15:1

Ja jestem prawdziwą winoroślą: Metafora, którą posłużył się Jezus, przypomina obrazy słowne z Pism Hebrajskich. W proroctwie Izajasza „lud Izraela” został nazwany „winnicą Jehowy, Boga Zastępów” (Iz 5:1-7). Z kolei niewierny Izrael Jehowa nazwał „winoroślą zwyrodniałą i dziką” oraz „zwyrodniałą winoroślą” (Jer 2:21; Oz 10:1, 2). Ale w przeciwieństwie do tego nielojalnego narodu Jezus jest „prawdziwą winoroślą”, a jego Ojciec hodowcą. Po przyrównaniu swoich uczniów do „gałęzi” winorośli Jezus polecił im, żeby pozostawali z nim w jedności. Żeby gałęzie literalnej winorośli były żywe i owocowały, muszą być cały czas połączone z pniem, i tak samo uczniowie, żeby żyć pod względem duchowym i wydawać duchowe owoce, powinni pozostawać w jedności z Jezusem. Ten przykład pokazuje też, że tak jak hodowca spodziewa się, że winorośl będzie wydawała owoce, podobnie Jehowa oczekuje, że osoby pozostające w jedności z Chrystusem będą wydawać duchowe owoce. Omawiany przykład uwypukla jedność, jaka panuje nie tylko między Jezusem i jego prawdziwymi naśladowcami, ale też między nimi i jego Ojcem (Jn 15:2-8).