Ucz się ze ‛zrębów prawdy’

‛Masz w Prawie zręby poznania i prawdy’ (RZYM. 2:20).

1. Dlaczego powinniśmy starać się zrozumieć znaczenie różnych aspektów Prawa Mojżeszowego?

GDYBY nie natchnione listy apostoła Pawła, niełatwo byłoby nam zrozumieć znaczenie wielu aspektów Prawa Mojżeszowego. Na przykład w Liście do Hebrajczyków wyjaśnił on, jak Jezus, występując w roli „wiernego arcykapłana”, mógł raz na zawsze złożyć „ofiarę przebłagalną”, która wierzącym w nią umożliwia „wiecznotrwałe wyzwolenie” (Hebr. 2:17; 9:11, 12). Paweł wytłumaczył, że przybytek był jedynie „cieniem rzeczy niebiańskich” i że Jezus stał się Pośrednikiem „lepszego przymierza” niż to, któremu pośredniczył Mojżesz (Hebr. 7:22; 8:1-5). Takie objaśnienia Prawa były dla ówczesnych chrześcijan bezcenne — i są takie również dla nas. Dzięki nim jeszcze lepiej rozumiemy, jaką wartość ma to, co otrzymujemy od Boga.

2. Jaką przewagę mieli chrześcijanie pochodzenia żydowskiego w stosunku do tych, którzy wywodzili się z pogan?

² W Liście do Rzymian Paweł skierował niektóre myśli do członków zboru mających pochodzenie żydowskie, nauczanych niegdyś Prawa Mojżeszowego. Wiedział, że znajomość owego zbioru przepisów dawała tym chrześcijanom pewną przewagę — posiadali oni „zręby poznania i prawdy” na temat Jehowy i Jego prawych zasad. Ponieważ trzymali się tych ‛zrębów prawdy’ i szanowali je, to podobnie jak wierni Żydzi żyjący przed nimi, mogli prowadzić, nauczać i oświecać ludzi nieznających Prawa, które Jehowa dał swemu ludowi (odczytaj Rzymian 2:17-20).

„CIEŃ” OFIARY JEZUSA

3. Jaką korzyść odnosimy z analizowania praw dotyczących ofiar składanych w starożytności przez Izraelitów?

³ Zręby prawdy, o których wspomniał apostoł Paweł, nadal odgrywają istotną rolę w zrozumieniu zamierzenia Jehowy. Zasady kryjące się w Prawie Mojżeszowym nie straciły na znaczeniu ani na wartości. Pamiętając o tym, przeanalizujmy jeden z aspektów Prawa — to, w jaki sposób różne ofiary prowadziły pokornych Izraelitów do Chrystusa i pomagały im zrozumieć, czego oczekuje od nich Bóg. A ponieważ podstawowe wymagania Jehowy względem Jego sług nigdy się nie zmieniają, zauważymy również, że dane przez Niego prawa dotyczące ofiar pomagają nam ocenić jakość naszej świętej służby (Malach. 3:6).

4, 5. (a) O czym Prawo Mojżeszowe przypominało sługom Bożym? (b) „Cieniem” czego były ofiary nakazane w Prawie?

⁴ Starożytni Izraelici niewątpliwie uświadamiali sobie, że wiele aspektów Prawa Mojżeszowego podkreślało ich grzeszny stan. Na przykład każdy, kto dotknął ludzkich zwłok, musiał poddać się oczyszczeniu. W tym celu zabijano i palono zdrową czerwoną krowę. Popiół z niej służył do sporządzania „wody oczyszczenia”, którą kropiono osobę podlegającą oczyszczeniu w trzecim i siódmym dniu po kontakcie z czymś nieczystym (Liczb 19:1-13). Ponadto Prawo przypominało, że ludzie przekazują swemu potomstwu niedoskonałość i grzech, gdyż kobieta po urodzeniu dziecka miała przez pewien czas pozostawać nieczysta, a potem dokonać przebłagania, składając ofiarę (Kapł. 12:1-8).

