Jak rozpoznać prawdziwą religię?

„Abyście posiedli doskonałą znajomość woli Bożej (...). Wówczas będziecie mogli (...) podobać mu się we wszystkim”. — Kol. 1:9, 10, Kow.

1-4. (a) Jak zapatruje się wiele osób na rozstrzyganie kwestii religijnych? (Dzieje 18:12-17). (b) Dlaczego niejeden woli przybrać taką postawę?

GDYBY dwóch ludzi dyskutowało nad tym, która religia jest prawdziwa, i gdyby poprosili cię o rozstrzygnięcie, kto ma rację, czy podjąłbyś się tego zadania?

² Mało jest tematów równie spornych, jak religia. Godny uwagi przykład na to znajdujemy w historii, a dotyczy on apostoła Pawła, jednego z pierwszych rzeczników chrystianizmu. Po rozruchach, które wybuchły z powodu różnic w poglądach religijnych, Pawła aresztowano. Sprawą jego zajął się Festus, namiestnik rzymskiej prowincji Judei. Oskarżycielami apostoła byli żydowscy przywódcy religijni, na czele z arcykapłanem Ananiaszem. Festus przedstawił później królowi Herodowi Agryppie II, co się wydarzyło:

³ „Oskarżyciele stawili się, lecz nie wnieśli przeciw niemu [Pawłowi] żadnej skargi o takie zbrodnie, jakich ja się domyślałem. Natomiast mieli z nim jakieś spory w kwestiach odnoszących się do ich religii”. — Dzieje 25:18, 19, Kow.

⁴ Namiestnik Festus, co łatwo zauważyć, nie był skłonny wdawać się w dysputy religijne. Wiele osób jest zdania, że nierozsądne byłoby zarówno twierdzenie, że się wyznaje właściwą religię, jak też dociekanie, czy w ogóle istnieje jakaś religia prawdziwa. Musiałeś się już chyba spotkać z pozornie logicznym i liberalnym poglądem: Niech każdy wierzy, w co chce; w każdej religii jest coś dobrego.

5. Dlaczego można powiedzieć, że nie ma człowieka, którego by sprawa religii nie dotyczyła?

⁵ Niemniej jednak chodzi tu o sprawę, która dotyczy każdego z nas i której nie da się pominąć. Mimo coraz większego nacisku, jaki kładzie się wszędzie na światopogląd naukowy, a w krajach komunistycznych także na ateizm, religia pozostaje wrodzoną potrzebą ludzką. W pewnej encyklopedii wyrażono to, jak następuje:

„W całej rodzinie ludzkiej, rozsianej po wszystkich zakątkach globu, nie zdarzył się na przestrzeni wieków ani jeden należycie poświadczony wyjątek od stwierdzonego faktu, że człowiek — pobudzany wewnętrznym impulsem i kierowany objawieniem lub tradycją — wielbi coś, o czym sądzi, że jest obdarzone cechami istoty nadrzędnej”.

6, 7. Jakie powody ma każdy człowiek, żeby szukać prawdziwej religii?

⁶ W książce Religion and Philosophy powiedziano na temat religii w starożytności: „Powstanie świata oraz miejsce człowieka w nim były równie zagadkowe jak śmierć. Wyjaśnienia tych kwestii ogromnie się zmieniły, ale nadal odgrywają zasadniczą rolę również we współczesnej religii. Chociaż nauka potrafi wyjaśnić większość zjawisk z naszego otoczenia, wszędzie ludzie do tej pory szukają jakiejś nadziei sięgającej poza te kilkadziesiąt lat ich indywidualnego istnienia”.

⁷ Jeżeli chodzi o rozwiązanie tych fundamentalnych kwestii oraz o nadzieję na przyszłość, nie chcemy opierać się na złudzeniu ani jakichkolwiek mitach. Toteż wszystko przemawia za tym, żeby gruntownie zbadać sprawę rozpoznania religii prawdziwej.

