5:5

łagodni: Cecha osób, które chętnie podporządkowują się woli i kierownictwu Boga oraz nie próbują dominować nad innymi. Nie oznacza tchórzostwa czy słabości. W Septuagincie użyto tego słowa jako odpowiednika hebrajskiego wyrazu tłumaczonego na „potulny” lub „pokorny”. Występuje on w odniesieniu do Mojżesza (Lb 12:3), osób gotowych się uczyć (Ps 25:9), mających posiąść ziemię (Ps 37:11) oraz Mesjasza (Za 9:9; Mt 21:5). Jezus mówił sam o sobie, że jest łagodny i pokorny (Mt 11:29).

odziedziczą ziemię: Jezus prawdopodobnie nawiązał tu do Ps 37:11, w którym powiedziano, że „potulni [łagodni] posiądą ziemię”. Zarówno hebrajskie słowo (ʼérec), jak i greckie słowo (ge), oddawane jako „ziemia”, mogą odnosić się do całej planety albo do jej konkretnej części, np. Ziemi Obiecanej. Biblia wskazuje, że Jezus dał najwspanialszy wzór łagodności (Mt 11:29). Różne wersety pokazują, że jako Król odziedziczy on władzę nad całą ziemią, nie tylko nad jakąś jej częścią (Ps 2:8; Obj 11:15), a jego namaszczeni naśladowcy będą dziedzicami razem z nim (Obj 5:10). Natomiast łagodni ludzie, jako jego ziemscy poddani, odziedziczą ziemię w innym sensie — nie staną się jej właścicielami, ale będą mieli zaszczyt żyć w ziemskim raju, pod rządami Królestwa (zob. komentarz do Mt 25:34).