3:16

Całe Pismo: Wyrażenie to ma szerokie znaczenie, ale z pewnością obejmuje całe Pisma Hebrajskie (Łk 24:44 i komentarz). Tymoteusz dobrze znał te „święte pisma” (2Tm 3:15 i komentarz). Wydaje się też, że chrześcijanie z I w. za część natchnionych Pism uważali istniejące już księgi Chrześcijańskich Pism Greckich. Na przykład kiedy ok. 64 r. n.e. Piotr pisał swój drugi list (prawdopodobnie krótko przed tym, jak powstał ten list do Tymoteusza), zaliczył do „Pism” listy Pawła (2Pt 3:16; zob. też komentarze do 1Ko 12:10; 1Tm 5:18). Pisząc, że „całe Pismo jest natchnione przez Boga”, Paweł przypomina Tymoteuszowi, a także wszystkim chrześcijanom, żeby ufali mądrości z natchnionego Słowa Bożego i polegali na nim we wszystkim, co robią.

natchnione przez Boga: Sformułowanie to jest odpowiednikiem greckiego wyrazu złożonego theòpneustos. Składa się on z rzeczownika theòs („bóg”) i czasownika pnéo („oddychać; wiać; dmuchać”) i dosłownie znaczy „tchnięte przez Boga”. Czasownik pnéo jest spokrewniony z rzeczownikiem pneúma, często oddawanym jako „duch” (zob. Słowniczek pojęć, „Duch”). Bóg sprawił, żeby Jego duch, czyli Jego czynna siła, oddziaływał na wiernych Mu mężczyzn, którymi posłużył się do spisania swojego Słowa. Jezus potwierdził tę rolę ducha świętego. Cytując słowa z Psalmu 110, wspomniał, że Dawid napisał go „pod natchnieniem [dosł. „w duchu”]” (Mt 22:43, 44; Ps 110:1). W równoległym sprawozdaniu z Mk 12:36 powiedziano, że zrobił to „pod wpływem ducha świętego”. Podobnie Piotr pisał o ludziach, którzy „mówili to, co pochodziło od Boga, pobudzani duchem świętym” (2Pt 1:21). W Pismach Hebrajskich król Dawid wyraził tę samą myśl, kiedy przyznał: „Mówił przeze mnie duch Jehowy” (2Sm 23:2). Warto zauważyć, że pewien XIX-wieczny przekład na język hebrajski (w Dodatku C4 oznaczony jako J¹⁷) oddaje pierwszą część 2Tm 3:16 następująco: „Całe Pismo jest spisane duchem Bożym” (zob. Słowniczek pojęć, „Kanon biblijny”).

pożyteczne: Paweł wyjaśnia, że natchnione Słowo Boże jest pożyteczne (lub „pomocne; przydatne”) pod wieloma względami. Tymoteusz jako starszy zboru miał obowiązek umiejętnie posługiwać się Słowem Bożym dla dobra współwyznawców i ludzi spoza zboru (2Tm 2:15). Poza tym wszyscy chrześcijanie musieli korzystać ze Słowa Bożego, żeby korygować swoje własne nastawienie i postępowanie, dostosowując je do woli Bożej.

do nauczania: Chodzi o to, że Pismo Święte zawiera wskazówki dotyczące prawdziwych wierzeń i właściwego postępowania (Tyt 1:9).

do upominania: Chrześcijańscy nadzorcy mają obowiązek upominać „tych, którzy trwają w grzechu” (1Tm 5:20 i komentarz; Tyt 1:13). Cierpliwie korzystają z Biblii, żeby przekonać takie osoby, że nie żyją zgodnie z zasadami Bożymi, i pomóc im dokonać potrzebnych zmian (Gal 6:1; 2Tm 4:2). Poza tym chrześcijanie mogą korzystać ze Słowa Bożego, żeby korygować samych siebie.

do prostowania: Lub „korygowania”. Użyte tu greckie słowo dotyczy m.in. przywracania tego, co właściwe, lub poprawiania tego, co wadliwe.

do karcenia zgodnie z prawymi normami: Słowo Boże służy do karcenia w tym sensie, że zapewnia szkolenie zgodne z Bożymi normami dobra i zła (Heb 12:11; zob. Słowniczek pojęć, „Prawość”).