Służba pełnoczasowa pomaga chrześcijanom w młodym wieku rozwinąć umiejętność efektywnej współpracy z różnymi ludźmi. Pomaga im też nauczyć się układania rozsądnego budżetu i trzymania się go (Filip. 4:11-13). Dobrym wstępem do służby pełnoczasowej jest pomocnicza służba pionierska. Tym, którzy ją podejmują, łatwiej jest potem zostać pionierami stałymi. A to otwiera drzwi do wielu innych rodzajów służby pełnoczasowej, między innymi do usługiwania jako ochotnik budowlany albo betelczyk. Mężczyźni w zborze powinni postawić sobie za cel usługiwanie braciom i siostrom jako starsi. W Biblii czytamy, że ktoś, kto ubiega się o ten przywilej, „pragnie wspaniałej pracy” (1 Tym. 3:1). Najpierw taki brat musi spełniać wymagania stawiane sługom pomocniczym. Słudzy pomocniczy pomagają starszym na różne praktyczne sposoby. Obie grupy pokornie usługują współwyznawcom i gorliwie biorą udział w służbie. w23.12 s. 28, ak. 14-16

Król Jozjasz zaczął szukać Jehowy, gdy jeszcze był nastolatkiem. Chciał lepiej Go poznać i spełniać Jego wolę. Ale ten młody król nie miał łatwego życia. Gdy szerzyło się odstępstwo, musiał zająć zdecydowane stanowisko w obronie prawdziwego wielbienia. I rzeczywiście tak zrobił. Zanim skończył 20 lat, zaczął oczyszczać kraj z fałszywego kultu (2 Kron. 34:1, 2). Nawet jeśli jesteś bardzo młody, możesz postanowić, że będziesz naśladował Jozjasza, szukając Jehowy i coraz lepiej poznając Jego przymioty. Pobudzi cię to do oddania Mu swojego życia. Jak to na ciebie wpłynie? Weźmy pod uwagę przykład Luke’a, który został ochrzczony w wieku 14 lat. Kiedy oddał życie Jehowie, powiedział: „Od tej chwili służba dla Jehowy będzie dla mnie najważniejsza i będę starał się sprawiać Mu radość” (Marka 12:30). Jeśli masz takie samo pragnienie, zaznasz wielu błogosławieństw! w23.09 s. 11, ak. 12, 13

Gdy apostoł Paweł pisał 1 List do Tesaloniczan, tamtejszy zbór istniał niecały rok. Usługujący w nim mężczyźni prawdopodobnie byli niedoświadczeni i popełniali błędy. Mimo to zasługiwali na szacunek. Możliwe, że w miarę zbliżania się wielkiego ucisku będziemy musieli polegać na wskazówkach od miejscowych starszych jeszcze bardziej niż dotychczas. Być może stracimy kontakt z Biurem Głównym i Biurem Oddziału. Dlatego to ważne, żebyśmy już teraz nauczyli się kochać i szanować starszych. Bez względu na to, co się stanie, zachowujmy trzeźwość umysłu i nie skupiajmy się na ich niedoskonałości, ale na tym, że Jehowa za pośrednictwem Chrystusa zapewnia im kierownictwo. Podobnie jak hełm chronił głowę żołnierza, tak nadzieja chroni nasz sposób myślenia. Jeśli jest mocno ugruntowana, rozumiemy, że to, co oferuje ten świat, jest bezwartościowe (Filip. 3:8). Pomaga nam też zachowywać spokój i równowagę. w23.06 ss. 11, 12, ak. 11, 12