8. Jakie myśli mogą się komuś nasunąć, gdy się zastanawia nad wszechświatem?

⁸ Zdaniem ateisty Boga nie ma, podczas gdy agnostyk twierdzi, że właściwie nikt tego nie wie; po prostu jesteśmy na świecie. Ale czy takie poglądy rzeczywiście są przekonujące albo czy odpowiadają faktom? Niektórzy podzielają opinię historyka i filozofa Willa Duranta, który miał powiedzieć:

„Wyczuwam impuls stwórcy we wszystkim, co żyje, i podejrzewam, że coś odpowiadającego temu występuje nawet w atomie, w każdym jego eksplodującym elektronie. Atom nie jest rzeczą martwą. To coś pulsującego (...) życiem. Dlatego nie mogę sobie wyobrazić wszechświata jako mechanizmu. Maszyna nie pulsuje życiem. Pozostaje doskonale nieruchoma, dopóki nie wprowadzi jej w ruch coś pulsującego życiem”.

W poszukiwaniu odpowiedzi na zagadkę życia wiele osób, w tym nawet niektórzy agnostycy, zmagało się z takimi myślami, po czym dochodziły do wniosku, że ta wyższa inteligencja, ten Stwórca musiał chyba — logicznie rzecz biorąc — dostarczyć swoim stworzeniom odpowiednich informacji, jak my to robimy wobec naszych dzieci.

W POSZUKIWANIU PRAWDZIWEJ RELIGII

9. Dlaczego rozsądnie postąpił pewien Pers, zwróciwszy się do Pisma Świętego? (Joba 35:9-11, NP).

⁹ Kto szczerze szuka prawdy, ten na ogół przyznaje, że musi istnieć Bóg i że oczywiście powinien objawić swoją wolę oraz dać odpowiedzi na pytania: Po co tu jesteśmy? Czym jest życie? Co nas czeka w przyszłości? Tak myślał też pewien Pers zamieszkały w Berlinie Zachodnim. Przed laty jego ojciec był wpływowym politykiem w swoim kraju rodzinnym, ale po przewrocie przeniósł się z rodziną do Związku Radzieckiego, gdzie syn ukończył studia i został inżynierem. Z czasem młody człowiek wyjechał do Berlina Wschodniego, a później przeniósł się do Berlina Zachodniego. Oto jego wypowiedź:

„Wprawdzie wychowano mnie w jednej z religii orientalnych, ale nie byłem aktywnym jej członkiem. Mimo wszystko od dzieciństwa wierzyłem w Boga i często rozmyślałem nad sensem życia oraz nad tym, dlaczego jest tyle religii. W lecie roku 1975 spotkałem dwóch Świadków Jehowy i rozmawiałem z nimi na wiele tematów. Na podstawie ich wyjaśnień doszedłem do wniosku, że Biblia jest natchnionym Słowem Bożym. Odwiedzali mnie w domu; dyskutowaliśmy między innymi o różnicach pomiędzy poszczególnymi religiami. Zostawili mi książkę pt. ‛Co religia uczyniła dla ludzkości?’a Podane w niej wyjaśnienia oparte na Biblii zmieniły cały mój stosunek do życia. Zdobyte w ten sposób wiadomości oraz zmiany, jakie to wywołało w moim sposobie myślenia i postępowania, sprawiły mi wielką radość”.

Jakże rozsądnie postąpił ów inżynier, doceniwszy wartość Biblii! Zawiera ona najstarsze, najszerzej rozpowszechnione święte księgi. Tylko w niej znaleźć można odpowiedzi na nurtujące nas wszystkich pytania w rodzaju: Dlaczego tu jesteśmy? Dlaczego umieramy? Co nam przyniesie przyszłość?

10. Co można powiedzieć odnośnie do kwestii, czy wszystkie religie posługujące się Biblią nauczają w gruncie rzeczy tego samego?

