Pytania czytelników

● Kto jest „Panem” wspomnianym w Liście do Rzymian 10:12, Pan Jezus Chrystus, czy Pan Jehowa?

W Liście do Rzymian 10:12 czytamy: „Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają”. Na podstawie kontekstu nie da się ustalić z całą pewnością tożsamości Tego, którego nazwano tutaj „Panem”.

Od wieków brak wśród uczonych biblistów zgody co do tego, kogo miał na myśli Paweł — Pana Jezusa Chrystusa czy Pana Jehowę. Wiersz 9. wyraźnie dotyczy Jezusa Chrystusa jako Pana, a cytat z proroctwa Izajasza 28:16, zamieszczony w wierszu 11: „Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony”, również odnosi się do Jezusa. Toteż jeśliby w 10. rozdziale Listu do Rzymian należało treść wiersza 11. łączyć bezpośrednio z wierszem 12., byłaby tam mowa o Panu Jezusie Chrystusie.

Z drugiej jednak strony w Liście do Rzymian 10:9 Paweł mówi o ‛uwierzeniu sercem w to, że Bóg go wskrzesił z martwych’. Wskazuje to, że do zbawienia konieczna jest również wiara w Jehowę Boga. A ponadto w Liście do Rzymian 10:13 przytoczony jest cytat z proroctwa Joela 3:5 (2:32, Gd; NW), który brzmi: „Każdy, kto wezwie imienia Pańskiego [Jehowy, NW] będzie zbawiony”. Jeżeli zatem w Liście do Rzymian 10:12 jest mowa o wzywaniu tego samego Pana, co i w wierszu 13., to apostoł Paweł wspomina tu o Panu Jehowie Bogu. Chodziłoby więc o taką samą myśl, jak zawarta w Liście do Rzymian 3:29: „Czyż Bóg miałby być jedynie Bogiem Żydów? Czyż nie jest także Bogiem pogan? Oczywiście, że i pogan”. — Poz.

● Czy prorocze słowa Pawła o „dniach ostatnich” z Listu 2 do Tymoteusza 3:1-7 spełniły się już raz w pierwszym stuleciu na żydowskim systemie rzeczy?

„Dni ostatnie”, o których Paweł pisze w Liście 2 do Tymoteusza 3:1-7, nadeszły po długim okresie panoszenia się odstępstwa pod wpływem „człowieka grzechu” wspomnianego w Liście 2 do Tesaloniczan 2:3-12. Wszystko, co wymieniono w Liście 2 do Tymoteusza 3:1-7, to „owoce” odstępstwa wyraźnie widoczne za naszych czasów. Słowa te nie odnoszą się do pierwszego wieku, gdyż „człowiek grzechu” jeszcze się wtedy nie ujawnił. „Dni ostatnich” nie należy więc mylić z „ostatnią godziną”, o której jest mowa w Liście 1 Jana 2:18; ta bowiem określa koniec okresu, w którym apostołowie byli czynnikiem powstrzymującym rozwój bezprawia. Z chwilą śmierci Jana, ostatniego z apostołów, owa „przeszkoda” ustąpiła z placu. — 2 Tes. 2:7, Kow.