Krzewiciele zła

BIBLIJNE wyjaśnienia co do roli, jaką w życiu człowieka odgrywają demony, dostarczają odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące zła, których inaczej nie dałoby się rozstrzygnąć. Rozważmy na przykład, co gazeta International Herald Tribune napisała o trwającej obecnie wojnie na Bałkanach: „Grupa obserwatorów z ramienia Wspólnoty Europejskiej oceniła, że [żołnierze] zgwałcili około 20 000 muzułmańskich kobiet i dziewcząt (...) w ramach systematycznej polityki terroru, mającej na celu zastraszenie, osłabienie morale i wypędzenie z domów”.

W pewnym eseju opublikowanym w tygodniku Time podjęto próbę wyjaśnienia tego faktu: „Na wojnie młodzi mężczyźni dopuszczają się czasem gwałtu, by przypodobać się starszym kolegom i oficerom oraz zyskać swoiste ojcowskie uznanie. Gwałt jest dowodem zaangażowania w zawziętą walkę oddziału. Młody mężczyzna, gotowy do odrażających czynów, podporządkował własne sumienie bezwzględnym celom grupy. Potwierdza swe posłuszeństwo popełnianymi okrucieństwami”.

Ale dlaczego te „bezwzględne cele grupy” skłaniają do bardziej nikczemnych czynów, niż na to pozwalałyby sumienia poszczególnych jej członków? Niemal każdy człowiek z osobna pragnie żyć w pokoju ze swym bliźnim. Dlaczego więc podczas wojny ludzie gwałcą, torturują i mordują się nawzajem? Podstawową przyczyną jest działanie sił demonicznych.

Zrozumienie roli demonów pomaga w rozwiązaniu tak zwanego dylematu teologa. Polega on na tym, jak pogodzić trzy stwierdzenia: 1) Bóg jest wszechmocny; 2) Bóg jest miłosierny i dobry; 3) dzieją się różne okropności. Niektórzy uważają, że choć można zharmonizować ze sobą dowolne dwa z powyższych punktów, to nigdy nie da się tego zrobić z wszystkimi trzema. Tymczasem Słowo Boże podaje rozwiązanie, które ma ścisły związek z niewidzialnymi duchami, krzewicielami zła.

Pierwszy buntownik

Biblia mówi, że sam Bóg jest duchem (Jana 4:24). Z czasem został Stwórcą milionów innych istot duchowych, swych anielskich synów. Sługa Boży Daniel ujrzał w wizji 100 milionów aniołów. Wszystkie te duchowe stworzenia Jehowy były prawe i spełniały Jego wolę (Daniela 7:10; Hebrajczyków 1:7, NW).

Później, gdy Bóg ‛zakładał ziemię’, ci anielscy synowie Boży ‛wespół radośnie wykrzykiwali’ i „zaczęli wołać pełni uznania” (Hioba 38:4-7, NW). Jednakże jeden z nich rozwinął w sobie pragnienie, by oddawano mu cześć, która słusznie należy się Stwórcy. Podnosząc bunt przeciw Bogu, anioł ten stał się szatanem (czyli „przeciwnikiem”) oraz diabłem („oszczercą”) (porównaj Ezechiela 28:13-15).

Posługując się w Edenie wężem, Szatan przemówił do pierwszej kobiety, Ewy, i nakłonił ją do nieposłuszeństwa wobec wyraźnego nakazu Bożego, zabraniającego spożywania owocu pewnego drzewa w ogrodzie. Później przyłączył się do niej mąż. W ten sposób pierwsza para ludzka poparła tego anioła w buncie przeciw Jehowie (1 Mojżeszowa 2:17; 3:1-6).

Mogłoby się wydawać, że wydarzenia w Edenie stanowią po prostu lekcję posłuszeństwa, jednak Szatan podniósł tam dwie istotne kwestie natury moralnej. Po pierwsze, podał w wątpliwość, czy Jehowa sprawuje zwierzchnictwo nad swymi stworzeniami zgodnie z prawem i mając na względzie ich dobro. Być może ludzie lepiej rządziliby się sami. Po drugie, Szatan twierdził, że żadne rozumne stworzenie nie pozostanie wierne i lojalne wobec Boga, jeśli posłuszeństwo nie zapowiada jakichś korzyści materialnych.a

Jasne zrozumienie kwestii podniesionych w Edenie, połączone z wiedzą o przymiotach Jehowy, pomaga nam pojąć rozwiązanie „dylematu teologa”, mianowicie: jak można pogodzić istnienie zła z Bożą mocą i miłością? To prawda, że Jehowa posiada nieograniczoną moc i sam jest uosobieniem miłości, niemniej kieruje się też mądrością i sprawiedliwością. Wszystkie te cztery cechy są u Niego w doskonałej równowadze. Właśnie dlatego nie użył swej nieodpartej mocy, by natychmiast zniszczyć trójkę buntowników. Byłoby to sprawiedliwe posunięcie, ale niekoniecznie mądre czy miłosierne. Co więcej, nie postanowił po prostu wybaczyć i zapomnieć, choć niektórzy mogliby uważać takie rozwiązanie za przejaw miłości. Nie świadczyłoby ono jednak ani o mądrości, ani o sprawiedliwości.

