Bądź wytrwały w modlitwie
„Każdy wierny [lojalny, NW] będzie się modlił do Ciebie”. — Ps. 32:6.
1, 2. (a) Dlaczego należy utrzymywać kontakt z Bogiem? (b) W jaki sposób daje się dowód stawiania woli Bożej na pierwszym miejscu?
W DZISIEJSZYCH czasach większość ludzi zdaje się mieć mało lub nawet w ogóle nie mieć czasu dla Boga. Zapytani, dlaczego nie uwzględniają Boga w codziennym życiu, gotowi są podać wiele wymówek. Jeżeli jednak ktoś twierdzi, że czci żywego i prawdziwego Boga, powinien lojalnie pozostawać w stałym kontakcie z Nim, pamiętając, że właśnie Jemu ma służyć i być posłusznym we wszystkim.
2 Zwłaszcza ten, kto się zobowiązał służyć Jehowie Bogu, powinien poważnie traktować modlitwę. Zamiast uważać ją za obowiązek, należy się nią cieszyć, mając ją za wspaniały przywilej. Jeżeli postawisz na pierwszym miejscu spełnianie woli Bożej i poddasz się jej w uznaniu teokratycznego porządku, śmiało będziesz się modlić: „Daj mi poznać drogi Twoje (...), a naucz mnie Twoich ścieżek. Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj, bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca”. — Ps. 25:4, 5.
SZCZEROŚĆ W MODLITWIE
3. W jaki sposób możemy dowieść szczerości naszych próśb skierowanych do Boga?
3 Jeżeli oczekujemy, żeby Najwyższy poświęcił uwagę naszym prośbom, musimy w rozmowie z Nim być szczerzy. Powinniśmy zwracać się do Niego całkiem poważnie i z pełną świadomością tego, co mówimy, przy czym musimy bezwzględnie uczciwie oceniać swoją osobę. Kto chce być lojalnym wobec sprawiedliwych dróg Bożych, nie będzie wykrętnie tłumaczył swoich złych nawyków lub poglądów budzących wątpliwości. Jest rzeczą niemożliwą oszukać Tego, z którym mamy się rozliczać (Hebr. 4:12). Byłoby krokiem nierozważnym z naszej strony, gdybyśmy modlili się o coś, a potem postępowali wbrew wniesionej prośbie.
4. Co powinniśmy czynić, by zdobyć uznanie Tego, który wysłuchuje modlitwy?
4 Ludziom wiernie przestrzegającym przykazań Bożych dano zapewnienie: „Oczy Pana [Jehowy, NW] zwrócone są na sprawiedliwych, a uszy jego ku prośbie ich, lecz oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy czynią zło” (1 Piotra 3:12, NP). Jeżeli prosimy o przebaczenie czegoś, musimy sami z serca wybaczać innym (Mat. 18:35). A gdy modlimy się o Królestwo Boże, powinniśmy je stawiać na pierwszym miejscu w życiu (Mat. 6:10, 33). Skoro pragniemy, aby Bóg dał nam więcej wiedzy biblijnej, musimy nie tylko się o nią modlić, ale też rezerwować sobie regularnie czas na studiowanie Jego Słowa, to jest Biblii. Uzyskawszy zaś dokładną wiedzę, będziemy w stanie skoncentrować się na ważniejszych szczegółach i pamiętać o nich w naszych modlitwach. — Filip. 1:9, 10, Db.
PRZESTRZEGANIE MIERNIKÓW BOŻYCH
5. Opisz, jakie modlitwy nie są mile widziane u Boga.
5 Możemy być pewni, że Bóg zawsze będzie wysoko cenił swe dobre imię i sprawiedliwe drogi. Nigdy nie dostosuje swych mierników do poziomu tych, których słowa i czyny świadczą o nielojalności oraz podłości. Po cóż Bóg miałby zważać na modlitwy wypowiadane tylko na pokaz, sercem nieszczerym, a w dodatku nie zharmonizowane z Jego wolą? Modlitwa tych, którzy popełniają zło, może być wręcz „poczytana za grzech” (Ps. 109:3-7, NP). Kto odwraca się od Boga, a potem obłudnie się modli do Niego, nie może się spodziewać, że zostanie życzliwie wysłuchany, ponieważ w Księdze Przysłów 28:9 czytamy: „Kto ucho odwraca, by Prawa nie słyszeć, tego nawet modlitwa jest wstrętna”. Długie modlitwy ludzi chełpliwych i wyniosłych również nie są miłe Bogu, jak to wyjaśnił niezaprzeczalny autorytet w sprawach modlitwy, Jezus Chrystus (Mat. 6:5, 7; Łuk. 18:10-14). Jeżeli nie uczymy się postępować właściwie i reagować na Słowo Boże, dowodzimy tym samym, że odrzucamy Słowo samego Boga. Z kolei nie będzie to sprzyjać przychylnemu wysłuchiwaniu naszych modlitw.
