Wnioski z proroctw Jakuba (część 2)

1. Co omówimy w tym artykule?

SYNOWIE Jakuba, zebrani wokół niego, uważnie słuchają, co ich sędziwy ojciec ma im do powiedzenia. Jak omówiliśmy w poprzednim artykule, to, co usłyszeli Ruben, Symeon, Lewi i Juda, było intrygujące, a nawet zaskakujące. Musieli więc być ciekawi, co Jakub powie pozostałym ośmiu synom. Zobaczmy, czego możemy się nauczyć z jego ostatnich słów skierowanych do Zebulona, Issachara, Dana, Gada, Aszera, Naftalego, Józefa i Beniaminaa.

ZEBULON

2. Co Jakub zapowiedział Zebulonowi i jak spełniły się jego słowa? (Rodzaju 49:13). (Zobacz też ramkę).

² Odczytaj Rodzaju 49:13. Zebulonici otrzymali swoje dziedzictwo jakieś 200 lat po śmierci Jakuba. Znajdowało się ono pomiędzy Jeziorem Galilejskim a Morzem Śródziemnym. Potomkowie Zebulona mieli powody do radości. Dlaczego? Chociaż ich ziemia nie graniczyła bezpośrednio z morzem, to jej położenie zapewniało sprzyjające warunki do uprawiania handlu. Być może właśnie do tego Mojżesz nawiązał w proroczych słowach: „Ciesz się, Zebulonie, swoimi wyprawami” (Powt. Pr. 33:18).

3. Co pomoże nam pielęgnować zadowolenie?

³ Czego się uczymy? Niezależnie od tego, gdzie mieszkamy albo jakie są nasze warunki, możemy być szczęśliwi. Żeby tak było, musimy pielęgnować zadowolenie z tego, co mamy (Ps. 16:6; 24:5). Czasami łatwiej jest skupiać się na tym, czego nam brakuje, niż na tym, czym możemy się cieszyć już teraz. Dlatego w każdej sytuacji starajmy się dostrzegać coś pozytywnego (Gal. 6:4).

ISSACHAR

4. Jakie błogosławieństwo otrzymał Issachar i jak się ono spełniło? (Rodzaju 49:14, 15). (Zobacz też ramkę).

⁴ Odczytaj Rodzaju 49:14, 15. Jakub pochwalił Issachara za pracowitość, porównując go do „osła o mocnych kościach” — zwierzęcia, które jest zdolne do noszenia dużych ciężarów. Powiedział też, że Issachar zamieszka w ‛pięknej ziemi’. Jego słowa się spełniły, gdy Issacharyci otrzymali w dziedzictwie żyzną ziemię nad Jordanem (Joz. 19:22). Bez wątpienia ciężko pracowali nad jej uprawianiem, ale też wysilali się dla dobra innych (1 Król. 4:7, 17). Na przykład za czasów sędziego Baraka i prorokini Debory stanęli do walki w obronie Izraela (Sędz. 5:15).

5. Jak możemy naśladować Issacharytów i dlaczego powinniśmy to robić?

⁵ Czego się uczymy? Tak jak Jehowa cenił ciężką pracę plemienia Issachara, tak samo ceni naszą (Kazn. 2:24). Pomyślmy na przykład o braciach, którzy troszczą się o zbór (1 Tym. 3:1). Nie toczą oni literalnych walk, ale poświęcają się, chroniąc lud Boży przed zagrożeniami duchowymi (1 Kor. 5:1, 5; Judy 17-23). Wkładają też dużo wysiłku w przygotowywanie i przedstawianie zachęcających przemówień (1 Tym. 5:17).

DAN

6. Jakie zadanie otrzymało plemię Dana? (Rodzaju 49:17, 18). (Zobacz też ramkę).

⁶ Odczytaj Rodzaju 49:17, 18. Jakub porównał Dana do węża atakującego zwierzęta nawet dużo większe od siebie, takie jak wykorzystywane w bitwie konie. Plemię Dana okazało się groźnym przeciwnikiem dla wrogów Izraela. W trakcie wędrówki do Ziemi Obiecanej stanowiło „tylną straż” całego narodu (Liczb 10:25). Chociaż większość Izraelitów nie widziała tego, co robią Danici, to ich zadanie było bardzo ważne.

7. Jak powinniśmy patrzeć na zadania w służbie dla Jehowy?

⁷ Czego się uczymy? Czy wykonywałeś kiedyś jakieś zadanie, które nie było widoczne dla innych? Może chodzić na przykład o sprzątanie czy konserwację Sali Królestwa albo pomoc przy zgromadzeniu lub kongresie. Jeśli tak, to zasługujesz na pochwałę! Zawsze pamiętaj, że Jehowa dostrzega i ceni wszystko, co dla Niego robisz. Bardzo się cieszy, że służysz Mu nie dlatego, że chcesz uznania u ludzi, ale dlatego, że chcesz okazać Mu szczerą miłość (Mat. 6:1-4).

