postępowania dziecka bardzo znaczny wpływ wywiera to, co widzi i słyszy w domu oraz w szkole, podobnie jak winna latorośl kieruje się tam, dokąd została nagięta i poprowadzona za młodu.

17. Jakie wspomnienia pozostawiło po sobie duchowieństwo chrześcijańskie z czasów pierwszej wojny światowej? Z jakim skutkiem?

¹⁷ Jakże duchowni rzekomo chrześcijańscy mogliby się spodziewać u parafian wiary w Boga, kiedy w ich własnych kazaniach przejawia się rażący brak wiary? Nie jest tajemnicą, że podczas pierwszej wojny światowej ambony chrześcijaństwa służyły za punkty werbunkowe do tej krwawej orgii.a Co mieli myśleć o Bogu żołnierze powracający z pola walki, skoro widzieli, jak na froncie zachowywali się ich kapelani, a więc osobnicy, którzy się podawali za sług Bożych? Co ci rozczarowani ludzie mogli opowiedzieć swoim dzieciom o Bogu, którego podobno czci się w chrześcijaństwie? Dzieci te z konieczności musiały mieć mniej wiary w Boga niż za młodu ich rodzice.

18. Jak duchowieństwo mogło zapobiec wojnie światowej sprzed trzydziestu lat?

¹⁸ Potem nastąpiła druga wojna światowa — wojna, która mogłaby nie wybuchnąć, gdyby nie współdziałanie czołowych duchownych chrześcijaństwa. Jeżeliby Hitler, Mussolini i Franco nie zostali ośmieleni konkordatami i tajnymi układami z Watykanem oraz gdyby biskupi katoliccy w Niemczech — zamiast popierać machinę wojenną — rzucili klątwę na Hitlera i jego katolickich popleczników, nie rozpętano by wówczas wojny światowej.b Duchowieństwo także w tej wojnie nie popierało tylko jednej strony; z ambon chrześcijaństwa wszędzie zachwalano te zmagania, wszędzie zachęcano parafian do tego samego.

19. Czy w latach po drugiej wojnie światowej duchowieństwo pobudzało do wiary w Jehowę Boga?

¹⁹ A co powiemy o latach, które minęły od zakończenia drugiej wojny światowej? Czy widać było jakąś zmianę na lepsze, jeśli chodzi o podkopujące wiarę kazania z ambon chrześcijaństwa? Wręcz przeciwnie! Duchowieństwo śmiało i otwarcie krytykuje wiarę w natchnienie Biblii. Ogród Eden i wydarzenia z czasów potopu za dni Noego — to zdaniem duchowieństwa wytwór ludowej wyobraźni. Narodziny Jezusa z dziewicy i Chrystusowa ofiara okupu — to według niego tylko mity. Liczni są kaznodzieje, którzy jak przysłowiowy głupiec powtarzają, że „nie ma Boga”, ponieważ rzekomo jest martwy (Ps. 14:2). Jakże wielka jest ich obłuda, kiedy ośmielają się twierdzić, iż są szermierzami religii!

20. (a) W jakim opłakanym stanie znalazł się świat ludzki zgodnie ze słowami Jezusa? Dlaczego? (b) Kto doprowadził wysoko kształcone duchowieństwo do takiego zaślepienia?

²⁰ Doprawdy słuszne okazują się słowa Jezusa: „To są ślepi przewodnicy.” Jezus dodał jednak: „Lecz jeśli ślepy prowadzi ślepego, obydwaj w dół wpadną.” (Mat. 15:14, BT) A jakże nędzny jest stan tych wszystkich, którzy idąc za ślepymi przywódcami religijnymi wpadli w dół ciemności i beznadziejności! Łatwo zrozumieć, dlaczego wielkie masy pospólstwa, często nie umiejące czytać ani pisać, dają się prowadzić w niewłaściwym kierunku, podążając ze ślepą ufnością za swymi przewodnikami. Ale dlaczego tak wykształceni, myślący przywódcy sami do tego stopnia oślepli, żeby ugrzęznąć w bagnie, z którego się teraz nie mogą wydostać? Z pewnością sprawiła to siła jeszcze o wiele przewyższająca ich możliwości. Jak do tego doszło i dlaczego zarówno duchowieństwo, jak i masy znajdują się w takiej duchowej ciemności, wyjaśnia apostoł Paweł: „Bóg tego systemu rzeczy zaślepił umysły niewierzących, aby nie mogła przeświecać jasność chwalebnej dobrej nowiny o Chrystusie, który jest obrazem Boga.” — 2 Kor. 4:4, NW.

21. Jakie niewidzialne siły kierują tym światem pozbawionym wiary? Dokąd go prowadzą?

²¹ A więc to Szatan Diabeł, „bóg tego systemu rzeczy”, zaślepił religijnych przywódców chrześcijaństwa, a dokonał tego z pomocą licznych hord swych niewidzialnych sił demonicznych, które wiodą teraźniejszy niegodziwy system rzeczy na pole bitewne Armagedonu, gdzie stoczą walkę z Bogiem Wszechmocnym. Apostoł Jan, któremu dawno temu przedstawiono w wizji przyszły rozwój wydarzeń, opisał to słowami: „I ujrzałem trzy nieczyste inspirowane wypowiedzi, które wyglądały jak żaby, wychodzące z paszczy smoka i z pyska dzikiego zwierza, i z ust fałszywego proroka. Są to w rzeczywistości wypowiedzi inspirowane przez demony i wykonujące znaki, a wychodzą do królów całej zamieszkanej ziemi, aby ich zgromadzić na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego. (...) I zgromadziły na miejsce, które zwie się po hebrajsku Har-Magedon.” — Obj. 16:13, 14, 16, NW.