6. (a) W jaki sposób czyjeś słowa lub uczynki mogą się odbić na jego modlitwach? (b) Co należy mieć w poszanowaniu?
6 Aby utrzymać ścisłą więź z naszym Bogiem i Ojcem, musimy się stosować do Jego wysokich mierników moralnych. Przez wypowiadane słowa i całe swoje zachowanie możemy wyrazić uznanie albo też dezaprobatę wobec niemoralnych postępków lub ewentualnie złych skłonności. „Jahwe miłuje tych, którzy nienawidzą zła, strzeże życia swoich wiernych”- stwierdza Psalm 97:10 (Poz). Kto zatracił wszelkie poczucie moralne, ten swym rozwiązłym postępowaniem odcina się od Boga (Efez. 4:17-19). Gdybyś się prowadził niemoralnie lub nawet tylko przymykał oczy na takie zachowanie, modlitwy twoje byłyby bezskuteczne. Jako osoba przyzwoita powinieneś podział płci oraz instytucję małżeństwa uznawać za postanowienie Boże i mieć je w poszanowaniu, by nie stwarzać przeszkód swoim modlitwom. — Hebr. 13:4.
MODLITWA MOŻE NAPOTKAĆ PRZESZKODY
7. Jakie mogą zaistnieć przeszkody utrudniające modlitwom dotarcie do Boga?
7 Chcąc utrzymywać stały kontakt z Bogiem, musisz pośród obecnego niegodziwego systemu rzeczy sprawować się bardzo uważnie. Tylko pod tym warunkiem możesz żywić ufność, o której pisał apostoł Jan: „O co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba” (1 Jana 3:22). Nasze ustne zapewnienia mają u Boga niewielkie znaczenie, jeśli w parze ze słowami nie idą odpowiednie czyny. Beztroska pod tym względem podcina skuteczność naszych próśb do Boga. Dlatego na przykład do mężów skierowane jest napomnienie: „Mężowie, we wspólnym pożyciu liczcie się rozumnie ze słabszym ciałem kobiecym. Darzcie żony czcią jako te, które są razem z wami dziedzicami łaski, to jest życia, aby nie stawiać przeszkód waszym modlitwom” (1 Piotra 3:7). Widać stąd jasno, iż nawet w życiu rodzinnym mogą wystąpić okoliczności odbijające się niekorzystnie na swobodnym dotarciu modlitwy do Boga. Fakt ten powinien nam uzmysłowić, że trzeba z największą czujnością dbać o właściwe postępowanie w każdej dziedzinie życia i nigdy nie nadużywać miłosierdzia ani współczucia Bożego.
8. (a) Dlaczego musimy zgodnie współżyć z naszymi braćmi? (b) O czym dobrze jest pamiętać?
8 Skoro dążymy do zachowania ścisłej więzi z Bogiem, któremu służymy, musimy również utrzymywać pokojowe stosunki z naszymi chrześcijańskimi braćmi w zborze. O ile nie ociągamy się ze stosowaniem rady udzielonej przez Jezusa, a zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 5:23, 24, nie dopuścimy do tego, by z bratem poróżnił nas jakikolwiek większy lub mniejszy, ale nie załatwiony problem. Kto nie doprowadzi sprawy do porządku w sposób biblijny, niech wie, że jego modlitwy i ofiary będą nie do przyjęcia u Boga. Dobrze byłoby, gdybyśmy się poważnie zastanowili nad tym, iż prawdopodobnie Jehowa już często okazywał nam miłosierdzie i obchodził się z nami cierpliwie, dając nam za każdym razem sposobność odejścia od niewłaściwego postępowania lub nieteokratycznego nastawienia. Naśladując pod tym względem Boga, możemy niezmiernie pomóc innym, a zwłaszcza tym, którzy nawiązali z Nim bliskie stosunki jako nasi duchowi bracia. Jeżeli pójdziemy drogą Bożą, będziemy szczęśliwsi, a modlitwy nasze nie będą powściągane żadnym nieprzemyślanym posunięciem z naszej strony. — 1 Tes. 4:1.