Aby rozstrzygnąć kwestie podniesione przez Szatana, potrzeba było czasu. Potrzeba było również czasu, by udowodnić, czy ludzie potrafią się dobrze rządzić niezależnie od Boga. Dzięki temu, że Jehowa pozwolił tej trójce buntowników dalej żyć, inne stworzenia mogły zadać kłam twierdzeniom Szatana, wiernie służąc Bogu w niesprzyjających warunkach.b

Jehowa wyraźnie powiedział Adamowi i Ewie, że jeśli będą jeść zakazany owoc, to na pewno umrą. I rzeczywiście umarli, choć Szatan zapewniał Ewę, iż do niczego takiego nie dojdzie. Na Szatanie też ciąży wyrok śmierci, lecz dopóki nie zostanie wykonany, dalej zwodzi on rodzaj ludzki. Biblia mówi, że w gruncie rzeczy „cały (...) świat leży w mocy Złego” (1 Jana 5:19, BT; 1 Mojżeszowa 2:16, 17; 3:4; 5:5).

Buntują się kolejni aniołowie

Niedługo po wydarzeniach, które rozegrały się w Edenie, do buntu przeciw zwierzchnictwu Jehowy przyłączyli się inni aniołowie. W Biblii czytamy: „Kiedy ludzie zaczęli rozmnażać się na ziemi i rodziły im się córki, ujrzeli synowie boży, że córki ludzkie były piękne. Wzięli więc sobie za żony te wszystkie, które sobie upatrzyli”. Innymi słowy, aniołowie ci „opuścili własne mieszkanie [w niebie]”, zstąpili na ziemię, przybierając materialne ciała ludzkie, i używali zmysłowych przyjemności z kobietami (1 Mojżeszowa 6:1, 2; Judy 6).

Sprawozdanie z Księgi 1 Mojżeszowej 6:4 donosi dalej: „W owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi [„Nefilim”, NW], których im one rodziły. To są mocarze, którzy z dawien dawna byli sławni”. Ci „mocarze” — mieszańcy urodzeni z kobiet, a spłodzeni przez aniołów — odznaczali się nadnaturalną siłą. Dopuszczali się przemocy, gdyż Nefi·limʹ po hebrajsku oznacza „tych, którzy powalają innych”.

Ciekawe, że później wydarzenia te znalazły odzwierciedlenie w legendach starożytnych cywilizacji. Na przykład liczący sobie 4000 lat epos babiloński opisuje nadludzkie wyczyny Gilgamesza, potężnego, zapalczywego półboga, którego „żądza nie pozostawia panny jej ukochanemu”. Innym przykładem jest występujący w mitach greckich Herakles (albo Herkules), również odznaczający się nadludzkimi cechami. Herakles — syn kobiety Alkmeny i boga Zeusa — po zabiciu w przystępie szału swej żony i dzieci przeżywa serię awanturniczych przygód. Chociaż takie opowieści przekazywane z pokolenia na pokolenie zostały z czasem znacznie wypaczone, pokrywają się z tym, co Biblia mówi o Nefilim oraz ich zbuntowanych anielskich ojcach.

Wskutek wpływu złych aniołów i ich nadludzkich synów ziemia została napełniona przemocą do tego stopnia, że Jehowa postanowił zgładzić ówczesny świat przez wielki potop. Nefilim zginęli razem ze wszystkimi bezbożnymi ludźmi, a ocalał tylko Noe z rodziną (1 Mojżeszowa 6:11; 7:23).

Jednakże źli aniołowie nie pomarli, ale porzucili ludzkie ciała i wrócili do dziedziny duchowej. Z powodu nieposłuszeństwa nie zostali z powrotem przyjęci do rodziny Bożej, składającej się ze sprawiedliwych aniołów, nie pozwolono im też ponownie przybierać ludzkich ciał, jak to czynili w czasach Noego. Nie przestali jednak wywierać rujnującego wpływu na społeczeństwo ludzkie, podlegające „władcy demonów”, Szatanowi Diabłu (Mateusza 9:34, NW; 2 Piotra 2:4; Judy 6).