⁵ Dary ofiarne ze zwierząt służące odkupieniu grzechów były wymagane również w wielu innych codziennych sytuacjach. Niezależnie od tego, czy dana osoba rozumiała to, czy nie, owe dary — zarówno składane w przybytku Jehowy, jak i później w Jego świątyni — były „cieniem” doskonałej ofiary Jezusa (Hebr. 10:1-10).

SKŁADANIE OFIAR Z ODPOWIEDNIM NASTAWIENIEM

6, 7. (a) Jakimi względami kierowali się Izraelici, wybierając dar na ofiarę, i na co to proroczo wskazywało? (b) Jakie pytania warto sobie zadać?

⁶ Zgodnie z podstawowym wymogiem dotyczącym zwierzęcia przeznaczonego dla Jehowy miało ono być zdrowe pod każdym względem — nie mogło być ślepe, ranne, kalekie ani chore (Kapł. 22:20-22). Gdy Izraelici ofiarowywali Bogu owoce lub zboże, miały to być „pierwociny”, „to, co najlepsze” ze zbiorów (Liczb 18:12, 29). Jehowa nie patrzyłby z uznaniem na dary złej jakości. To ważne wymaganie dotyczące ofiar ze zwierząt wskazywało, że Jezus stanie się ofiarą nieskalaną i niesplamioną oraz że Jehowa dla odkupienia ludzkości poświęci to, co najlepsze i najdroższe (1 Piotra 1:18, 19).

⁷ Jeżeli osoba składająca ofiarę była naprawdę wdzięczna Jehowie za całą Jego dobroć, to czyż tego, co najlepsze, nie wybierała z radością? O rodzaju daru decydował ofiarodawca. Wiedział jednak, że Bóg nie przyjmie z uznaniem niczego wadliwego. Złożenie takiego daru oznaczałoby bowiem, że ów człowiek uważa tę czynność za zwykłą formalność lub nawet brzemię (odczytaj Malachiasza 1:6-8, 13). Świadomość ta powinna mobilizować każdego z nas do przyjrzenia się swojej służbie dla Boga: „Z jakim nastawieniem służę Jehowie? Czy nie muszę zweryfikować jakości tego, co Mu daję, a także moich pobudek?”.

8, 9. Dlaczego warto zwrócić uwagę na nastawienie, z jakim Izraelici składali ofiary?

⁸ Kiedy Izraelita składał ofiarę jako dobrowolny wyraz szczerej wdzięczności dla Jehowy lub — jak to było w wypadku całopaleń — jako prośbę o Bożą przychylność, wtedy wybór odpowiedniego zwierzęcia zapewne nie stanowił problemu. Taki człowiek cieszył się, że daje Jehowie coś najlepszego. W naszych czasach chrześcijanie nie składają literalnych ofiar przewidzianych w Prawie Mojżeszowym, ale ofiarowują swój czas, siły i środki, aby pełnić służbę dla Jehowy. Apostoł Paweł napisał, że do ofiar, które podobają się Bogu, należy ‛publiczne wyznawanie’ naszej chrześcijańskiej nadziei oraz ‛wyświadczanie dobra i dzielenie się z drugimi’ (Hebr. 13:15, 16). Nastawienie, z jakim słudzy Jehowy angażują się w takie działania, ujawnia, jak dalece sobie cenią wszystko, co On im daje. Istnieje więc pewna analogia między nastawieniem i pobudkami chrześcijan, którzy służą dziś Jehowie, a nastawieniem i pobudkami ludzi, którzy w starożytności składali dobrowolne dary ofiarne.

⁹ Co jednak powiedzieć o sytuacji, w której Prawo Mojżeszowe wymagało złożenia ofiary za popełniony grzech lub przewinienie? Czy sądzisz, że ponieważ ofiara była obowiązkowa, ofiarodawca składał ją mniej chętnie lub miał do niej inny stosunek? A może składał taki dar wręcz z niechęcią? (Kapł. 4:27, 28). Na pewno tak nie było, jeśli szczerze pragnął zachować dobre stosunki z Jehową.

10. Na jakie „ofiary” muszą czasem zdobywać się chrześcijanie, by naprawić nadszarpnięte relacje z Bogiem lub współwyznawcami?