9. Co mogłoby być przeszkodą dla modlitwy zborowej?
9 W zborze należy przystępować do modlitwy z czystym sercem. Nikt nie powinien żywić do innych urazy lub gniewu. Mądrzy i rozumni będą pielęgnować łagodność — cechę właściwą mądrości — oraz stosować się do życzenia apostoła Pawła: „Chcę więc, by mężczyźni modlili się na każdym miejscu, podnosząc ręce czyste, bez gniewu i sporu”. — 1 Tym. 2:8; Jak. 3:13, 17.
10. W jaki sposób miłość i pokora przyczyniają się do utrzymania pokoju w zborze?
10 Pokorny sługa Boży nie prowadzi z chrześcijańskimi braćmi walki w obronie swych domniemanych osobistych uprawnień lub dla ich udokumentowania. Jeżeli nawet komuś wolno w zasadzie zrobić to i owo, powinien starać się czynić tylko to, co służy zbudowaniu. Utrzymanie pokoju wymaga miłości, a gotowości do przebaczenia innym nie wyznaczono żadnych granic (Mat. 18:21, 22). Owszem, trzeba mieć dużo pokory, żeby przyznać się do popełnionego błędu i prosić o wybaczenie. Takie pokorne postępowanie jednak zapewnia pokój danej osobie i całemu zborowi. Jest to wyśmienitą przeciwwagą wszelkiego ewentualnego uczucia upokorzenia. Rozwija i umacnia wspaniałą, wysoko u Boga cenioną zaletę, jaką jest pokora (1 Piotra 5:5). Po chrześcijańsku ubiegajcie się o obfite błogosławieństwa Jehowy; „wszystkie wasze sprawy niech się dokonują w miłości”. — 1 Kor. 16:14.
11. Co powinniśmy czynić, aby się podobać Bogu?
11 Podobnie jak dokładamy starań, by utrzymać dobre stosunki z członkami zboru, tak chcemy czynić wszystko, co w naszej mocy, żeby nie dopuścić do zerwania cennej więzi łączącej nas z naszym Ojcem w niebie. Jeżeli mamy się podobać Jemu, musimy być święci w całym swym postępowaniu (1 Piotra 1:14-16). Chrześcijanie powodowani lojalnością będą się strzec wszelkiej tendencji do zejścia z drogi prawdy i splamienia się w świecie. Kto świadomy jest wszechmocy Boga i wie, że Bóg nie pozwoli z siebie żartować ani się naśmiewać, ten prosi o kierownictwo Jehowy i ochronę przed nieumyślnym popełnieniem jakiegoś wykroczenia. Zaniedbanie postępowania właściwego pod każdym względem może przeszkodzić nam w swobodnym ofiarowaniu modlitwy. — Gal. 6:7, 8.
UTRATA PRZYSTĘPU DO BOGA
12. Jaka może być przyczyna utraty przystępu do Boga?
12 Jeżeli ktoś czuje, że nie może już swobodnie zbliżać się do Boga, że więcej nie jest w stanie się modlić, powinien przeanalizować swój tryb życia. Może popełnił jakiś błąd lub szereg błędów wynikających z niewłaściwego poglądu na życie lub złych mierników postępowania. A może przyczyna tkwi głębiej — we właściwościach serca? Czy nie uchyla się od czynienia czegoś, o czym wie, że jest słuszne? Słowo Boże powiada: „Kto (...) umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy” (Jak. 4:17). Dla zachowania łączności z Bogiem musimy się odciąć od tolerowania w swoim życiu rzeczy, które nas stawiają w opozycji do Niego. Potrzeba z naszej strony mądrości i dobrego rozeznania, żeby nie dać się wplątać w coś, co wystawiałoby na niebezpieczeństwo naszą pozycję przed Bogiem, którego miłujemy i czcimy.