GAD

8. Dlaczego w Ziemi Obiecanej Gadyci byli narażeni na ataki? (Rodzaju 49:19). (Zobacz też ramkę).

⁸ Odczytaj Rodzaju 49:19. Jakub zapowiedział, że „Gada napadną grabieżcy”. Ponad 200 lat później potomkowie Gada otrzymali ziemie na wschód od Jordanu — ziemie graniczące z wrogimi narodami. Dlatego byli narażeni na ataki. Mimo to chcieli tam mieszkać ze względu na bujne pastwiska dla swoich trzód (Liczb 32:1, 5). Gadyci niewątpliwie byli odważni. Co więcej, ufali, że Jehowa pomoże im bronić się przed grabieżcami. A wojownicy z ich plemienia przez lata pomagali innym plemionom w podboju ziem leżących po zachodniej stronie Jordanu (Liczb 32:16-19). Wierzyli, że w tym czasie Jehowa będzie chronił ich żony i dzieci. A On pobłogosławił ich odwagę i ofiarność (Joz. 22:1-4).

9. Jak zaufanie do Jehowy wpływa na nasze decyzje?

⁹ Czego się uczymy? Żeby mimo trudności dalej służyć Jehowie, musimy okazywać Mu zaufanie (Ps. 37:3). Obecnie wielu Jego sług pokazuje, że Mu ufa, kiedy zdobywa się na poświęcenia, żeby pomagać na budowach teokratycznych, usługiwać tam, gdzie są większe potrzeby, lub wykonywać inne zadania. Robią tak, ponieważ są przekonani, że Jehowa zawsze się o nich zatroszczy (Ps. 23:1).

ASZER

10. W czym zawiodło plemię Aszera i jak to wpłynęło na ich wielbienie Jehowy? (Rodzaju 49:20). (Zobacz też ramkę).

¹⁰ Odczytaj Rodzaju 49:20. Jakub zapowiedział, że potomkowie Aszera się wzbogacą, i tak właśnie się stało. Otrzymali oni w dziedzictwie jedne z najżyźniejszych ziem w całym Izraelu (Powt. Pr. 33:24). Ziemie te graniczyły z Morzem Śródziemnym i obejmowały Sydon — dobrze prosperujący fenicki port. Niestety, Aszeryci nie wypędzili Kananejczyków (Sędz. 1:31, 32). Ich zły wpływ w połączeniu z dobrobytem Aszerytów mógł sprawić, że plemię to było mniej gorliwe w wielbieniu Jehowy. Na przykład nie zareagowało na wezwanie sędziego Baraka do walki z kananejską koalicją. Z tego powodu nie miało udziału w cudownym zwycięstwie „nad wodami Megiddo” (Sędz. 5:19-21). Aszeryci musieli czuć się zawstydzeni, słysząc słowa natchnionej pieśni Baraka i Debory: „Aszer siedział bezczynnie na brzegu morza” (Sędz. 5:17).

11. Dlaczego musimy zachowywać zrównoważony pogląd na dobra materialne?

¹¹ Czego się uczymy? Chcemy dawać Jehowie to, co najlepsze. Dlatego musimy odrzucać świeckie podejście do dóbr materialnych (Prz. 18:11). Staramy się zachowywać zrównoważony pogląd na pieniądze (Kazn. 7:12; Hebr. 13:5). Nie marnujemy czasu na zabieganie o niepotrzebne rzeczy, które hamowałyby nas w służbie dla Jehowy. To Jemu poświęcamy swój czas i siły, pamiętając, że naprawdę wygodnym i bezpiecznym życiem będziemy się cieszyć w przyszłości (Ps. 4:8).

NAFTALI

12. Jak spełniło się błogosławieństwo zapowiedziane Naftalemu? (Rodzaju 49:21). (Zobacz też ramkę).

¹² Odczytaj Rodzaju 49:21. Wspomniane przez Jakuba „piękne słowa” mogą się odnosić do tego, jak w trakcie swojej służby przemawiał Jezus. Ten wybitny nauczyciel „obrał sobie siedzibę w Kafarnaum” na terytorium plemienia Naftalego (Mat. 4:13; 9:1; Jana 7:46). O jego działalności Izajasz prorokował, że Zebulonici i Naftalici zobaczą „wielkie światło” (Izaj. 9:1, 2). Jezus faktycznie okazał się „prawdziwym światłem, które oświetla najróżniejszych ludzi” (Jana 1:9).

13. Dzięki czemu nasza mowa będzie się podobać Jehowie?

¹³ Czego się uczymy? To, co mówimy i w jaki sposób, ma dla Jehowy duże znaczenie. Jak możemy wypowiadać „piękne słowa”, które będą się Mu podobać? Na przykład bądźmy prawdomówni (Ps. 15:1, 2). Wypowiadajmy się w sposób budujący — chętnie chwalmy, a unikajmy krytykowania czy narzekania (Efez. 4:29). Możemy też postawić sobie za cel, żeby nabrać wprawy w rozpoczynaniu rozmów prowadzących do dania świadectwa.

