Podobnie oddają ten fragment niektóre współczesne przekłady (Bp, BT, Bw, BWP).

Apostoł Jezusa Chrystusa (Mt 10:2, 3; Mk 3:18). Najprawdopodobniej był też nazywany „Judasem, synem Jakuba” (Łk 6:16; Jn 14:22; Dz 1:13; zob. JUDAS 3).

Miejsce na pustkowiu, gdzie Salomon prowadził prace budowlane jakiś czas po 1017 r. p.n.e. (2Kn 8:1, 4). Na ogół Tadmor utożsamia się z miastem znanym Grekom i Rzymianom jako Palmyra. Jej ruiny znajdują się w oazie na pn. skraju Pustyni Syryjskiej, ok. 210 km na pn. wsch. od Damaszku. Pobliską miejscowość Arabowie wciąż nazywają Tadmur. Jeżeli Tadmor to istotnie Palmyra, mogło ono pełnić funkcję miasta garnizonowego, które broniło odległej pn. granicy królestwa Salomona, a także stanowiło ważne miejsce postoju karawan (zob. TAMAR 4).

Córka króla Salomona oddana za żonę jednemu z jego 12 pełnomocników (1Kl 4:7, 11).

Zobacz ŚWIĘTA TAJEMNICA.

Największa hebrajska jednostka wagowo-pieniężna (Wj 38:29; 2Sm 12:30; 1Kl 10:10; 2Kl 23:33; 1Kn 29:7; 2Kn 36:3; Ezd 8:26). Talent stanowił równowartość 60 min lub 3000 sykli (Wj 38:25, 26; zob. MINA), a zatem ważył 34,2 kg. Współcześnie talent srebra miałby wartość 6606 dolarów, a talent złota — 385 350 dolarów.

W I w. n.e. mina równała się 100 greckim drachmom, toteż talent (60 min) ważył 20,4 kg, a więc mniej niż w czasach opisywanych w Pismach Hebrajskich. Srebrny talent z I stulecia byłby zatem dziś wart 3924 dolary, a złoty — 228 900 dolarów.

Wspomniane w Objawieniu 16:21 symboliczne bryły gradu miały wagę ok. talentu (w systemie greckim: 20,4 kg), stanowiłyby więc iście niszczycielską plagę.

Semicki zwrot, którego użył Jezus Chrystus, gdy wskrzeszał córkę Jaira. Oznacza: „Dziewczę, mówię ci: Wstań!” (Mk 5:41). W rękopisach greckich transkrybowany jest w różny sposób. Uważa się, że jest pochodzenia aramejskiego, ale przynajmniej końcowa część (kumi) może także wywodzić się z hebrajskiego, jak podaje Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words (1981, t. 4, s. 109). Leksykograf W. Gesenius wywodzi tálita z hebrajskiego słowa oznaczającego „jagnię” (taléh) (Thesaurus Philologicus Criticus Linguae Hebraeae et Chaldaeae Veteris Testamenti, t. 1, Lipsk 1829, s. 550).

1. Brat Achimana i Szeszaja, synów Anaka (Lb 13:22; Joz 15:14; Sdz 1:10; zob. ACHIMAN 1). Niektórzy uczeni uważają, że egipskim odpowiednikiem jego imienia jest słowo Tanmahu, występujące w inskrypcji hieroglificznej z opisem wysokiego mężczyzny o jasnej karnacji. To kananejskie imię pojawia się również w tekstach z Ras Szamra pochodzących z okresu sędziów.

2. Syn Ammihuda, król Geszuru (2Sm 13:37). Jego córka Maaka urodziła Dawidowi Absaloma (2Sm 3:3; 1Kn 3:2). Absalom uciekł do swego dziadka Talmaja po zabiciu Amnona za gwałt na swej siostrze Tamar (2Sm 13:28, 29, 37, 38).

Po powrocie z wygnania głowa rodu Lewitów będących odźwiernymi. Talmon i ‛jego bracia’ powrócili z Babilonu z Zerubbabelem i zostali wyznaczeni do zamieszkania w Jerozolimie (1Kn 9:3, 17; Ezd 2:42; Neh 7:45; 11:1, 19; 12:25).

Przodek jednej z rodzin netynejczyków, którzy powrócili z Babilonu do Jerozolimy z Zerubbabelem (Ezd 2:1, 2, 43, 53; Neh 7:55).

(„palma”).

1. Synowa Judy, syna Jakuba. Poślubiła pierworodnego syna Judy, Era, lecz owdowiała, gdy Jehowa uśmiercił go za niegodziwość. Później została dana Onanowi, ale jego też Jehowa uśmiercił za niedopełnienie obowiązku małżeństwa lewirackiego, dlatego Tamar dalej była bezdzietną wdową. Ponieważ Juda zwlekał z daniem jej za męża swego trzeciego syna, przebrała się za nierządnicę, by skłonić do współżycia z nią samego Judę, i sprytnie wzięła jako zastaw jego sygnet, sznur i laskę. Gdy Juda dowiedział się, że synowa jest w ciąży, kazał ją ukamienować, a potem spalić (por. Joz 7:15, 25). Kiedy jednak wyszło na jaw, że będzie to jego własne dziecko, spłodzone w wyniku podstępu Tamar, która pragnęła urodzić dziedzica, oznajmił: „Ona jest bardziej prawa niż ja”. Po ciężkim porodzie Tamar wydała na świat bliźniaki, Pereca i Zeracha (Rdz 38:6-30). Perec wszedł w skład linii rodowej Mesjasza (Rut 4:12, 18-22; 1Kn 2:4; Mt 1:3).

2. Piękna córka króla Dawida i rodzona siostra Absaloma (2Sm 13:1; 1Kn 3:9). Jej najstarszy, przyrodni brat, Amnon, zakochał się w niej i podstępnie ją zgwałcił, mimo że stawiała opór. Absalom pocieszył ją i zabrał do swego domu. Dwa lata później pomścił siostrę, doprowadzając do śmierci Amnona (2Sm 13:1-33).