13. Co na pewno odstręczy człowieka od modlitwy?
13 Każde choćby niewielkie odchylenie od drogi prostej i sprawiedliwej może wzbudzić w nas wyrzuty sumienia i spowodować, że przestaniemy się regularnie modlić. Kto nie chce się podporządkować woli Bożej i pozwala sobie na coś z nią niezgodnego, ten nie kieruje się zbożną mądrością, wskutek czego musi zbłądzić. Jeżeli nagle zdamy sobie sprawę, że w jakiejś mierze nadwerężyliśmy przyjaźń z Jehową, dobrze zrobimy, gdy zbadamy siebie i usuniemy przyczynę utraty dobrego kontaktu. Nie może ten, kto sam ustanawia sobie własne prawa, równocześnie podobać się Bogu. Pomocy Bożej niech się spodziewają jedynie ci, którzy lojalnie trwają przy Nim. Grzejąc się promieniami Jego uznania we wszystkich naszych poczynaniach, możemy być pewni, że wysłucha nasze prośby oraz nagrodzi nas w ustalonym przez siebie czasie i na swój sposób.
MODLITWA NACECHOWANA POWAGĄ
14. (a) Jaką formę można nadać myślom wyrażanym w modlitwie? (b) Jak postąpisz, żeby zwracać się do Boga swoją własną modlitwą?
14 W gruncie rzeczy modlitwa jest czymś więcej niż tylko rozmową z Bogiem. Wynika to wyraźnie z licznych modlitw przytoczonych dla naszej orientacji w Jego natchnionym Słowie. Modlitwy te były oczywiście stosowne w danym czasie i sytuacji. Modlący się dzisiaj nie musi jednak trzymać się kurczowo określonego doboru słów w przekazywaniu swych myśli Bogu. Prośba do Boga nie powinna się nigdy stać pustą formalnością pozbawioną głębszej treści ani nie należy się w niej ograniczać do pewnych ulubionych, na pamięć wyuczonych słów. Z przykładów biblijnych wynika, że mężowie wiary modlili się przy użyciu takiego samego codziennego języka, jakim rozmawiali z innymi ludźmi. Nie ma potrzeby w rozmowie z Bogiem posługiwać się specjalnym słownictwem. Módlmy się słowami wyrażającymi myśli płynące z głębi serca. Kto wielbi Boga duchem i prawdą, w żadnym wypadku nie będzie płacił komuś innemu, by się modlił za niego, ani nie będzie korzystał z cudzych modlitw spisanych w jakimś modlitewniku. — Jana 4:24.
15. Kiedy możemy się modlić? W jaki sposób powinniśmy przedstawiać swe prośby?
15 Wzorcowa modlitwa, którą Jezus podał swoim uczniom, daje nam poznać, co przede wszystkim powinniśmy włączyć do swych próśb kierowanych do Najwyższego (Mat. 6:9-13). Ów przykład modlitwy odznacza się prostotą i takie powinny być również nasze modlitwy, kiedy się zbliżamy do Tego, który jest w stanie rozwiązać każdy nasz problem. Zwracaj się do Niego o pomoc, ilekroć odczuwasz osłabienie wiary lub jakąkolwiek skłonność do odsunięcia się od czystego wielbienia. O każdej porze dnia i nocy, w każdej sytuacji lub przedsięwzięciu, w niebezpieczeństwie, w razie pokusy, podczas pracy, w podróży, przy rozrywce albo w chorobie — bądź gotów zbliżyć się do Boga, który wysłuchuje modlitwy. Czerp w pełni z tego źródła siły, jakim jest trwanie „wśród wszelakiej modlitwy i błagania” (Efez. 6:18). Wołaj do Niego o łaskę, o pomoc; niech głos twój wznosi się z wyrazami dziękczynienia. Nie zapominaj przy tym, że na Twórcy mowy nie robią wrażenia wielkie słowa; po prostu otwórz przed Nim swe serce. — Ps. 62:9.
16, 17. (a) Czy słuszne jest rozmyślanie przed modlitwą? Dlaczego? (b) Kiedy uda ci się przedłożyć Bogu logiczną modlitwę?
