3:14

pełniący służbę wojskową: Byli to najwyraźniej żołnierze żydowscy, którzy zajmowali się czymś w rodzaju nadzoru policyjnego, związanego z opłatami celnymi lub zbieraniem podatków. Z racji urodzenia byli związani przymierzem z Jehową Bogiem. Jeśli chcieli zostać ochrzczeni na znak skruchy za grzechy, musieli zmienić swoje postępowanie i nie dopuszczać się już wymuszeń ani innych nadużyć, z których znani byli żołnierze (Mt 3:8).

fałszywymi oskarżeniami: Użyte tu greckie słowo sykofantéo, tłumaczone na „fałszywie oskarżać”, w Łk 19:8 oddano jako „wymuszać” lub „wymuszać fałszywym oskarżeniem” (zob. komentarz do Łk 19:8). Dosłownie znaczy ono „wziąć przez pokazanie fig”. Jest wiele wyjaśnień pochodzenia tego sformułowania. Jedno z nich nawiązuje do okresu, gdy w starożytnych Atenach zabraniano eksportu fig. Kogoś, kto donosił na innych, oskarżając ich o próbę wywozu fig, nazywano „pokazującym figi”. Określenie to zaczęto odnosić do kogoś, kto fałszywie oskarżał innych z chęci zysku, albo do szantażysty.

swoim żołdzie: Lub „swoim wynagrodzeniu; zapewnianym wam zaopatrzeniu”. Określenie przetłumaczone na „żołd” występuje tutaj jako termin wojskowy i odnosi się do pieniędzy, jakie żołnierz otrzymywał na swoje utrzymanie. Początkowo żołd obejmował prawdopodobnie jedzenie i inne niezbędne rzeczy. Żydowscy żołnierze, którzy przyszli do Jana, zapewne zajmowali się czymś w rodzaju nadzoru policyjnego, związanego zwłaszcza z opłatami celnymi lub zbieraniem podatków. Jan udzielił tej rady być może dlatego, że żołd często był niski, a żołnierze najwyraźniej mieli tendencję do nadużywania swoich uprawnień w celu uzyskania dodatkowych dochodów. Omawiane określenie występuje też w wyrażeniu „na własny koszt” z 1Ko 9:7, gdzie Paweł pisał o zapłacie, do której uprawniony jest chrześcijański „żołnierz”.