¹⁰ Może na przykład doszedłeś do wniosku, że przez nieuwagę bezmyślnie uraziłeś brata. Sumienie podpowiada ci, że popełniłeś błąd. Każdy, kto poważnie traktuje służenie Jehowie, z pewnością zrobi wszystko, by naprawić sytuację. Może trzeba zdobyć się na szczere przeprosiny albo w wypadku poważnego grzechu zwrócić się o pomoc duchową do troskliwych chrześcijańskich nadzorców (Mat. 5:23, 24; Jak. 5:14, 15). Niewykluczone więc, że naprawienie grzechu popełnionego przeciwko innemu człowiekowi lub samemu Bogu będzie nas coś kosztować. Ale gdy decydujemy się na takie „ofiary”, to odbudowujemy więź z Jehową i ze współwyznawcą oraz zyskujemy czyste sumienie. Upewniamy się wtedy, że droga Jehowy jest najlepsza.

11, 12. (a) Czym były ofiary współuczestnictwa? (b) Jak ofiary współuczestnictwa wiążą się z wielbieniem Boga w naszych czasach?

¹¹ Prawo Mojżeszowe przewidywało też składanie tak zwanych ofiar współuczestnictwa. Były one wyrazem pokojowych stosunków z Jehową. Ofiarodawca oraz jego rodzina jedli mięso ofiarowanego zwierzęcia być może w którejś z jadalni znajdujących się na terenie świątyni. Porcję mięsa otrzymywał również kapłan składający ofiarę oraz inni kapłani usługujący w domu Bożym (Kapł. 3:1; 7:31-33). Czciciel Jehowy składał taką ofiarę, pragnąc po prostu cieszyć się dobrymi stosunkami z Bogiem. Ów człowiek, jego rodzina, kapłani oraz Jehowa niejako wspólnie spożywali posiłek w radosnej i pokojowej atmosferze.

¹² Czyż mógł istnieć większy zaszczyt niż symboliczne zaproszenie Jehowy na taki posiłek i przyjęcie przez Niego tego zaproszenia? Jest rzeczą naturalną, że dla takiego honorowego gościa gospodarz wybierze to, co najlepsze. Postanowienie dotyczące ofiar współuczestnictwa — część zrębów prawdy związanych z Prawem — wskazywało, że za sprawą większej ofiary Jezusa wszyscy ludzie pragnący mieć bliskie, pokojowe stosunki ze Stwórcą zdołają je nawiązać. Obecnie cieszymy się przyjaźnią i towarzystwem Jehowy, gdy dobrowolnie ofiarowujemy swe środki i siły w służbie dla Niego.

OSTRZEGAWCZE PRZYKŁADY W KWESTII OFIAR

13, 14. Dlaczego ofiara, którą postanowił złożyć król Saul, nie spotkała się z uznaniem Jehowy?

¹³ Oczywiście, aby ofiary wymienione w Prawie Mojżeszowym spotykały się z uznaniem Bożym, musiały być składane z odpowiednim nastawieniem umysłu i serca. Biblia zawiera też ostrzegawcze przykłady ofiar, których Bóg nie zaakceptował. Dlaczego je odrzucił? Omówmy dwie takie sytuacje.

¹⁴ Prorok Samuel powiedział królowi Saulowi, że nadszedł czas, by Jehowa wykonał wyrok na Amalekitach. Saul miał zgładzić ten naród oraz cały jego żywy inwentarz. Niemniej po zwycięskiej bitwie król pozwolił żołnierzom zachować przy życiu amalekickiego władcę Agaga. Oszczędził też najlepsze sztuki zwierząt jako coś, co mogłoby zostać złożone w ofierze Jehowie (1 Sam. 15:2, 3, 21). Jak Bóg na to zareagował? Odrzucił Saula za nieposłuszeństwo (odczytaj 1 Samuela 15:22, 23). Czego się z tego uczymy? Aby nasza ofiara znalazła uznanie w oczach Boga, musimy jednocześnie być posłuszni Jego nakazom.

15. O czym świadczyła postawa Izraelitów, którzy za czasów Izajasza składali ofiary, a jednocześnie trwali w złym postępowaniu?