16 Odniesiesz niewątpliwą korzyść, gdy przed przystąpieniem do Boga trochę się zastanowisz, żebyś rzeczywiście powiedział to, co miałeś na myśli. Uporządkowanie w głowie spraw zasługujących na poruszenie w modlitwie uchroni cię przed bezładnym przeskakiwaniem z tematu na temat, jak również przed monotonią wielokrotnego nawracania do tych samych kwestii. Nie zwracasz się przecież do sąsiada czy do innego człowieka, lecz do najwyższej Istoty we wszechświecie, do samego Boga Jehowy. Aby modlitwa dotarła do celu, nie wystarczy po prostu skierować ją do Niego; trzeba także poruszać w niej właściwe tematy. Zatem jest rzeczą bardzo stosowną, żeby pomyśleć przed modlitwą, a ważniejsze rzeczy nawet dokładniej rozważyć. Wówczas nie dopuścisz do tego, by twoje prośby uległy spłyceniu wskutek powtórzeń lub zdegenerowały się w zwykłą formalność. — Mat. 6:7.
17 Dobrze również byłoby, gdybyś na modlitwę poszukał spokojnego miejsca. Jezus starał się oddalić od ludzi i wszystkiego, co mogłoby go rozpraszać, gdy chciał poświęcić czas na modlitwę (Marka 1:35; Łuk. 9:18). W ciszy można lepiej zastanowić się nad tym, czego nam właściwie potrzeba, co jest pożyteczne dla nas i dla naszych bliskich. Uporządkowanie myśli przed przekazaniem ich Bogu pomoże ci przedstawić Mu zwięzłą i logiczną modlitwę.
MODLITWA OSOBISTA
18. (a) Co powinno cechować nasze osobiste modlitwy? (b) W jaki sposób możemy wyrazić swe docenianie?
18 W swych osobistych modlitwach przystępuj do Boga z pokorą i nie usiłuj wywierać nacisku na Niego, czyli nie staraj się wmówić Jemu, co ma zrobić. Pamiętaj, jak znikomym jesteś wobec Jehowy, toteż uniżaj się przed Nim (Jak. 4:10). Bez względu na to, czy swą modlitwę wypowiadasz głośno, czy po cichu — jedynie w sercu — powinieneś odczuwać, co w swoim czasie Dawid, który rzekł: „Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca przed Tobą, Jahwe” (Ps. 19:15). Nasze modlitwy powinny być nie tylko możliwe do przyjęcia dla Boga; powinniśmy wręcz czerpać radość i pokrzepienie z możliwości przedłożenia swych najskrytszych myśli niebiańskiemu Ojcu. Świadomi faktu, że należymy do Niego, postępujemy słusznie, gdy z uznaniem przyjmujemy wszystko, co czyni zarówno dla nas, jak i dla pozostałych członków rodu ludzkiego. Dokądkolwiek się zwrócisz, wszędzie dostrzegasz dowody istnienia nader szczodrego i troskliwego Stwórcy. Korzystając z miłości i dobroci Bożej, powinniśmy też lojalnie i systematycznie zdobywać się na podziękowanie. Zachęcają nas do tego choćby następujące słowa: „Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie”. — 1 Tes. 5:16-18.
19. Co powinno wywierać wpływ na treść naszych modlitw? Podaj przykłady.
19 W osobistej modlitwie możesz poruszyć każdą stronę swego życia. Niekiedy może się zdarzyć, że rozpatrujesz pewne wersety biblijne i stwierdzasz, iż właśnie natchnione Słowo Boże najlepiej oddaje twoje myśli. Dokładna znajomość woli Bożej powinna wywierać decydujący wpływ na treść twych modlitw, ponieważ Jehowa nie będzie działał przeciw swym zamierzeniom, chociażbyś o to prosił. Jeżeli wiernie popierasz zwierzchnictwo Jehowy, powinieneś uwzględniać Jego imię tak w modlitwach, jak i w życiu. Z imieniem Boga związane są też inne sprawy o zasadniczym znaczeniu, włączone zresztą do modlitwy, której Jezus — kierując się miłością — nauczył swych uczniów: „Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja jak w niebie, tak i na ziemi”. Pozostałe wymienione w niej szczegóły wiążą się z pragnieniem proszącego, by żyć w łasce Bożej. — Mat. 6:9-13, NP.
