Pomaganie głosicielom nieregularnym
1 Jezus powiedział: „Każdy, kto słyszy te wypowiedzi moje i je wykonuje, będzie przyrównany do człowieka rozumnego, który zbudował swój dom na opoce” (Mat. 7:24). Kto pojmuje sens słów Jezusa i kieruje się właściwymi pobudkami, ten będzie spełniał dobre uczynki, do których należy głoszenie dobrej nowiny. Takie wypływające z właściwych pobudek posłuszeństwo stanowi mocny fundament, który oprze się nawałnicy różnych przeciwności.
2 Całkiem słusznie chcemy sobie wzajemnie pomagać, żeby w zależności od warunków brać jak najpełniejszy udział w dziele głoszenia. Martwi nas fakt, że niektórzy głosiciele są nieregularni. Jak się to dzieje, że ktoś przez cały miesiąc ani razu nie uczestniczy w niezwykle ważnym dziele głoszenia i pozyskiwania uczniów?
3 Niektórzy mogą być ciężko chorzy. Bywa też i tak, że ktoś odkłada służbę polową na koniec miesiąca, a gdy w końcu chce się do niej wybrać, uniemożliwiają mu to nieprzewidziane okoliczności. Inni nie cenią sobie tej służby w takim stopniu, by ją uważać za skarb, któremu należy dać pierwszeństwo (2 Kor. 4:7). Niektórych zniechęca do służby nacisk ze strony niewierzących współmałżonków albo krewnych. Jeszcze inni wskutek zaniedbywania studium osobistego i opuszczania zebrań zatracili poczucie, że czas nagli z uwagi na bliski koniec świata rządzonego przez Szatana (2 Piotra 3:11, 12). Coś zawładnęło ich sercem. Dlatego nie pobudza ich ono do mówienia ze swej obfitości (Mat. 12:34). Bez względu na przyczyny nieregularności chcemy takim osobom udzielić pomocy.
CO MOGĄ ZROBIĆ STARSI
4 Starsi powinni starać się na tyle znać warunki i potrzeby wszystkich członków zboru, żeby móc im udzielać życzliwego wsparcia. Na swoich spotkaniach powinni zająć się każdym, kto stał się głosicielem nieregularnym, oraz ustalić, kto im pomoże i w jaki sposób. Mogą też poruszyć ten problem przy omawianiu spraw lokalnych na zebraniu służby. Sekretarz powinien zwracać uwagę na wszelkie oznaki nieregularności w służbie polowej, gdy wypełnia zborowe karty sprawozdań głosicieli.
CO MOGĄ ZROBIĆ PROWADZĄCY ZBOROWE STUDIUM KSIĄŻKI
5 Co miesiąc sekretarz powinien dostarczyć prowadzącym zborowe studium książki spis tych, którzy nie zdali sprawozdania ze służby polowej, żeby można było udzielić im stosownej pomocy (zob. Naszą Służbę Królestwa z sierpnia 1984, strona 5, 6). Prowadzący powinien serdecznie porozmawiać z nieregularnymi, by się dowiedzieć, jakie przeszkody napotykają i w czym mógłby im pomóc (Prz. 27:23). Większość nieregularnych ceni sobie pomoc. Po zapoznaniu się z warunkami danej osoby prowadzący podejmie konkretne działanie, żeby on sam albo inny dojrzały głosiciel bądź pionier poszedł z nią do pracy polowej. Bardzo pomocne może się okazać udzielenie nieregularnym praktycznych rad, jak mogliby wykorzystać swoje możliwości. Może zaplanują regularne uczestnictwo w służbie w pierwszą niedzielę miesiąca albo w którąś z wolnych sobót? Gdyby mieli trudności z dojazdem albo z zaopiekowaniem się małymi dziećmi, prowadzący może poprosić o pomoc uczynnych głosicieli.
6 Gdy grupy zborowego studium książki odwiedza nadzorca służby, może on porozmawiać o nieregularnych z prowadzącym to studium. Dwóch dojrzałych braci będzie w stanie udzielić rad oraz praktycznej pomocy, żeby u takich osób położyć mocny fundament pod posłuszne spełnianie nakazu Chrystusa co do głoszenia i pozyskiwania uczniów. Może je to pobudzić do zaliczenia tej działalności do spraw najważniejszych (Rzym. 10:10). Nie szczędźmy trudu, by w ten sposób okazać naszą miłość tym, „którzy są z nami spokrewnieni w wierze” (Gal. 6:10).