Pytania czytelników

● Czy opis „Mądrości”, występujący w Księdze Przysłów 8:22-31, odnosi się faktycznie do Jezusa, Syna Bożego?

Ludzie, którzy uznają tylko Pisma Hebrajskie albo nie wierzą w Jezusa Chrystusa, często tłumaczą, że słowa z Księgi Przysłów 8:22-31 stosują się do mądrości uosobionej jedynie w jakiś symboliczny sposób. Takie jednak zastosowanie tego tekstu nie odpowiada temu, co wiadomo o Bogu. Ponadto kto podziela słuszny pogląd, że cała Biblia łącznie z Księgą Przysłów jest natchniona, ten bez trudu zauważy, że opis „Mądrości” z tej księgi harmonizuje z informacjami o Synu Bożym zawartymi w innych miejscach Biblii. Brzmi on następująco:

„Sam Jehowa wydał mnie jako początek swej drogi, jako najwcześniejsze ze swych dawnych osiągnięć. (...) Zanim jeszcze góry zostały umocowane, przed pagórkami, wyłoniłam się jakby w bólach rodzenia (...). Kiedy przygotowywał niebiosa, byłam tam; (...) wtedy stałam się u jego boku mistrzowskim wykonawcą i zostałam tym, kogo dzień w dzień specjalnie lubił, a cały czas byłam przed nim rozradowana (...); co lubiłam, to rzeczy związane z synami ludzkimi”. — Prz. 8:22-31, NW.

Żydowscy komentatorzy, sprzeciwiający się jakiemukolwiek zastosowaniu tego fragmentu do Jezusa jako Mesjasza, zazwyczaj twierdzą, że chodzi tu tylko o proste uosobienie mądrości. Tak na przykład W. Gunther Plaut w księdze „Book of Proverbs — A Commentary” (Księga Przysłów — komentarz) powiada, że cały ten tekst odnosi się do mądrości „uosobionej tylko w sensie przenośnym”. W rzeczywistości jednak nie może on dotyczyć tylko Boskiej mądrości lub mądrości pojętej abstrakcyjnie. Dlaczego? Ponieważ przedstawiona tu obrazowo „Mądrość” została „stworzona”, czyli „wydana” (po hebrajsku: qanah)a jako początek drogi Jehowy. Pismo Święte wykazuje, że Bóg Jehowa istniał zawsze (Ps. 90:2; 1 Tym. 1:17). Skoro zaś jest wiekuisty i zawsze był mądry, to jego mądrość także musiała zawsze istnieć; nigdy nie została stworzona ani wydana na świat; nie została ‛wyłoniona jakby w bólach rodzenia’ (Joba 9:2, 4; 12:9, 13; 28:20, 23; Rzym. 11:33-36). Mądrość nie istnieje odrębnie, niezależnie od osoby, która by ją mogła posiadać i przejawiać. Toteż omawiana „Mądrość” musi być uosobieniem wyobrażającym kogoś, kto był stworzony ‛jako początek drogi’ Bożej.

Chrześcijańskie Pisma Greckie dodatkowo ułatwiają zrozumienie, do kogo najpewniej odnoszą się te wersety. Wielokrotnie poświadczają fakt, że Mesjasz wiódł u Jehowy w niebie przedludzki byt Syna Bożego (Jana 17:5; 6:62). W tej przedludzkiej egzystencji współpracował z Jehową przy stwarzaniu wszystkiego innego. W Ewangelii według Jana 1:3 powiedziano o nim: „Wszystko przez Niego się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało”. — Zobacz też List do Kolosan 1:15, 16.

Rzecz zrozumiała, że Syna Bożego można przedstawić jako stworzoną „Mądrość”. To w nim ujawniło się mądre zamierzenie Jehowy, obejmujące między innymi rolę Mesjasza, którego Żydzi od dawna oczekiwali. Apostoł Paweł napisał o Jezusie, że w nim „są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania” (Kol. 2:3, NP). Chociaż król Salomon zasłynął z mądrości otrzymanej od Boga, to jednak Jezus był czymś „więcej niż Salomon” (1 Król. 5:10-14 [4:30-34, Gd]; Mat. 12:42). Ktokolwiek przyjął Jezusa Chrystusa i uwierzył w niego, ten zrozumiał, że był on „mocą Bożą i mądrością Bożą”. — 1 Kor. 1:24, 30.

Zatem to wszystko, co wiemy o wiekuiście mądrym Bogu, oraz informacje zawarte w Chrześcijańskich Pismach Greckich o Jezusie, pozwalają jasno zrozumieć, że Księgę Przysłów 8:22-31 słusznie należy zastosować do Syna Bożego, który się stał Mesjaszem. Fragment ów niezwykle trafnie pasuje do pochodzenia i działalności tego, który tak polubił ludzkość, że nawet zaofiarował swoje życie na okup za nią. — 1 Tym. 2:5, 6; Jana 3:16.

[Przypis]