Głoś i dawaj dokładne świadectwo
1 Jako „wódz i rozkazodawca”, Jezus przygotował swoich uczniów do czekającego ich ogromnego dzieła głoszenia (Izaj. 55:4; Łuk. 10:1-12; Dzieje 1:8). Apostoł Piotr tak opisał to zadanie zlecone przez Jezusa: „Rozkazał nam (...) głosić ludowi i dawać dokładne świadectwo, że to on jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych” (Dzieje 10:42). Co wchodzi w zakres dawania dokładnego świadectwa?
2 Dużo możemy się nauczyć, rozważając przykład apostoła Pawła. Gdy spotkał się ze starszymi zboru z Efezu, przypomniał im: „Nie powstrzymywałem się od mówienia wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was publicznie i od domu do domu. Ale zarówno Żydom, jak i Grekom składałem dokładne świadectwo o skrusze wobec Boga i wierze w naszego Pana, Jezusa”. Pomimo napotykanych trudności Paweł starał się dotrzeć z dobrą nowiną do jak największej liczby ludzi. Nie zadowalał się obwieszczaniem tylko podstawowych prawd, ale dążył do przekazania słuchaczom „wszelkiego zamysłu Bożego”. Aby osiągnąć ten cel, chętnie się wysilał i ponosił ofiary. Powiedział jeszcze: „Nie cenię drogo swej duszy, bylebym tylko dokończył mego biegu oraz usługiwania, które przyjąłem od Pana Jezusa — żeby złożyć dokładne świadectwo na rzecz dobrej nowiny o niezasłużonej życzliwości Bożej” (Dzieje 20:20, 21, 24, 27).
3 Jak obecnie możemy naśladować przykład Pawła? (1 Kor. 11:1). Odszukujmy osoby godne dobrej nowiny, nawet jeśli sami przeżywamy trudności, i usilnie starajmy się dotrzeć z nią do ludzi wszystkich narodowości i języków oraz pilnie podtrzymujmy okazane zainteresowanie (Mat. 10:12, 13). Wymaga to czasu, wysiłku i miłości do bliźnich.
4 Czy mógłbyś pełnić pomocniczą służbę pionierską? W marcu i kwietniu nadarza się wyśmienita okazja do dawania dokładnego świadectwa przez pełnienie pomocniczej służby pionierskiej. Jakże zachęcający był widok tak wielu głosicieli, którzy w zeszłym roku zdobyli się na szczególny wysiłek, by zostać pionierami pomocniczymi!
5 Zachęty organizacji Jehowy poruszyły pewną 80-letnią siostrę, która ma spore kłopoty ze zdrowiem. Napisała: „Rozpaliło to w moim sercu iskierkę, która już dawno tam się tliła, i poczułam, że muszę choćby jeszcze raz podjąć pomocniczą służbę pionierską”. Postanowiła uczynić to w marcu. „Najpierw”, jak powiedziała, „usiadłam i obliczyłam koszty. Omówiłam swój plan z córką, ponieważ potrzebowałam jej pomocy. Zaskoczyła mnie, gdy wzięła wniosek również dla siebie”. Ta starsza siostra spędziła tego miesiąca w służbie 52 godziny. „Wiele razy modliłam się do Jehowy, żeby odnowił moje siły, gdy czułam, że je tracę. Pod koniec miesiąca byłam bardzo szczęśliwa i zadowolona i wielokrotnie dziękowałam Jehowie za pomoc. Chciałabym jeszcze raz być pionierką”. Jej radosne przeżycia mogą zachęcić innych, którzy pragną podjąć pomocniczą służbę pionierską mimo poważnych kłopotów ze zdrowiem.
6 Brat, którego niespodziewanie zwolniono z pracy, wykorzystał zaistniałą sytuację i został pionierem pomocniczym. W ciągu tego miesiąca coraz gorliwiej głosił i pod koniec założył studium biblijne. Rozmyślając o tym, powiedział: „Co za wspaniały miesiąc!” Był zachwycony dowodami kierownictwa i pomocy ze strony Boga. Jehowa rzeczywiście obficie pobłogosławił dodatkowe wysiłki, na jakie zdobył się w służbie ten brat, i to samo uczyni dla ciebie (Malach. 3:10).
7 Wielu głosicielom niełatwo jest podjąć pomocniczą służbę pionierską. Niemniej sporej liczbie sióstr i braci to się udaje, i to pomimo obowiązków zawodowych i rodzinnych oraz problemów osobistych. Dawanie dokładnego świadectwa często wymaga poświęcenia cennego czasu i energii, ale zaznanych przy tym błogosławieństw nie da się z niczym porównać (Prz. 10:22).