¹⁵ Podobny przykład znajdujemy w Księdze Izajasza. W tamtych czasach Izraelici tylko pozornie służyli Jehowie. W rezultacie składane przez nich ofiary były nieodpowiednie. „Co mi po mnóstwie waszych ofiar?” — zapytał Jehowa. „Dosyć mam całopaleń z baranów i tłuszczu tuczonych zwierząt, a w krwi młodych byków i baranków, i kozłów nie mam upodobania. (...) Przestańcie już przynosić bezwartościowe ofiary zbożowe. Kadzidło — to dla mnie coś odrażającego”. W czym tkwił problem? Bóg wyjaśnił: „Chociaż mnożycie modlitwy, ja nie wysłuchuję; wasze ręce pełne są przelanej krwi. Obmyjcie się, oczyśćcie się; usuńcie sprzed moich oczu zło waszych postępków; przestańcie wyrządzać zło” (Izaj. 1:11-16).

16. Co decyduje o tym, czy ofiara zyska uznanie Boga?

¹⁶ Jehowie nie podobały się ofiary grzeszników nieokazujących skruchy. Natomiast modlitwy i dary ofiarne osób szczerze starających się żyć zgodnie z przykazaniami Boga cieszyły się Jego uznaniem. Zręby Prawa uzmysławiały takim ludziom, że są grzeszni i potrzebują przebaczenia (Gal. 3:19). Świadomość ta słusznie pobudzała ich serca do skruchy. Podobnie jest dzisiaj. Musimy pamiętać, jak niezbędna jest nam ofiara Chrystusa, gdyż to na jej mocy możemy dostąpić całkowitego przebaczenia grzechów. Jeśli to rozumiemy i doceniamy, Jehowa będzie „miał upodobanie” we wszystkim, co Mu ofiarowujemy w ramach naszej służby (odczytaj Psalm 51:17, 19).

OKAZUJ WIARĘ W OFIARĘ JEZUSA!

17-19. (a) Co jest stosownym sposobem okazywania Jehowie wdzięczności za Jezusową ofiarę okupu? (b) Co rozważymy w następnym artykule?

¹⁷ Przewaga, jaką mamy w stosunku do osób z czasów przedchrześcijańskich, polega na tym, że nie musimy się już zadowalać obserwowaniem jedynie „cienia” zamierzenia Bożego (Hebr. 10:1). Przepisy dotyczące ofiar zachęcały Izraelitów do rozwijania nastawienia, dzięki któremu nawiązaliby dobre stosunki z Bogiem. Rozbudzały w nich szczerą wdzięczność i pragnienie dawania Mu tego, co najlepsze, oraz uświadamiały potrzebę odkupienia. Wyjaśnienia zawarte w Chrześcijańskich Pismach Greckich pomagają nam zrozumieć, że za sprawą okupu Jehowa trwale usunie skutki grzechu i że już teraz umożliwia nam zachowywanie czystego sumienia. Ofiara Jezusa to doprawdy wspaniały dar! (Gal. 3:13; Hebr. 9:9, 14).

¹⁸ Oczywiście, aby odnieść pożytek z ofiary okupu, nie wystarczy pojąć jej znaczenia. Apostoł Paweł napisał: „Prawo stało się naszym wychowawcą prowadzącym do Chrystusa, abyśmy dzięki wierze zostali uznani za prawych” (Gal. 3:24). Takiej wierze muszą towarzyszyć uczynki (Jak. 2:26). W ten sposób Paweł zachęcał pierwszych chrześcijan, którzy posiadali zręby poznania zawarte w Prawie Mojżeszowym, by wykorzystali ową wiedzę w praktyce. Dzięki temu ich postępowanie będzie harmonizowało z zasadami Bożymi, których nauczali (odczytaj Rzymian 2:21-23).

¹⁹ Chociaż dzisiaj chrześcijanie nie muszą przestrzegać Prawa Mojżeszowego, nadal powinni składać Jehowie ofiary godne uznania. W następnym artykule rozważymy, jak możemy to robić.

[Napis na stronie 17]

Podstawowe wymagania Jehowy względem Jego sług nigdy się nie zmieniają

[Ilustracja na stronie 18]

Które ze zwierząt ofiarowałbyś Jehowie?

[Ilustracja na stronie 19]

Osoby składające ofiary godne uznania cieszą się przychylnością Jehowy