„Przepasani” do czekającej nas pracy
„Stójcie mocno, przepasawszy swe biodra prawdą”. — Efez. 6:14, Kow.
1. Od czego miało zależeć szczęście niewolników Pana?
DZIAŁO się to w Judei, prawdopodobnie jesienią 32 roku n.e.; Jezus powiedział do swych uczniów: „Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie” (Łuk. 12:37, 38). Choćby się nie doczekali wcześniejszego przyjścia Pana, mieli czuwać nawet do trzeciej straży, do najciemniejszej pory przed samym świtem. — Zobacz też Mateusza 25:13.
2. Z jakiego powodu niewolnicy muszą czuwać?
2 Nawet gdyby okres oczekiwania na nadejście Jezusa, Syna Człowieczego, przeciągał się poza nasze wcześniejsze nadzieje, to jednak jego niespodziewane — jak najście złodzieja — przyjście jest pewne! Nikt nie powinien dać się uśpić myślą, że zostało odłożone na czas nieokreślony. Ta godzina niechybnie wybije! Sam Jezus zapewnia nas: „A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”. — Łuk. 12:39, 40.
3. Czego jeszcze potrzeba oprócz czuwania? (1 Piotra 1:13).
3 Jednakże od trwających w pogotowiu niewolników Jezusa oczekuje się czegoś więcej niż samego tylko czuwania. Jak Pan ‛przepasuje się’, żeby im usługiwać, tak i od nich wymaga, by byli „przepasani” do służby. Mówi do nich: „Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy [bądźcie] podobni do ludzi, oczekujących swego pana” (Łuk. 12:35, 36). Jeżeli będziemy się pilnie do tego przykładać, w chwili przyjścia Pana zostaniemy zaliczeni do „szczęśliwych”.
PRZEPASANI DO SŁUŻBY BOŻEJ
4. Jak możemy się „przepasać” do służby Bożej? (Ps. 18:32, 33, 40).
4 Co dla niewolnika oznacza ‛przepasanie bioder’? W czasach starożytnych wojownicy przewiązywali się na biodrach lub nieco wyżej skórzanym pasem. Było to dla nich dużą pomocą w walce. Podobnie i dziś chrześcijanie muszą być „przepasani”, gotowi do czynu, do działania. Apostoł Paweł pisze na przykład, że jeśli chcemy „się ostać wobec podstępnych zakusów diabła”, musimy nałożyć na siebie „pełną zbroję Bożą”. A to przede wszystkim wymaga „przepasania” bioder prawdą. Ustawiczne studium i głębokie docenianie prawdy Słowa Bożego pomoże nam ‛stać mocno’, dając odpór temu nikczemnikowi. — Efez. 6:11-14; zobacz Kingdom Interlinear (Międzywierszowy Przekład Królestwa).
5. Czyje nauki pomogą nam się „przepasać” i do jakiej działalności?
5 Nasza walka duchowa to całkiem realne zmagania. Dlatego też musimy ‛zawsze mieć biodra przepasane’. Musimy wciąż studiować Słowo Boże, rozwijać w sobie coraz mocniejszą wiarę, żebyśmy byli naprawdę przygotowani do przeciwstawienia się wszelkiej broni, jakiej by przeciw nam użył podstępny Szatan. Jeżeli będziemy „wyuczeni przez Jehowę”, żadna broń ukuta przeciwko nam nie okaże się skuteczna (Izaj. 54:13, 17, NW). „Przepasanie” pomoże nam energicznie ogłaszać „dobrą nowinę o królestwie”, a ta działalność prowadzi do zbawienia nas samych oraz tych, którzy nas słuchają. — Dzieje 8:12, NW; 1 Tym. 4:16.
6. Do czego miało dojść, według zapewnienia Jehowy, jeśliby Jeremiasz ‛przepasał swe biodra’? (Zobacz 1 Królewską 18:46).
6 Mamy się „przepasać” podobnie jak prorok Jeremiasz, który służył Jehowie bez przerwy ponad czterdzieści lat. Kiedy Jehowa po raz pierwszy dawał mu zlecenie, powiedział do niego:
„Przepasz swoje biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi. A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną ze stali i murem spiżowym przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi. Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą — wyrocznia Jahwe — by cię ochraniać”. — Jer. 1:17-19.
