7:1

oczyśćmy się ze wszystkiego, co zanieczyszcza: Grecki czasownik przetłumaczony tu na „oczyścić” oraz słowa pokrewne (oddawane jako „oczyszczenie”, „oczyszczony”, „czysty”) mają szeroki zakres znaczeniowy. Mogą się odnosić do czystości fizycznej (Mt 23:25), ceremonialnej (Łk 2:22; 5:14; Jn 11:55), do oczyszczenia z grzechu (2Pt 1:9) i do czystości umysłu, serca i sumienia (1Tm 1:5; Tyt 1:15; Heb 9:14). Sam czasownik może się też odnosić do uleczenia z choroby (Mt 8:2; 11:5; Mk 1:40-42; Łk 17:14; zob. komentarz do Łk 4:27). W omawianym wersecie Paweł używa go w jego najszerszym znaczeniu — w odniesieniu do bycia czystym fizycznie, moralnie i duchowo.

ciało i ducha: Tym, co „zanieczyszcza” ciało, jest robienie rzeczy, które mu szkodzą. A tym, co „zanieczyszcza” ducha, czyli skłonności umysłu, jest postępowanie sprzeczne z biblijnymi naukami i zasadami moralnymi. „Ciało i duch” razem wzięte obejmują wszystko, co wpływa na życie chrześcijanina — zarówno pod względem fizycznym, jak i moralnym.

pokażmy, że boimy się Boga, i dążmy do pełnej świętości: W Chrześcijańskich Pismach Greckich terminy tłumaczone na „święty” oraz „świętość” odnoszą się do oddzielenia do służby dla Jehowy. W omawianym wersecie i w innych miejscach odnoszą się też do czystości czyjegoś postępowania (Mk 6:20; 1Pt 1:15, 16). Forma greckiego czasownika oddana tutaj jako „dążmy do pełnej [świętości]” przekazuje myśl o stopniowym doprowadzaniu czegoś do końca, udoskonalaniu czegoś. Oznacza to, że świętości nie osiąga się z dnia na dzień. Wymaga to od chrześcijan nieustannych wysiłków, żeby jak najbardziej zbliżyć się do Bożych doskonałych standardów. Pobudza ich do tego zdrowa bojaźń wobec Boga, wypływająca ze szczerej miłości i głębokiego szacunku do Niego (Ps 89:7).