6:17

hełm wybawienia: Hełm rzymskiego żołnierza chronił jego głowę, twarz i szyję. Paweł używa hełmu jako symbolu nadziei chrześcijanina na wybawienie przez Boga. Tak jak hełm chroni głowę żołnierza, tak „nadzieja wybawienia” chroni umysł, czyli zdolność myślenia, chrześcijanina (1Ts 5:8). Szatan w podstępny sposób próbuje zatruć umysły naśladowców Chrystusa, promując egoizm, nienawiść i nielojalność. Chrześcijanin, skupiając się na swojej nadziei — czyli zakładając na głowę symboliczny hełm — odrzuca wszystko, co negatywnie wpływałoby na jego sposób myślenia (Mk 7:20-22; 2Ko 4:4; Obj 12:9). Szatan przypuszcza też bezpośrednie ataki na chrześcijan, wykorzystując prześladowania, ale nadzieja na wybawienie pomaga im zachować radość nawet w najtrudniejszych okolicznościach (Iz 12:2; Mt 5:11, 12). W Pismach Hebrajskich również o Jehowie powiedziano, że nosi na głowie symboliczny hełm — „hełm wybawienia”, czyli zwycięstwa (Iz 59:17 i przyp.). Bóg zawsze ma na uwadze odniesienie zwycięstwa i wybawienie swojego ludu (Jer 29:11).

miecz ducha: Miecz był jednym z najważniejszych elementów oręża używanego przez rzymskich żołnierzy i jedyną bronią ofensywną wspomnianą w przykładzie Pawła (Ef 6:14-17). Greckie słowo przetłumaczone tu na „miecz” może się odnosić do krótkiego miecza z przynajmniej jednym ostrzem. Ten używany przez rzymskich żołnierzy był obosieczny, przeznaczony do walki wręcz. Mógł być różnej długości, ale zwykle wynosiła ona ok. 60 cm. Na końcu rękojeści często miał głowicę, która ułatwiała żołnierzowi utrzymanie go w ręku (zob. Multimedia, „Rzymski miecz”). Wielu żołnierzy codziennie trenowało, żeby biegle posługiwać się mieczem. Podobnie chrześcijanie uczą się biegle posługiwać „słowem Bożym”, najważniejszą bronią w swojej duchowej walce (2Tm 2:15). Paweł jednak nie sugeruje, że mają używać go do krzywdzenia innych (por. 1Pt 3:15). Przeciwnie, mają taktownie głosić prawdę ze Słowa Bożego i w ten sposób demaskować fałszywe nauki, które zwodzą ludzi i zniewalają ich pod względem duchowym (Jn 8:32; 17:17; 2Ko 10:4, 5). Tak jak żołnierz używał miecza, by bronić się przed atakami wroga, tak chrześcijanie używają „słowa Bożego”, żeby chronić swoje umysły i serca przed fałszywymi naukami i przed pokusami do złego (Mt 4:1-11; 2Tm 3:16).