OSTATNIE DNI ŚWIATA POZBAWIONEGO WIARY

22, 23. (a) Co dowodzi faktu, że żyjemy w „czasie końca”? (b) Opisz, co się wydarzyło w niebie, mając bezpośredni związek z dzisiejszą sytuacją na całej ziemi.

²² Zasadnicza przyczyna wielkiego rozkrzewienia się bezbożnictwa i braku wiary w naszym dwudziestym wieku tkwi w tym, że dożyliśmy czasu zgoła niezwykłego. Jest to „czas końca”. Jest to pora, kiedy Diabeł i jego demony po wyrzuceniu z niebios są ograniczeni w swych ruchach do okolic ziemi; zarazem jest to czas, w którym ten niegodziwiec robi wszystko, co możliwe, aby zupełnie zniszczyć wszelką wiarę w Jehowę i Jego cenne obietnice. Chronologia biblijna oraz fakty historyczne wykazują ponad wszelką wątpliwość, że od wybuchu pierwszej wojny światowej w roku 1914 świat ten wkroczył w swój czas końca. Księga Objawienia w rozdziale dwunastym, a wierszach od siódmego do dwunastego, w następujący obrazowy sposób opisuje wydarzenie, które wtedy miało miejsce w niewidzialnych niebiosach, lecz wywarło bezpośredni wpływ na powstanie na ziemi warunków, jakie oglądamy tu od roku 1914.

²³ „Wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim aniołowie jego.” — Obj. 12:7-9.

24. Jakie warunki panują na ziemi w przeciwieństwie do radości w niebiosach? Dlaczego?

²⁴ Z chwilą wyrzucenia Szatana nastał oczywiście czas wielkiej radości w dziedzinach niebiańskich, jak to zresztą przepowiadała wizja: „I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed Bogiem naszym. (...) Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie.” Co jednak miało to oznaczać dla ludzi żyjących tu na ziemi, dokąd został zrzucony Szatan wraz ze swymi demonami? Dla świata — jak zapowiada proroctwo — rzecz miała się przedstawiać zgoła odmiennie: „Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele.” — Obj. 12:10-12.

25. Skąd wiemy, że nie wszystkim ludziom brak wiary w Boga?

²⁵ A zatem Biblia rozsądnie wyjaśnia przyczyny, dla których świat jest dziś pozbawiony wiary w Jehowę Boga. Skoro jednak Pismo święte podaje, że „nie wszyscy mają wiarę”, to już z samego tego sformułowania wynika, iż niektórzy jednak będą okazywali wiarę. Ponadto apostoł uzupełnia ową wypowiedź słowami: „Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego”, a więc od Szatana (2 Tes. 3:2, 3, BT). Jak Pan to czyni i co jest wymagane z naszej strony, abyśmy byli umocnieni w wierze — oto niektóre z ważnych spraw, jakie będą omawiane w następnym artykule.

[Przypisy]

Gazeta „Free Press” z Detroit w wydaniu z 6 sierpnia 1919 roku przy omawianiu odpowiedzialności duchowieństwa za pierwszą wojnę światową nadmieniła: „Przyłączyło się ono do najbardziej zaciekłych naszych szowinistów, dążących za wszelką cenę do wojny, i razem z nimi rozbudzało u ludzi wojownicze namiętności (...). Prawie wszyscy duchowni mogliby otrzymać dyplomy uznania za wybitne zasługi w propagowaniu tej krwawej rozgrywki (...). Kaznodzieje wszystkich walczących krajów rozpętali tyle pasji i takiego ducha przemocy, że wojnę tę można by nazwać po prostu ich wojną.”

„FULDA, Niemcy, 6 grudnia. — Konferencja biskupów katolickich z całych Niemiec, zebranych w Fuldzie, zaleciła wprowadzenie specjalnej ‚modlitwy wojennej’, która ma być odczytywana przy rozpoczęciu i zakończeniu każdego nabożeństwa.

„W modlitwie tej błaga się Opatrzność o udzielenie armii niemieckiej zwycięstwa oraz o ochronę życia i zdrowia wszystkich żołnierzy. Ponadto biskupi polecili księżom katolickim, aby w specjalnym kazaniu niedzielnym co najmniej raz na miesiąc wspominali o żołnierzach niemieckich ‚na lądzie, morzu i w powietrzu’.

„Niemieccy duchowni katoliccy, chociaż sprzeciwiają się pewnym szczegółom nazistowskiej polityki rasowej, to jednak w obecnej wojnie jako lojalni Niemcy zawsze starają się uwydatnić obowiązek każdego katolika wobec swej ojczyzny.”

[Ilustracja na stronie 3]

Materializm oraz zmiany w dziedzinie transportu i łączności skłoniły miliony ludzi do przyjęcia niweczącej wiarę doktryny, iż „nie ma Boga”