¹⁰ Jak zareagowałeś na wzmiankę o Biblii? Czy sobie powiedziałeś: Cóż, większość ludzi uznających Biblię w zasadzie wierzy w to samo? Wprawdzie jest to zdanie dość rozpowszechnione, stanowczo jednak niesłuszne. Miliony szczerych, trzeźwo myślących osób, które podobnie jak ów inżynier z Berlina Zachodniego zbadały już żywotną kwestię, jaką jest właściwe wielbienie Boga, przekonały się, że istnieją ogromne różnice pomiędzy naukami i praktykami różnych religii powołujących się na Biblię. A otwarcie mówiąc, olbrzymia przepaść dzieli też większość tych religii od samego Pisma Świętego. Różnice te mogły zaciążyć na całym twym stosunku do religii i w ogóle do życia. Zbadamy teraz bliżej kilka ważnych, podstawowych kwestii, a ty, czytelniku, przeanalizuj przy okazji swoją religię lub własne wierzenia. Zapytaj siebie: Czy osobiście staram się poznać prawdziwe wielbienie Boga? A jeśli zauważysz, że pod jakimś względem twoje przekonania albo praktyki nie licują z prawdziwą religią, zastanów się poważnie nad tym, co ci wypada zrobić.

11. Dlaczego każdy z nas powinien być gotów do skorygowania swoich przekonań i trybu życia?

¹¹ Ewentualna potrzeba skorygowania swoich przekonań lub postępowania nie powinna zdziwić nikogo zapoznanego z Biblią. Na przykład Jezus Chrystus powiedział o współczesnych mu religiantach: „Na próżno mniemają, że oddają (...) cześć [Bogu]; bo nauka ich to tylko ludzkie nakazy” (Mat. 15:9, Kow). Rzecz jednak nie ogranicza się wyłącznie do nauk. Przyrodni brat Jezusa, Jakub, napisał: „Wiara bez uczynków jest martwa”, oraz: „Jeżeli ktoś mniema, że jest człowiekiem religijnym, a nie powściąga języka swego, lecz sam siebie oszukuje, religijność jego jest pusta”. — Jak. 2:26; 1:26, Kow.

DONIESIENIE PIERWSZORZĘDNEJ WAGI

12, 13. Jakie szczegóły zawarte w doniesieniu o Adamie i Ewie mogą niejednemu pomóc w rozpoznaniu prawdziwej religii?

¹² Kiedy mowa o prawdziwej religii, wiele osób przede wszystkim myśli o tym, czego nauczał i co czynił Jezus. Ale zanim zajmiemy się tym tematem, poświęćmy nieco uwagi pierwszym doniesieniom biblijnym, tak zwanej Księdze Rodzaju. Wszędzie ludzie są zapoznani z tym, co powiedziano w niej o Adamie i Ewie. Relacja ta może się wydawać prostą, ale zawiera istotne szczegóły, pomocne przy poszukiwaniu znamion religii prawdziwej.

¹³ W krótkim ujęciu Księga Rodzaju donosi, że Bóg bezpośrednio stworzył człowieka, kształtując go z pierwiastków ziemi, a następnie „tchnął w jego nozdrza dech życia, i stał się człowiek duszą żyjącą” (Rodz. 2:7, NW; Gd). Stwórca wyznaczył jedno z drzew ogrodu, w którym przebywał Adam, aby symbolizowało poznanie dobra i zła, po czym rozkazał: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz” (Rodz. 2:16, 17). Bóg w ten sposób wskazał na swoje prawo do określania, co jest słuszne, a co złe. Adam nie musiał metodą bolesnych prób i błędów przekonywać się, co jest dobre, a co złe, albo jaka jest właściwa bądź fałszywa religia. Stwórca uczynił również kobietę, Ewę, i dał ją Adamowi na stałą towarzyszkę. Czytamy: „Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rodz. 2:24). W naszym poszukiwaniu religii prawdziwej możemy wiele się nauczyć z tego szeroko znanego doniesienia.