Wrogowie rodzaju ludzkiego

Szatan i demony zawsze byli okrutni i pałali chęcią mordu. Szatan rozmaitymi sposobami odebrał Hiobowi zwierzęta i pozabijał większość jego sług. Następnie uśmiercił jego dziesięcioro dzieci, gdy sprawił, że „gwałtowny wicher” zburzył dom, w którym przebywały. Potem dotknął Hioba „złośliwymi wrzodami od stóp aż do głowy” (Joba 1:7-19; 2:3, 7).

Demony mają równie złe usposobienie. Za dni Jezusa pozbawiały niektórych ludzi mowy i wzroku. Pewnego człowieka zmuszały do tego, by tłukł się kamieniami. A jednego chłopca powaliły na ziemię, „targając nim gwałtownie” (Łukasza 9:42, Romaniuk; Mateusza 9:32, 33; 12:22; Marka 5:5).

Doniesienia z całego świata świadczą o tym, że Szatan i demony są tak samo złośliwe jak dawniej. Niektórych ludzi gnębią chorobami, innych nękają po nocach — nie pozwalają im zasnąć, sprowadzają koszmarne sny lub napastują seksualnie. Jeszcze innych doprowadzają do obłędu albo popychają do morderstwa lub samobójstwa.

Jak długo jeszcze będą tolerowani?

Szatan i jego demony nie będą tolerowani bez końca. Z uzasadnionych powodów Jehowa pozwolił im istnieć aż do chwili obecnej, ale pozostało im już niewiele czasu. Na początku naszego stulecia został uczyniony doniosły krok, ograniczający sferę ich działania. Księga Objawienia wyjaśnia: „Wybuchła wojna w niebie: Michał [zmartwychwstały Jezus Chrystus] i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem [Szatanem] i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie” (Objawienie 12:7-9, NW).

Co z tego wynikło? Sprawozdanie donosi dalej: „Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie!” Sprawiedliwi aniołowie mogli się radować, ponieważ w niebie nie było już Szatana i jego demonów. A co z mieszkańcami ziemi? W Biblii czytamy: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12, NW).

Rozgniewany Szatan i jego podwładni są zdecydowani sprowadzić tyle nieszczęść, ile tylko zdołają przed swym nieuchronnym końcem. W obecnym stuleciu wybuchły dwie wojny światowe, a od zakończenia drugiej z nich rozpętano 150 mniejszych konfliktów. W naszym słownictwie znalazły się sformułowania odzwierciedlające ducha przemocy, charakteryzującego obecne pokolenie: „wojna biologiczna”, „holocaust”, „pola śmierci”, „obozy gwałtu”, „seryjni zabójcy” czy „bomba atomowa”. W wiadomościach roi się od doniesień o narkotykach, morderstwach, atakach bombowych, kanibalizmie psychopatów, masakrach, głodzie i torturowaniu.

Pocieszająca jest jednak wiadomość, że taka sytuacja nie będzie trwać wiecznie. W niedalekiej przyszłości Bóg znów wystąpi przeciw Szatanowi i jego demonom. Apostoł Jan tak opisał wizję otrzymaną od Boga: „I ujrzałem anioła zstępującego z nieba z kluczem od otchłani i wielkim łańcuchem w swej ręce. I schwytał smoka, pradawnego węża, którym jest Diabeł i Szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i nad nim opieczętował, żeby już nie wprowadzał w błąd narodów, aż się skończy tysiąc lat” (Objawienie 20:1-3, NW).

Potem Diabeł ze swymi demonami mają być ‛wypuszczeni na krótki czas’, a następnie zniszczeni na zawsze (Objawienie 20:3, 10, NW). Cóż to będzie za cudowna chwila! Kiedy Szatan i demony zostaną na dobre usunięci, Jehowa będzie ‛wszystkim dla wszystkich’. A wtedy wszyscy faktycznie „rozkoszować się będą obfitym pokojem” (1 Koryntian 15:28, NW; Psalm 37:11).

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 7]

Czy za coś takiego odpowiedzialny jest sam człowiek, czy może winę ponosi też złowroga, niewidzialna siła?

[Prawa własności]

Płonące szyby naftowe w 1991 roku w Kuwejcie; Chamussy/​Sipa Press

[Ilustracja na stronie 7]

Cóż za cudowny czas nastanie, gdy ludzi już nie będą nękać demony!