16:8

przyjdzie: Dosł. „ten przyjdzie”. Zaimek występujący w tym wersecie w tekście greckim („ów; tamten”) oraz czasowniki użyte w polskim tłumaczeniu („przyjdzie” i „da”) odnoszą się do „wspomożyciela”, o którym mowa w poprzednim wersecie (zob. komentarz do Jn 16:13). Kiedy Jezus mówił o duchu świętym, bezosobowej sile, jako o wspomożycielu, użył figury stylistycznej zwanej personifikacją. Powiedział, że ten wspomożyciel „nauczy”, ‛da świadectwo’, „pokieruje”, ‛mówi’, „słyszy” i „usłyszy” (Jn 14:26; 15:26; 16:7-15). Personifikacja polega na przypisaniu cech osobowych pojęciom lub zjawiskom. W tym wersecie powiedziano, że duch da światu niezbite świadectwo o grzechu, ponieważ wyjdzie na jaw, że świat nie wierzy w Syna Bożego. Duch da też światu niezbite świadectwo o prawości, bo wstąpienie Jezusa do nieba będzie przekonującym dowodem tego, że Jezus jest prawy. Ponadto duch pokaże, dlaczego Szatan, „władca tego świata”, zasługuje na niepomyślny osąd (Jn 16:9-11). Greckie słowo elégcho, oddane tu jako „dać niezbite świadectwo”, bywa też tłumaczone na „upominać” (1Tm 5:20; Tyt 1:9).