JÓZEF

14. Wyjaśnij, jak spełniło się błogosławieństwo przepowiedziane Józefowi. (Rodzaju 49:22, 26). (Zobacz też ramkę).

¹⁴ Odczytaj Rodzaju 49:22, 26. Jakub musiał być bardzo dumny z Józefa — Jehowa ‛wybrał go spośród jego braci’ i posłużył się nim w szczególny sposób. Jakub nazwał go „pędem obficie owocującego drzewa”. Co miał na myśli? On sam był „drzewem”, a Józef „pędem”. Józef był pierworodnym synem ukochanej żony Jakuba, Racheli. Jakub zapowiedział, że otrzyma on podwójny dział, który utracił Ruben — pierworodny syn Lei (Rodz. 48:5, 6; 1 Kron. 5:1, 2). Proroctwo to spełniło się, kiedy dwaj synowie Józefa — Efraim i Manasses — otrzymali w dziedzictwie ziemie jako dwa oddzielne plemiona (Rodz. 49:25; Joz. 14:4).

15. Jak Józef reagował na niesprawiedliwość?

¹⁵ Jakub powiedział też, że do Józefa ‛strzelali łucznicy’, którzy „okazywali mu wrogość” (Rodz. 49:23). Byli to jego bracia, którzy w młodości przez zazdrość potraktowali go bardzo niesprawiedliwie i sprowadzili na niego wiele cierpień. Mimo to Józef ich nie znienawidził ani nie obwiniał Jehowy za to, co go spotkało. Tak jak powiedział Jakub, jego „łuk był mocno napięty, a jego ręce silne i sprawne” (Rodz. 49:24). Józef odpłacił braciom miłosierdziem i lojalną życzliwością, które niczym strzały uśmierciły ich wrogość. W czasie prób polegał na Jehowie. Nie tylko przebaczył swoim braciom, ale też okazywał im dobroć (Rodz. 47:11, 12). Wykorzystał próby, żeby uszlachetnić swoją osobowość (Ps. 105:17-19). Dzięki temu Jehowa mógł posłużyć się nim we wspaniały sposób.

16. Jak możemy naśladować Józefa, kiedy przechodzimy próby?

¹⁶ Czego się uczymy? Nigdy nie pozwólmy, żeby próby oddaliły nas od Jehowy albo od współwyznawców. Pamiętajmy, że Jehowa może je wykorzystać, żeby nas szkolić (Hebr. 12:7, przypis). Możemy wtedy pielęgnować i rozwijać chrześcijańskie przymioty, takie jak miłosierdzie i gotowość do przebaczania (Hebr. 12:11). Jehowa nagrodził Józefa za wytrwałość i nagrodzi też nas.

BENIAMIN

17. Jak spełniło się proroctwo dotyczące Beniamina? (Rodzaju 49:27). (Zobacz też ramkę).

¹⁷ Odczytaj Rodzaju 49:27. Jakub zapowiedział, że Beniaminici będą waleczni jak wilki (Sędz. 20:15, 16; 1 Kron. 12:2). Określenie „rano” odnosi się do początków królestwa Izraela, kiedy to pierwszym władcą został Beniaminita Saul. Odważnie walczył on przeciw Filistynom (1 Sam. 9:15-17, 21). Z kolei określenie „wieczór” odnosi się do czasów królowej Estery i Mardocheusza, którzy również pochodzili z plemienia Beniamina. Ocalili oni Żydów przed zagładą (Est. 2:5-7; 8:3; 10:3).

18. Jak możemy naśladować lojalność Beniaminitów?

¹⁸ Czego się uczymy? Beniaminici zapewne byli dumni, widząc, jak przedstawiciel ich plemienia zostaje królem. Jednak kiedy Jehowa postanowił przekazać tron Dawidowi z plemienia Judy, ostatecznie poparli tę decyzję (2 Sam. 3:17-19). Lata później, kiedy inne plemiona wszczęły bunt, Beniaminici pozostali lojalni wobec plemienia Judy i króla wybranego przez Jehowę (1 Król. 11:31, 32; 12:19, 21). My również lojalnie popieramy tych, których Jehowa wyznaczył do przewodzenia swojemu ludowi (1 Tes. 5:12).

19. Jakie korzyści możemy odnieść z proroctw, które Jakub wypowiedział na łożu śmierci?

¹⁹ Z proroctw, które Jakub wypowiedział na łożu śmierci, możemy odnieść wiele korzyści. Analizowanie, jak się spełniły, umacnia nasze przekonanie, że proroctwa ze Słowa Bożego są wiarygodne. A rozmyślanie o tym, co Jakub powiedział do każdego ze swoich synów, pomaga nam lepiej zrozumieć, jak możemy zyskać uznanie Jehowy.