20. Dlaczego dobrze jest prosić o ducha Bożego?
20 Wśród innych próśb stosowne miejsce zajmuje dopominanie się o ducha Bożego. Aktywna ta siła pobudza nas do postępowania właściwą drogą, drogą Bożą (Łuk. 11:13). Jeżeli dążysz do tego, by się stać bardziej użytecznym dla swego Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, będziesz bezustannie prosić o Boskie kierownictwo i pomoc w jak najlepszym zużytkowaniu posiadanych środków oraz zdolności. Aby rzeczywiście prowadzić życie oddane Bogu, musimy po prostu wykupywać dogodny czas (Efez. 5:15, 16, NW). Pewna oddana Bogu chrześcijanka wyraziła się kiedyś następująco: „Proszę Jehowę, by zawsze dał mi poznać, kiedy jestem w błędzie albo zachowuję się nie po chrześcijańsku”. Bóg zna tajniki serca, toteż dostrzeże, czy naprawdę uznajemy potrzebę całkowitego zdania się na Niego, aby za przykładem Chrystusa Jezusa na naszej drodze życiowej odnosić sukcesy. — Ps. 44:22; zobacz również Księgę Jozuego 1:8.
21. Wymień niektóre sprawy Boże i twoje osobiste, o których warto wspominać w modlitwie.
21 Kiedy przemyślisz wszystkie powody, dla których powinieneś nieustannie się modlić, a także rozważysz, o jakie niezbędne rzeczy trzeba prosić, będzie to dla ciebie silnym bodźcem do trwania w modlitwach. „Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając na niej wśród dziękczynienia” (Kol. 4:2). Wspominaj w modlitwach o swoich omyłkach, problemach, codziennych potrzebach, o kryzysach, jakie by wystąpiły w twym życiu, o swych uczuciach, radościach, a także obawach i rozczarowaniach. Módl się o więcej siły, byś mógł nadal pozostać oddanym i lojalnym czcicielem prawdziwego Boga pomimo trudności, jakie niesie ze sobą każdy dzień. Z uwagi na znaczenie, jakie przywiązujemy do rozgłoszenia dobrej nowiny o Królestwie, uczyń ją również treścią swej modlitwy; powiedz Bogu, że ty także chciałbyś przystosować swój umysł do gorliwej działalności (Mat. 24:14; 1 Piotra 1:13). Skoncentruj się na sprawach Bożych, tak jak na własnych. Łatwiej ci będzie dzięki temu stale pamiętać, że masz czcić i wychwalać Jego imię oraz wiernie zalecać innym prawdziwe wielbienie. Nie zapominaj o tym, co możesz zrobić dla drugich, i proś Jehowę, by im błogosławił w staraniach, jakie podejmują, żeby Go wielbić i Mu służyć. — Hebr. 13:15, 16.
MODLITWA WSPÓLNA
22. Opisz korzyści wypływające z modlenia się w gronie rodzinnym.
22 Cóż to za piękny widok, gdy rodzina modli się wspólnie w porze posiłku lub przy innej okazji, na przykład korzystając z pokarmu duchowego. Modlitwa w gronie rodzinnym bywa cudownym błogosławieństwem dla wszystkich domowników; przyczynia się w dużej mierze do tego, że szanują posłuszeństwo, porządek i dobre obyczaje. Rodzina jest postanowieniem Bożym i należy dla niej prosić o Jego kierownictwo. Wszyscy członkowie rodziny powinni nauczyć się modlić. Kiedy Jezus był jeszcze małym chłopcem, niewątpliwie uczono go w domu klękać i mówić modlitwę. Dorósłszy, w pełni doceniał ten przywilej, a nawet udzielał innym wskazówek, jak mają właściwie się modlić (Mat. 21:13; Łuk. 11:1). Dzieci w prostocie swego serca chętnie przyjmują pouczenia o tym, jak zwracać się ze czcią do swego Ojca w niebie, wyrażając wdzięczność za życie, którym się cieszą, i za posiadanie nadziei, że pewnego dnia będą mogły żyć na rajskiej ziemi pod panowaniem Królestwa Bożego. Młodzi na równi ze starszymi powinni wyrobić sobie zwyczaj modlenia się, od którego nie odstąpią nigdy i nigdzie, w jakichkolwiek znaleźliby się okolicznościach.
23, 24. (a) Jakiemu celowi służy modlitwa na zebraniach zborowych? (b) O co można się między innymi modlić przy takiej sposobności?
