Czy Bóg działa opieszale?
NIERAZ ludzie dochodzą do przekonania, że warunki życia są tak złe, iż nie mogą już być dużo gorsze. Widzą ze wszystkich stron niebezpieczeństwa, które odbierają im radość z życia. Często słyszy się pytanie: Dlaczego Bóg nic nie robi? — Albo: Jeżeli Bóg ma zamiar coś przedsięwziąć, to dlaczego nie czyni tego teraz?
Świadkowie Jehowy starają się dotrzeć do każdego z dobrą nowiną, którą znaleźli w Biblii, mianowicie: że bliski jest czas działania Bożego, że mieści się jeszcze w okresie życia obecnego pokolenia (Mat. 24:34). Wiele osób słucha tego z głębokim zainteresowaniem. W samych tylko ostatnich trzech latach prawie pół miliona ludzi przyłączyło się do nich w zanoszeniu tej dobrej nowiny do niemal każdego mieszkańca krajów noszących miano chrześcijańskich. Wielkie dzieło ogłaszania rozwija się także w innych okolicach całej ziemi.
Niemniej sporo ludzi wątpi, czy Bóg wkrótce zacznie działać. Nie polegają na obietnicy co do ustanowienia Jego Królestwa, tak często omawianej w Biblii. Są niecierpliwi względem Boga i nie chcą uznać, że ma ustalony rozkład czasu, którym się kieruje w przeprowadzaniu swego dzieła. Uważają, że jest ospały.
Równocześnie wszakże niejedna z tych osób wytrwale popiera pewnych mężów stanu na odpowiedzialnych stanowiskach rządowych i wciąż na nich głosuje. Wierzy dalej obietnicom polityków. Ludzie potrafią być bardzo cierpliwi wobec teraźniejszego systemu rzeczy i są gotowi czekać latami. Niektórzy godzą się z tym, że miną jeszcze całe pokolenia, zanim wysiłki ludzkie w organizowaniu właściwego modelu rządów, wychowania, ochrony środowiska i innych dziedzin zdołają rozwiązać wszystkie problemy. Kiedy osobistości oficjalne nie wprowadzają nowego i lepszego porządku, wybierają nowe z nadzieją, że właśnie te w jakiś sposób skierują sprawy na właściwe tory.
Skoro jednak takim ludziom się mówi, że Bóg dzierży najwyższą władzę, a sprawiedliwy rząd może nadejść tylko w warunkach bezpośredniego sprawowania tego zwierzchnictwa poprzez Jego mesjańskie Królestwo, to niektórzy odpowiadają: Bóg działa za pośrednictwem ludzi; pozostawił ludziom zadanie stworzenia sobie lepszego świata. — Jednakże Biblia mówi inaczej. Zapowiada, że Bóg wtrąci się w sprawy ludzkie, aby ustanowić trwały rząd pochodzący z nieba. — Dan. 2:44.
Jak mogą się spodziewać od Boga pomocy ci, którzy odrzucają plan Boży? Bóg nie jest odpowiedzialny za ich formę rządzenia ani za postępowanie osób, które oni powołali na urząd. Słyszeli o obietnicy wyzwolenia ludzkości za pośrednictwem Jego Królestwa, ale ją zlekceważyli, opowiedziawszy się za władzą ludzką. Niektórzy posuwają się nawet tak daleko, że zwalczają obwieszczanie obietnicy Bożej. Biblia trafnie opisuje ich sposób myślenia: „Ponieważ wyroku nad czynem złym nie wykonuje się zaraz, (...) serce synów ludzkich bardzo jest skore do czynów złych”. — Koh. 8:11.
NIE OPIESZAŁOŚĆ, LECZ CIERPLIWOŚĆ
Niemniej jednak Bóg nie działa ospale. Apostoł Piotr napisał: „Jehowa nie jest opieszały względem swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za opieszałość, tylko jest cierpliwy z wami, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek uległ zagładzie, ale by wszyscy okazali skruchę” (2 Piotra 3:9, NW). Ustalił On, że wyzwoli ludzkość za obecnego pokolenia (Łuk. 21:32). Bóg, który posiada pełnię władzy w niebie i na ziemi, nie potrzebuje nigdy dawać obietnic, których potem nie mógłby dopełnić. Jeden z apostołów Jezusa Chrystusa oświadczył wyraźnie, że jest to „Bóg, co nie kłamie”. A prorok Izajasz napisał: „Złóżcie nadzieję w Jahwe [Jehowie] na zawsze, bo Jahwe jest wiekuistą Skałą!” — Tyt. 1:2, Wk; Izaj. 26:4.
Jeżeli uprzytomniliśmy sobie, że władza człowieka nie zdoła rozwiązać problemów ludzkości, i zamiast ku niej spoglądamy ku Bogu, to ze zbadania Jego Słowa Prawdy dowiemy się, iż Jego pozorne zwlekanie nie jest bynajmniej opieszałością. Apostoł tłumaczy dalej: „A cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną” (2 Piotra 3:15). W dobie obecnej wielu obiera drogę zbawienia. Póki czas, korzystają oni z okazji, aby poznać, co Bóg przygotował dla ludzkości, i przestają ufać temu zawodnemu systemowi rzeczy. Zdają sobie sprawę z tego, że nie bez potrzeby Słowo Boże ostrzega: „Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe” (Efez. 5:16). Wiedzą, że gdy skończy się cierpliwość Boża, zagłada doczesnego ładu nie nadejdzie opieszale. Rozpocznie się, jak gdyby się zatrzasnęła sprężynowa pułapka.
Dlatego zamiast winić Boga, jakoby był opieszały, czyż nie jest o wiele lepiej spojrzeć na siebie, aby stwierdzić, czy się żyje w sposób godny nowego porządku? Czyż nie lepiej jest przyjąć radę Jezusa Chrystusa? Nakreśliwszy słuchaczom obraz końca niewiernego Jeruzalem, a później końca obecnego systemu rzeczy, powiedział on: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym.” — Łuk. 21:34-36.