14. Jak mógłbyś z kimś rozsądnie podyskutować na temat tego, co mówi Księga Rodzaju w odróżnieniu od teorii ewolucji?

¹⁴ Po pierwsze Biblia mówi wyraźnie, że człowieka stworzył bezpośrednio Bóg (Rodz. 2:7). Według niej nie widać, iżby rozwijał się przez miliony lat z jakiejś formy życia zwierzęcego. Skąd ta pewność? Otóż sprawozdanie stwierdza niedwuznacznie, że zwierzęta miały się rozmnażać „według ich rodzajów” (Rodz. 1:21, 24). Prawdą jest, że istnieje szeroka możliwość występowania odmian w obrębie rodzajów zwierzęcych, tak na przykład spotykamy wiele kształtów i rozmiarów w rodzinie kotów. Ale prawo Boże zakreśliło temu granicę i zwierzęta nie mogły ewolucyjnie przeobrażać się z jednego rodzaju w drugi ani też w ludzi — najwyższy z rodzajów stworzonych na ziemi. Co więcej, nie znaleziono nigdzie pośrednich form życia. Czy twoja religia uznaje to doniesienie biblijne, czy raczej podąża za popularną, choć nie dowiedzioną teorią ewolucji?

15. Co podaje Księga Rodzaju o perspektywach życia Adama i Ewy? (Rodz. 1:28).

¹⁵ Po drugie, dostrzegamy, że Adam został stworzony z widokami na bezkresne życie tutaj na ziemi. Bóg zapowiedział, że w razie nieposłuszeństwa umrze. Odwrotność tego nasuwa się sama: Gdyby posłuchał Boga, nie umarłby nigdy. Mógłby do tej pory żyć na ziemi. Kim byłby? Po prostu duszą ludzką. Czyż nie czytaliśmy: „Stał się człowiek duszą żyjącą”? — Rodz. 2:7, NW; 1 Kor. 15:45.

16-18. Jak mógłbyś w rozmowie na temat rozpoznania prawdziwej religii posłużyć się tym, co Księga Rodzaju powiada o duszy ludzkiej, śmierci i możliwości życia poza grobem?

¹⁶ Fakty te są znamienne, ponieważ wiele religii utrzymuje, że każdy człowiek ma w sobie duszę nieśmiertelną. Nauka ta odgrywała wybitną rolę w starożytnym Egipcie oraz Babilonie, i nadal spotyka się ją w wielu religiach. Ale czy pokrywa się z tym, co Księga Rodzaju mówi o Adamie? Żadną miarą! Adam nie miał w sobie duszy nieśmiertelnej, lecz był duszą. A co miało go spotkać w chwili śmierci? Czy miał otrzymać życie nieśmiertelne w sferze duchów? Nie! Bóg orzekł, iż Adam powróci do ziemi, „bo prochem jesteś i w proch się obrócisz” (Rodz. 3:19). Śmierć Adama miała być karą za złamanie prawa Bożego, a nie krokiem naprzód do życia nieśmiertelnego gdzie indziej.

¹⁷ Zapytaj siebie: Czy tak właśnie mnie uczy moja religia? Biblia nigdzie nie wspomina, jakoby ludzie mieli nieśmiertelne dusze, trwające dalej po śmierci ciała. Daje człowiekowi lepszą nadzieję, mianowicie: że Bóg potrafi go wzbudzić z martwych, aby znowu jako dusza żył na ziemi albo w dziedzinie duchowej. — Dzieje 24:15; 1 Kor. 15:35-38.