23 Zebranie chrześcijańskie z reguły rozpoczyna się i kończy modlitwą, ponieważ wszyscy zebrani oczekują pouczeń od swego Wielkiego Nauczyciela. W tym wypadku ten, kto reprezentuje zbór przed Bogiem, również powinien się dokładnie zastanowić, zanim zacznie się modlić w imieniu obecnych. Na wstępie może to być prośba o błogosławieństwo Boże, a na zakończenie można podziękować za wskazówki i radości, jakich dostarczyło zebranie. Brat, który się modli, powinien użyć odpowiednich słów, a przy tym pamiętać o celu modlitwy i okolicznościach.
24 W kilku słowach można powiedzieć wiele, jak to wynika z wzorcowej modlitwy zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 6:9-13. Kiedy się modlisz — myśl! Czego potrzebuje zbór? Modlitwa może dotyczyć dzieła świadczenia na terenie zboru; może na przykład zawierać prośbę, aby bracia potrafili skutecznie przedstawiać dobrą nowinę i biegle uczyć prawdy biblijnej. Podobnie jak modlitwa osobista, również zbiorowa może mieć treść urozmaiconą; można uwzględniać w niej różnorodne zagadnienia. Nie tylko systematyczne spotykanie się z tymi, którzy mają tę samą cenną wiarę, ale także wspólna modlitwa jest postanowieniem Bożym dopomagającym zborowi do pomyślnego rozwoju i obfitowania w miłości. Wszyscy obecni powinni wyraźnie słyszeć słowa modlitwy, żeby mogli na końcu powiedzieć: „Amen”. — 1 Kor. 14:16.
25. W czym Jehowa znajduje upodobanie?
25 Jak cudowną rzeczą jest obserwowanie ludzi wszystkich ras, przyjmujących zaproszenie, by przyjść do Tego, który wysłuchuje modlitwy! Wielkoduszny nasz Ojciec znajduje upodobanie w nagradzaniu osób, które Mu lojalnie służą. „Jahwe (...) nie odmawia dobrodziejstw postępującym nienagannie” (Ps. 84:12). Wszystkim, którzy z wiarą podchwycili nadzieję życia wiecznotrwałego, wolno się do Niego zwracać jako do Ojca i spodziewać się z Jego strony przychylności, jeśli Go o coś proszą zgodnie z Jego wolą.
26. Co powinniśmy wszyscy miłować, skoro oczekujemy, że nasze modlitwy zostaną wysłuchane?
26 Możemy być w pełni przekonani, że Bóg chętnie wysłucha nasze modlitwy, musimy jednak miłować to, co On przekazał nam przez swe spisane Słowo, Biblię Świętą. W miarę przyswajania sobie myśli i mierników Jehowy lepiej poznamy Tego, któremu posłusznie służymy, i będziemy tym wyżej sobie cenić ścisłą więź, jaką możemy utrzymywać z Nim i Jego Synem, pełniącym dla nas rolę kanału łączności. Bez względu na to, jakie uczyniłeś dotąd postępy w kształtowaniu swego życia podług woli Bożej, nadal proś o pomoc i kierownictwo pochodzące z góry. Niezależnie od tego, czy do modlitwy klękasz przy łóżku, czy zwracasz się do Niego w podróży, czy prosisz o pomoc wcześnie rano, czy też późno w nocy — bądź pewny, że Twórca słuchu jest w stanie usłyszeć twą modlitwę. — Ps. 119:62, 147.
27. Jaka radość jest dla nas dostępna? Kto może zaznać tej radości?
27 Czy może być większa radość niż świadomość, że modlitwa twoja została wysłuchana? Nigdy nie trać wiary w potęgę modlitwy, bez względu na to, czy otrzymujesz natychmiastową odpowiedź, czy musisz czekać, aż nadejdzie czas wyznaczony przez Boga. Każdy lojalny sługa Boży będzie wytrwały w modlitwie, będzie codziennie się weselił obfitymi błogosławieństwami, jakich doznaje, i liczył na wieczystą przyjaźń z Tym, który wysłuchuje modlitwy.
[Ilustracja na stronie 10]
Czy twoja rodzina regularnie modli się razem?
[Ilustracje na stronie 11]
Nie zapominaj poprosić Boga o błogosławieństwo, zanim przystąpisz do studiowania Jego Słowa
Dobrze jest codziennie dziękować Bogu za liczne dowody Jego życzliwości
[Ilustracja na stronie 12]
Czy w napiętej sytuacji prosisz Boga o pomoc w zachowaniu spokoju?