1:2

do zborów w Galacji: Paweł razem z Barnabasem przybył do Galacji (zob. komentarz do słowa Galacji w tym wersecie) w czasie swojej pierwszej podróży misjonarskiej (ok. 47-48 n.e.). Odwiedzili tam takie miasta, jak Antiochia Pizydyjska, Ikonium, Listra i Derbe. Wszystkie leżały w pd. części tego regionu (Dz 13:14, 51; 14:1, 5, 6). Ponieważ wielu ludzi w tych miastach chętnie słuchało dobrej nowiny, założyli w nich zbory (Dz 14:19-23). Wydaje się, że ziarna chrystianizmu zasiane wśród Galatów przyniosły obfite plony. Na przykład z Galacji pochodził Tymoteusz (Dz 16:1). „Zbory w Galacji”, do których pisał Paweł, składały się z Żydów i nie-Żydów. Do tych ostatnich należeli zarówno obrzezani prozelici, jak i nieobrzezani ludzie z innych narodów (Dz 13:14, 43; 16:1; Gal 5:2). Niewątpliwie niektórzy z nich byli potomkami Galów (Celtów). Wzmianki o zborach na tym terenie znajdują się też w innych listach Chrześcijańskich Pism Greckich. Na przykład ok. 55 r. n.e. w liście do Koryntian Paweł wspomniał, że przekazał „zborom w Galacji” wskazówki dotyczące składania datków dla biednych (1Ko 16:1, 2; Gal 2:10). Kilka lat później (ok. 62-64 n.e.) Piotr zaadresował swój pierwszy list m.in. do „tymczasowych osiedleńców rozproszonych po (...) Galacji” (1Pt 1:1; zob. komentarz do Gal 3:1).

Galacji: W I w. n.e. nazwa Galacja odnosiła się zarówno do rzymskiej prowincji położonej w centralnej części dzisiejszej Azji Mniejszej, jak i do jednego z regionów leżących w obrębie tej prowincji (zob. Słowniczek pojęć).