7. Jak możemy wykazać, że wysoko cenimy sobie więź z Jehową?
7 Jakie to wspaniałe słowa zachęty! Zawarte jest w nich również stanowcze zapewnienie dla nas, dziś żyjących, że bez względu na to, co by przeciw wiernym sługom Boga uknuły rządy świata lub poszczególne jednostki, On będzie walczył za nas i da nam zwycięstwo. Ale musimy sobie zawsze wysoko cenić osobistą, bliską więź z Jehową, jaką mamy dzięki temu, że jesteśmy Jego świadkami, którym zlecono rozgłaszanie Jego orędzia pośród skazanych na zagładę narodów. Obyśmy byli zawsze „przepasani” do tej służby, gorliwi w oznajmianiu prawdy innym, póki jeszcze na to czas!
„PRZEPASZ SWOJE BIODRA”
8. Co pobudza nas wciąż do służby Bożej, podobnie jak Jeremiasza?
8 Podobnie jak prorok Jeremiasz musieliśmy ‛przepasać swoje biodra’ na długi okres głoszenia o Królestwie i wychowywania uczniów. „Czas końca” trwa już przeszło sześćdziesiąt dwa lata, a wielu z nas dzieli się z innymi „prawdziwą wiedzą” od lat dwudziestu, trzydziestu, czterdziestu albo i dłużej (Dan. 12:4, NW). Czasami mogliśmy się czuć jak Jeremiasz, kiedy rzekł: „Nie wspomnę o nim [Jehowie] i już nie przemówię w jego imieniu”. Ale przepasanie bioder prawdą zmusza nas do kroczenia naprzód w służbie Bożej. Jego słowo okazuje się ‛jakby ogniem płonącym, zamkniętym w naszych kościach’, wskutek czego nie możemy zaprzestać obwieszczania chwalebnego imienia i Królestwa Jehowy. — Jer. 20:9, NP; Ps. 96:2, 10.
9. Co ukazuje bezustanną troskę Jehowy o Jego lud? (Ps. 3:9).
9 Nadsyłane z całego świata pasjonujące doniesienia o aktywności Świadków Jehowy w roku służby 1976 dobitnie świadczą o tym, że Jehowa nadal pomaga nam „przepasywać” się do tej tak ważnej działalności. Ogólnie biorąc, postęp jest wspaniały. Najwyższa liczba głosicieli Królestwa na całym świecie wzrosła do 2 248 390 osób. Pięknie przedstawia się liczba osób, które oddały się Bogu i zostały ochrzczone — było ich 196 656, a zborów jest już 40 155. Chociaż w skali ogólnoświatowej nastąpił spadek godzin pracy o 23 000 000, to jednak Świadkowie Jehowy spędzili 359 258 019 godzin bezpośrednio w służbie opowiadania ludziom „dobrej nowiny o królestwie” i prowadzili przeciętnie 1 339 466 studiów biblijnych w domach prywatnych, co niewątpliwie jest godne pochwały (Zobacz Dzieje Apostolskie 2:46, 47). Szczegóły podano w tabeli na stronach 10-15.
10. Czego doznali słudzy Boży na kontynencie amerykańskim w roku 1976 zgodnie z Księgą Przysłów 10:22?
10 Radosne wieści napływają od Świadków Jehowy w wielu krajach. Jeżeli chodzi o kontynent amerykański, z Kanady przysłano taką wiadomość: „Nasza działalność w służbie polowej w roku 1976 wyróżniła się dwoma najwyższymi liczbami głosicieli Królestwa — ostatnia z nich to 62 880 głosicieli dobrej nowiny w maju”. Z Kostaryki bracia piszą: „Prawie na każdej Sali Królestwa pełno jest osób zainteresowanych. Wskutek tego w ciągu roku utworzono dziesięć nowych zborów”. Z Hondurasu donoszą: „Więcej niż połowa ogółu głosicieli [Królestwa] została ochrzczona w ciągu trzech ostatnich lat”.
11. (a) Jak nasi bracia w Argentynie pomimo zakazu brali udział w spełnianiu słów z Listu do Rzymian 10:18? (b) Opierając się również na danych z tabeli, opowiedz o wzroście w jeszcze innych krajach.