¹⁸ Czy w związku z tym, co czytamy w Księdze Rodzaju, twoja religia głosi, że w myśl zamierzenia Bożego ludzie mieli żyć wiecznie na ziemi? Liczne wielkie religie koncentrują swoją uwagę na życiu pozagrobowym w niebie, w stanie nirwany lub czymś w tym rodzaju. Jedna z cech rozpoznawczych prawdziwej religii to uznawanie biblijnej nauki, że ziemia jest mieszkaniem człowieka, gdzie według zamierzenia Bożego ludzie mają żyć na zawsze. — Izaj. 45:18.

ROLA SPOSOBU POSTĘPOWANIA

19, 20. Jak mógłbyś skorzystać z tego, co Księga Rodzaju mówi o drzewie poznania dobra i zła, aby pomóc komuś w ocenie praktyk jego religii? (Wyjścia 20:15; Joz. 7:20-25).

¹⁹ Nie wolno nam przy tym przeoczyć, że prawdziwa religia objawiona w Księdze Rodzaju nie tylko obejmuje pewne nauki bądź wierzenia, ale też kładzie nacisk na odpowiednie postępowanie.

²⁰ Kiedy Adam z Ewą przekroczyli prawo Boże zakazujące spożywania owocu wspomnianego drzewa, podstawowym przejawem ich grzechu było nieposłuszeństwo. Ale czy zastanowiłeś się nad tym, że jednocześnie przywłaszczyli sobie coś, co do nich nie należało? W pewnym sensie postępek ich można nazwać kradzieżą. Za swoje nieposłuszeństwo, za grzech, który obejmował także kradzież, zostali wypędzeni z ogrodu prawdziwego wielbienia. Ogólnie wiadomo, iż większość religii wypowiada się przeciw kradzieży. Jak jednak jest w praktyce: co robią z zatwardziałym złodziejem — czy to będzie kieszonkowiec, złodziej sklepowy, czy przestępca gospodarczy, który sprzeniewierza fundusze publiczne albo oszukuje jakieś przedsiębiorstwo? Czy wykluczają notorycznych przestępców ze swej „owczarni”, tak jak Bóg usunął Adama? Przemyśl sobie tę sprawę.

21. Jak praktyki powszechne w wielu religiach kontrastują z tym, co Księga Rodzaju podaje w rozdziale 2. o małżeństwie? (Rodz. 20:1-9).

²¹ Wspomnijmy jeszcze temat małżeństwa. Chociaż do tej pory w naszych rozważaniach omówiliśmy jedynie doniesienie o Adamie i Ewie, możemy już w świetle tego, co powiedziano o ich jedności, słusznie zadać sobie pytania: Jak moja religia zapatruje się na związek małżeński i rozwód? Czy od męża i żony oczekuje się w niej, że będą trwać zawsze razem, czy przeciwnie, mogą się rozwieść za lada kaprysem i takie wypadki są na porządku dziennym? O Bogu czytamy, iż ‛nienawidzi rozwodów’ (Malach. 2:16, Poz). Czy taki pogląd przeważa w znanych ci religiach, ewentualnie także w twojej?

NOE A PRAWDZIWA RELIGIA

22, 23. Jak mógłbyś w rozmowie z drugimi posłużyć się doniesieniem o Noem i potopie, aby im ułatwić rozpoznanie religii prawdziwej? (Ezech. 14:14; Hebr. 11:7).

²² Przejdźmy teraz do innego doniesienia biblijnego, które może nam pomóc w rozpoznaniu religii prawdziwej. Dotyczy ono Noego, o którym powiedziano: „W przyjaźni z Bogiem żył Noe”. Chociaż wówczas ‛wielka była niegodziwość ludzi na ziemi i usposobienie ich było wciąż złe’, Noe nie zatrzymywał prawdziwej religii tylko dla siebie. Nie uważał jej za sprawę osobistą, czysto prywatną. Występował w charakterze „głosiciela sprawiedliwości”. Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że Bóg sprowadził powszechny potop, aby wygubić złych, i że zachował przy życiu Noego, jego żonę oraz ich trzech synów wraz z żonami. — Rodz. 6:5 do 8:2; 2 Piotra 2:5, Poz.

