10:21

kielicha Jehowy: Pięć wersetów wcześniej Paweł mówi o kielichu wina, które podczas Wieczerzy Pańskiej symbolizuje krew Chrystusa (1Ko 10:16). Nazywa ten kielich „kielichem błogosławieństwa, za który dziękujemy”. Kiedy Jezus ustanowił wspomnianą uroczystość, przed podaniem uczniom kielicha „złożył podziękowania”, czyli się pomodlił (Mt 26:27, 28; Łk 22:19, 20). Chrześcijanie, idąc za tym wzorem, też przed podaniem kielicha składają podziękowania w modlitwie. Warto jednak zauważyć, że to Jehowa zapewnił ofiarę okupu i wszystkie inne duchowe dary, z których korzystają chrześcijanie. To Jehowie Jezus przedstawił wartość swojej ofiary. To Jehowa zdecydował, jak ta ofiara zostanie wykorzystana. I to Jehowa zapowiedział i ustanowił nowe przymierze (Jer 31:31-34). Dlatego słusznie można nazwać ten kielich „kielichem Jehowy” (zob. Dodatek C3: wprowadzenie i 1Ko 10:21a).

kielicha demonów (...) stołu demonów: Wieczerza Pańska pod pewnymi względami przypomina ofiary współuczestnictwa w starożytnym Izraelu (Kpł 3:1-16; 7:28-36; 1Ko 10:16). Tak jak osoba, która w niej uczestniczyła, niejako spożywała posiłek z Bogiem, tak osoba, która by spożywała posiłek ofiarny z czcicielami bożków, w pewnym sensie jadłaby posiłek z demonami. Chrześcijanin nie mógł uczestniczyć zarówno w Wieczerzy Pańskiej, jak i w posiłkach ku czci fałszywych bogów.

stołu Jehowy: Wyrażenie to uważa się za cytat z Mal 1:7, 12 lub za nawiązanie do tych wersetów. „Stołem Jehowy” nazwano tam ołtarz w Jego świątyni. Jest to słuszne, bo ofiary, które składano na ołtarzu, zostały przyrównane do „pokarmu [dosł. „chleba”]” (Mal 1:7 i przyp.; Eze 41:22). Kiedy Izraelici jedli swoją część ofiar współuczestnictwa, niejako uczestniczyli we wspólnym posiłku z Bogiem, bo ołtarz Go reprezentował (zob. komentarz do słów kielicha Jehowy w tym wersecie oraz Dodatek C3: wprowadzenie i 1Ko 10:21b).