11 W Argentynie działalność Świadków Jehowy jest obecnie zakazana, a niektórzy bracia zostali uwięzieni. Jednakże „słowo Boże nie uległo skrępowaniu” (2 Tym. 2:9). Bracia nadal rozgłaszają „dobrą nowinę”, a wśród wielu radosnych przeżyć opisali również takie:
„Na wezwanie Jehowy, żeby Go wysławiać, reagują ludzie w różnym wieku, w tym nawet ułomni (Psalm 148:12, 13). Pewna pionierka chodziła około 10 kilometrów, żeby prowadzić studium biblijne z niziutką starszą panią w wieku 105 lat. W miarę czynionych postępów staruszka zrozumiała, że ma obowiązek głosić, więc poszła o lasce do sąsiadów i opowiadała im o wspaniałych rzeczach, jakich się dowiedziała. Dzięki jej głoszeniu zapoczątkowane zostały dwa studia, w tym jedno z mężczyzną, który poprzednio kazał pionierce opuścić jego dom”.
W Chile panował wielki niepokój, ale najwyższa liczba czynnych Świadków Jehowy wzrosła o 18 procent, do 16 862 osób. Z Brazylii doniesiono o pięknej liczbie 212 441 obecnych na dwudziestu czterech zgromadzeniach okręgowych pod hasłem „Boskie zwierzchnictwo”.
12. (a) Co można z tabeli wywnioskować o radości i nadziei europejskich Świadków Jehowy zgodnie z Listem do Rzymian 15:10, 11, 13? (b) Jakie ciekawe doniesienia nadeszły z Hiszpanii i Portugalii?
12 A jak się przedstawia działalność Świadków Jehowy w Europie? Z Finlandii poinformowano nas, że świadectwo o Królestwie ma tam już tak szeroki zasięg, iż nowe wydania Wiadomości Królestwa dostarczane są do każdego domu. W Austrii rzesze napływające tłumnie na chrześcijańskie zebrania stanowią widok bardziej zachwycający niż malowniczy, górzysty krajobraz tego kraju. W minionym roku otwarto tam 17 nowych Sal Królestwa. W Hiszpanii doszło do tego, że oddawano do użytku sześć Sal Królestwa tygodniowo. Obecnie 614 tamtejszych zborów korzysta z przeszło 440 Sal Królestwa oraz z dwóch sal kongresowych na zgromadzenia obwodowe. Bracia z Portugalii piszą, że w ciągu dwóch lat od rewolucji z 24 kwietnia 1974 roku liczba głosicieli Królestwa wzrosła o 41 procent, a liczba zborów Świadków Jehowy ze 172 do przeszło 300.
13. Jak doniesienia z Azji, włącznie z danymi zamieszczonymi w tabeli, ukazują spełnienie słów z Dziejów Apostolskich 2:39?
13 Zachęcające wiadomości nadchodzą również z Azji. Pracowici misjonarze w Pakistanie z radością zaobserwowali nową najwyższą liczbę — 192 czynnych głosicieli. Z rozdzieranego wojną Libanu nadeszło takie oto charakterystyczne sprawozdanie:
„Bomby spadły na pobliskie budynki — jedna na sąsiedni dom, a inna na budynek oddalony od nas o jakieś 30 metrów; było to trzy dni temu. Wczoraj ucieszyliśmy się z tego, że mogliśmy wyjść [głosić] od domu do domu przez dwie i pół godziny; zachowywaliśmy się taktownie, żeby nie wywołać zakłóceń. Przywilej ten sprawił nam dużo radości”.
Z Indii piszą, że ogłaszanie Królestwa dotarło na nowe obszary Pendżabu i na północny wschód do Assamu. Pomimo trudności wykonano w ograniczonym zakresie pracę wśród milionów mieszkańców Afganistanu, Nepalu i Bangladeszu. W Korei tyle osób przyszło na uroczystość Pamiątki do budynku oddziału Towarzystwa Strażnica w Seulu, że trzeba było zorganizować pięć zebrań, między innymi w jadalni i holu Domu Betel, no i oczywiście w Sali Królestwa. W całej Korei na Pamiątce było ponad 60 000 obecnych.