8 Marzec i kwiecień to idealne miesiące na pomocniczą służbę pionierską. W marcu jest pięć weekendów. Dobre wykorzystanie tych dni oraz godzin wieczornych w tygodniu zapewne umożliwi niejednej osobie zostanie pionierem, nawet jeśli pracuje na cały etat. Poza tym możesz wyruszać do służby polowej w okresie kwietniowych świąt. Niektórzy mogą mieć wtedy wolne od pracy czy nauki, co ułatwi spędzenie w służbie 50 godzin. Aby się przygotować do osiągnięcia tego celu w marcu i kwietniu, spróbuj skorzystać z załączonych planów służby. Porozmawiaj o swoim planie z innymi; może to ich zachęcić do towarzyszenia ci w służbie. Jeśli nie jesteś w stanie być pionierem, wyznacz sobie na te miesiące określony cel i wspieraj tych, którzy będą pionierami. Już teraz zaplanuj na marzec i kwiecień wzmożoną aktywność w służbie kaznodziejskiej.
9 Okazujmy wdzięczność w okresie Pamiątki. Co roku w okresie Pamiątki wdzięczność za okup pobudza wielu do ‛wykupywania czasu’ na pomocniczą służbę pionierską (Efez. 5:15, 16). W marcu 2002 roku w Polsce było 12 190 pionierów pomocniczych. To przeszło trzy razy więcej niż średnia z całego roku, która wyniosła 3802. Również w tym roku okres Pamiątki daje nam wyśmienitą sposobność okazania szczerej wdzięczności za Chrystusową ofiarę okupu przez zwiększenie udziału w służbie polowej.
10 W miarę zbliżania się 16 kwietnia zastanawiaj się, co dla ciebie oznacza Pamiątka. Rozmyślaj o wydarzeniach poprzedzających śmierć Chrystusa i o tym, co zaprzątało wtedy jego umysł i serce. Pomyśl też o czekającej go radości oraz o tym, jak pomogło mu to przetrwać udręki. Zastanów się nad jego obecną pozycją — jako Głowa zboru nadzoruje dzieło głoszenia i czynienia uczniów (1 Kor. 11:3; Hebr. 12:2; Obj. 14:14-16). Następnie z wdzięczności za wszystko, co dla nas zrobił Chrystus, zaangażuj się w służbę kaznodziejską w takiej mierze, w jakiej pozwalają ci warunki.
11 Zachęcaj innych do dawania dokładnego świadectwa. Jeśli służbę pionierską podejmą starsi i słudzy pomocniczy, będą mogli skuteczniej zachęcać do tego innych. Współpracując z głosicielami i dokonując wizyt pasterskich, mają okazję osobiście pomagać drugim wziąć pełny udział w tej szczególnej służbie. Oby każdy z nas uczynił to tematem swych modlitw i w ten sposób wsparł nasze wspólne wysiłki na rzecz dawania dokładnego świadectwa.
12 Chociaż we wzmożonej działalności zboru w marcu i kwietniu będą uczestniczyć wszyscy starsi i słudzy pomocniczy, nad zorganizowaniem służby kaznodziejskiej powinien czuwać zwłaszcza nadzorca służby. Ustali on miejsca i pory zbiórek, dogodne dla większości głosicieli, i dopilnuje, by zbór był o nich regularnie informowany. Można je zaplanować w różnych porach dnia, umożliwiając wszystkim w zborze branie udziału w rozmaitych formach świadczenia, takich jak głoszenie w punktach handlowo-usługowych, na ulicy, od domu do domu, przez telefon oraz dokonywanie odwiedzin ponownych. Poza tym nadzorca służby powinien zadbać w tych miesiącach o wystarczającą ilość literatury, czasopism i terenów.
13 W marcu będziemy proponować książkę Wiedza z myślą o zapoczątkowywaniu studiów biblijnych. Praktyczne sposoby proponowania tej publikacji omówiono we wkładce do Naszej Służby Królestwa ze stycznia 2002 roku. W kwietniu skupimy się na udostępnianiu czasopism Strażnica i Przebudźcie się! Wypróbuj wstępy z ramki „Jak proponować czasopisma”. Wszyscy starannie się przygotowujmy, by móc dać dokładne świadectwo.
14 Jakże szczęśliwi jesteśmy, że pracujemy pod kierownictwem Głowy zboru, Chrystusa Jezusa, i mamy przywilej dzielenia się z innymi dobrą nowiną! Dokładajmy wszelkich starań, by zbliżające się miesiące marzec i kwiecień znowu okazały się wyjątkowo owocnym okresem działalności, i pokażmy, że przestrzegamy nakazu Chrystusa co do głoszenia i dawania dokładnego świadectwa.
[Ramka na stronie 4]
Propozycje planu służby pioniera pomocniczego na marzec i kwiecień 2003 roku
Dzień Godziny
Poniedziałek 1 2 — — 2 —
Wtorek 1 — 3 — — —
Środa 1 2 — 5 — —
Czwartek 1 — 3 — — —
Piątek 1 2 — — — —
Sobota 5 4 3 5 6 7
Niedziela 2 2 3 2 2 3
Marzec 56 56 54 55 50 50
Kwiecień 50 50 51 53 — —
Czy któryś z tych planów byłby odpowiedni dla ciebie?