²³ Niektórzy utrzymują, iż relacja o Noem i potopie jest zwykłą baśnią albo alegorią. A jakie jest w tej sprawie stanowisko twojej religii? Czy zapytany o to ktoś z jej przywódców odpowiedziałby, że biblijny opis dziejów Noego i potopu jest wprawdzie interesujący, ale nie należy go brać dosłownie? Jeżeli tak, byłaby to postawa znamienna, gdyż w ten sposób przeciwstawiłby się Jezusowi Chrystusowi, założycielowi chrystianizmu. Jezus uznawał biblijne sprawozdanie o Noem i potopie na całej ziemi za fakt historyczny; tak samo jego apostołowie. — Łuk. 17:26, 27; 1 Piotra 3:20.

24-26. Jakie nakazy Bóg dał Noemu? Dlaczego są one godne uwagi?

²⁴ Zapis z 9. rozdziału Księgi Rodzaju informuje nas, że gdy Noe i jego rodzina wyszli z arki, w której przeżyli potop, Bóg oznajmił im kilka wyraźnych nakazów, które dziś są nam pomocą w zidentyfikowaniu prawdziwej religii. Czytamy tam:

„Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone daję wam wszystko. Tylko nie wolno wam jeść mięsa z krwią życia. Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie (...). Jeśli kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na wyobrażenie Boga”. — Rodz. 9:3-6.

²⁵ Bóg wprawdzie wypowiedział to oświadczenie przed tysiącami lat, ale rozpoczynała się wtedy nowa epoka w dziejach ludzkich. Okoliczność ta podkreśla wagę, jaką ono posiada przy ustalaniu, która religia jest prawdziwa. Noe poprzez synów stał się praojcem całej późniejszej ludzkości. Zatem co Bóg nakazał Noemu, siłą rzeczy dotyczy wszystkich ludzi żyjących dzisiaj na ziemi.

²⁶ Czego te polecenia wymagały od Noego i jego rodziny? Po pierwsze nie mieli jeść mięsa, jeśli w nim została krew. Spożywanie krwi, która przedstawiała życie (duszę) zwierzęcia, było zakazane. Po drugie zabroniono Noemu dopuszczać do mordowania ludzi. Toteż wszyscy mieszkańcy ziemi jako potomkowie Noego muszą okazywać należyte poszanowanie dla krwi i życia, jeśli im zależy na uznaniu Bożym.

27. Na jakie dalsze badania przychodzi kolej w naszym dążeniu do rozpoznania prawdziwej religii? Dlaczego powinniśmy się spodziewać zgodności wyników?

²⁷ Chociaż rozpatrzyliśmy dotąd tylko dwa z najwcześniejszych doniesień biblijnych, zdołaliśmy wyróżnić kilka cech pozwalających rozpoznać prawdziwą religię. Skoro każdy z nas posiada wewnętrzne pragnienie oddawania czci Bogu, wszystko, co powyżej poddaliśmy zbadaniu, powinno być dla nas bardzo użyteczne. Dalszą pomocą w wyszukaniu religii prawdziwej może się nam okazać rozważenie z kolei niektórych nauk Jezusa Chrystusa i jego apostołów, pierwszych szermierzy chrystianizmu. Przekonamy się, jak konsekwentnie Biblia od początku do końca przedstawia cechy rozpoznawcze prawdziwej religii.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 6]

Biblia podaje wyraźnie, że człowieka stworzył Bóg jako „duszę żyjącą”, a nie z duszą nieśmiertelną

[Ilustracja na stronie 7]

Jaki jest stosunek twojej religii do małżeństwa i rozwodu? Czy od męża i żony oczekuje się zgodnie z nauką Pisma Świętego, że od siebie nie odejdą?

[Ilustracja na stronie 8]

Biblia traktuje relacje o Noem i potopie jako fakt historyczny — czy tak cię uczono?