14. Jakie zachęcające wiadomości i liczby napłynęły z rozdzieranej walkami Afryki?
14 W Afryce szaleją wichry zmian, a w wielu miejscach wciąż płonie ogień prześladowań. Z jednego kraju otrzymaliśmy wiadomość, że gdy Świadkowie Jehowy chcą bez przeszkód czytać tekst dzienny, muszą wstawać w nocy. W innym kraju, gdzie dzieło Jehowy jest zakazane, założono dziewiętnaście nowych zborów, a 195 osób potwierdziło swe oddanie Jehowie przez chrzest w wodzie. Z jeszcze innego kraju, w którym obowiązuje zakaz, bracia piszą:
„Najbardziej zadziwił nas fakt, że liczba obecnych na Pamiątce o 94 procent przewyższyła średnią liczbę głosicieli Królestwa z poprzedniego roku”.
W sprawozdaniu z Zairu czytamy, że Świadkowie Jehowy prowadzą tam obecnie studia biblijne z nigdy dotąd nie spotykanym mnóstwem ludzi. Bracia z Brazzaville w sąsiednim Kongu powiadamiają, że w grudniu 1975 zanotowano godną uwagi najwyższą liczbę 580 pionierów pomocniczych, co stanowi prawie trzecią część ogółu głosicieli Królestwa czynnych w owym miesiącu. W Sierra Leone ostatnio 25 procent Świadków Królestwa uczestniczy w pełnoczasowej służbie „pionierskiej”. W Zambii utworzono wiele zborów, a w pracy polowej uczestniczyła nowa najwyższa liczba 57 885 głosicieli. Na głosiciela przypada tam 89 mieszkańców.
15. Czy wyspy się „radują”, jak pisze Psalm 97:1? Na co wskazuje tabela?
15 A wyspy mórz i oceanów? Z tak wielkiej wyspy, jaką jest Australia, nadeszła wiadomość, że zbory obcojęzyczne rozrosły się do tego stopnia, iż przez kilka miesięcy w roku usługiwać im będą nadzorcy obwodów mówiący po grecku i włosku. Ze sprawozdania z Wysp Brytyjskich wynika, że na Pamiątce obecnych było 157 070 osób i że począwszy od tego roku 75 procent brytyjskich Świadków Jehowy będzie uczestniczyć w zebraniach obwodowych na własnych salach zgromadzeń. Braciom z Islandii zachęty dodała wiadomość o dotąd nie notowanym rekordzie — 19 ochrzczonych, przy czym wszyscy są rodowitymi Islandczykami. Na Tajwanie (a także w Hongkongu) osiągnięto wspaniałe postępy wśród Chińczyków; dwa zbory w Tajpej zgłosiły 31 procent wzrostu. Z Republiki Sri Lanka bracia piszą: „W tym roku ochrzczono czterdzieści trzy osoby. Większość z nich była poprzednio wyznania rzymskokatolickiego”. Z Tahiti w Polinezji Francuskiej nadeszło doniesienie: „Na piętnastu wyspach, liczących 7700 mieszkańców, po raz pierwszy głoszono o Królestwie. Uzyskano tam 610 prenumerat Strażnicy i Przebudźcie się! w języku tahitańskim. Bracia z Republiki Wysp Zielonego Przylądka opowiadają: „Na naszych wyspach dzieją się rzeczy fenomenalne! Liczba czynnych głosicieli wzrosła o 125 procent i wynosi 60 osób”.
16. W jaki sposób Świadkowie Jehowy z krajów objętych zakazem dają dowody, że „radują się w cierpieniach”? (Kol. 1:24).
16 Powyższe doniesienia obejmują zaledwie mały wycinek ogólnoziemskiego pola, na którym pełnią służbę Świadkowie Jehowy. Ze szczegółowym sprawozdaniem możesz się zapoznać na sąsiednich stronach. W czterdziestu kilku krajach Świadkowie Jehowy prowadzą działalność w warunkach ograniczeń lub oficjalnego zakazu; o części z nich nieroztropne byłoby podawanie ścisłych liczb. Jednakże ogólne sumy również świadczą o pełnej poświęcenia działalności. Razem ze wszystkimi wiernymi Świadkami Jehowy radujemy się, że w minionym roku Jehowa tak obficie błogosławił głoszenie o Jego Królestwie.
RZUT OKA W PRZYSZŁOŚĆ
17. Jakie słowa i jaki przykład Jezusa powinniśmy zawsze mieć w pamięci?
17 Należy się spodziewać, że w miarę przybliżania się końca trudności na świecie będą wzrastać. Może jeszcze przejdziemy ciężką próbę wiary. Ale powinniśmy dobrze zapamiętać słowa Jezusa, że „wśród wszystkich narodów musi być wpierw głoszona dobra nowina” (Marka 13:10, NW). Jezus oświadczył również: „Będziesz wielbić Jehowę, twego Boga, i tylko dla niego będziesz pełnić świętą służbę” (Łuk. 4:8, NW). Sam dał pod tym względem najlepszy przykład (Łuk. 8:1; 10:1). Kiedy naśladujemy ten przykład i jesteśmy zajęci ogłaszaniem Królestwa Bożego, czas mija szybko. Napawa nas to radością, gdyż spiesznie zdążamy ku końcowi.
18. Jaką zachętą powinno być dla nas usposobienie i zdecydowanie Pawła?
18 Apostoł Paweł usługiwał w najróżniejszych trudnych warunkach, ale wciąż przejawiał usposobienie, któremu dał wyraz słowami: „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!” (1 Kor. 9:16). Takie samo „biada” groziłoby każdemu z nas, gdybyśmy w tym punkcie kulminacyjnym „dni ostatnich” zwolnili tempo w służbie dla Jehowy (2 Tym. 3:1, 14). Nawet po wielu latach prób Paweł wciąż był zdecydowany służyć ze wszystkich sił. W Liście do Filipian 3:13, 14 napisał: „Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem [nagrodę], ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie”.
19. W jakich rozmiarach cierpliwość Jehowy doprowadziła do wzrostu i zbawienia? (Izaj. 42:8-10).
19 Stójmy więc mocno i służmy Jehowie, wytrwale czekając na Niego. Jego cierpliwość już doprowadziła do uratowania mnóstwa osób. Przypuśćmy, że druga wojna światowa przerodziłaby się bezpośrednio w „wielki ucisk”: w Niemczech przeżyłoby zaledwie kilka tysięcy ludzi — włącznie z wiernymi Świadkami Jehowy w hitlerowskich obozach koncentracyjnych — podczas gdy dzisiaj 102 044 osoby pełnią służbę na drodze zbawienia w RFN, a prócz tego wiele dalszych osób w Berlinie i w NRD. W katolickich Włoszech jeszcze w roku 1951 sprawozdanie ze służby składało zaledwie 1741 głosicieli Królestwa, gdy tymczasem obecnie najwyższa liczba czynnych Świadków Jehowy sięgnęła 60 165. Kiedy w roku 1945 opadły w Japonii okowy sintoistycznego militaryzmu, po stronie „dobrej nowiny” ‛stała mocno’ tylko garstka Świadków Jehowy, a dzisiaj cały kraj to „teren przydzielony”, opracowywany systematycznie przez głosicieli, których najwyższa liczba wynosiła 38 367, a prawie 25 procent z nich pełni służbę „pionierską”. Wszystkie te cuda zbawienia i wzrostu miały miejsce po drugiej wojnie światowej.
20. Jaką ufność powinniśmy żywić i jak ją okazywać?
20 Któż to wie, jakie jeszcze niezwykłe żniwo Jehowa zamierza zebrać, zanim nadejdzie wyznaczony przez Niego czas „wielkiego ucisku”? (Ps. 86:8-10). Bez względu na to, co jest wolą Jehowy na najbliższe dni, nadal ‛stójmy mocno’, przepasani do Jego służby. Ufajmy, że wciąż „trwa niewzruszenie mocny fundament Boży, mając tę pieczęć: ‛Jehowa zna tych, którzy do niego należą’” (2 Tym. 2:19, NW). Oby Jehowa posługiwał się nami, wytężającymi siły w służbie dla Królestwa, w odszukaniu jeszcze wielu „tych, którzy do niego należą”, żebyśmy się wszyscy mogli wspólnie radować Jego niezasłużoną życzliwością, okazywaną nam za pośrednictwem Chrystusa Jezusa — zarówno teraz, jak i przez całą wieczność, która jest przed nami!
[Tabela na stronach 10-15]
SPRAWOZDANIE ROCZNE Z OGÓLNOŚWIATOWEJ DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY
[Patrz publikacja]