Twoja wiara w centrum uwagi — w Liście do Rzymian
CZEGO potrzeba, żeby się podobać Bogu?
Na to pytanie można dać różne odpowiedzi: Trzeba żyć uczciwie, nie krzywdzić drugich, składać odpowiednie ofiary Bogu, być posłusznym Jego prawom, spełniać dobre uczynki, uznawać Chrystusa i być szczerym w oddawaniu czci Bogu.
Wszystkie te odpowiedzi są poprawne, ponieważ mówią o tym, co jest niezbędne, żeby sobie zaskarbić uznanie u Boga. Ale jest jeszcze jeden istotny czynnik, bez którego wszystko inne nie miałoby znaczenia. Jest nim WIARA.
Może sobie pomyślisz: Ja wierzę i wiem, że wiara ma duże znaczenie. — Byłoby jednak dobrze, gdybyśmy się głębiej zastanowili nad ważną myślą przewijającą się w Liście do Rzymian. Temat ten został poruszony już w rozdziale 1, a wersetach 16 i 17. Paweł mówi tam, że ‛dobra nowina jest Bożą mocą ku zbawieniu’ i że ‛sprawiedliwy będzie żyć przez wiarę’. Czy z tego wynika, że każdy, kto w sobie czuje wiarę, może liczyć na zbawienie? Czy tam, gdzie jest wiara, niepotrzebne są uczynki godne chrześcijanina? Odpowiedź na to zawiera tenże list Pawła do Rzymian.
Czy przeczytałeś kiedyś ten list? A może przeczytałeś go kilkakrotnie? To drugie pytanie jest stosowniejsze, ponieważ istnieje opinia, że List do Rzymian zawiera najwszechstronniejszy wykład dobrej nowiny. Zasługuje więc na wielokrotne czytanie; im częściej się go „przetrawia”, tym jest „pożywniejszy”.
ZBAWIENIE PRZEZ WIARĘ — DLA WSZYSTKICH
Chrześcijan w pierwszym stuleciu bardzo interesowało pytanie: Czy na równi z Żydami, także poganie mogą znaleźć uznanie u Boga i być przez Niego poczytani za sprawiedliwych? Bóg natchnął Pawła do poruszenia tej sprawy w Liście do Rzymian. To, co Paweł tam napisał, może mieć decydujące znaczenie również dla naszego życia, gdy przejawiamy wiarę i staramy się dostąpić zbawienia. List ów zawiera ponadto cenną lekcję dla nas, jeśli jesteśmy skłonni uważać, że jakiś naród jest lepszy od drugiego.
Aby można było lepiej zrozumieć argumenty wyłuszczone przez Pawła, chcielibyśmy tu streścić znaczną część tego listu. Skoro będziesz czytać List do Rzymian, korzystając przy tym z tego streszczenia, wyrobisz sobie jasny pogląd na całość, dzięki czemu zdołasz prześledzić tok poszczególnych myśli. W ten sposób nie stracisz z oczu ogólnego obrazu rzeczy, co łatwo mogłoby się zdarzyć, gdybyś po prostu czytał werset po wersecie.
Po słowach wstępnych i serdecznym wyrażeniu pragnienia, żeby odwiedzić zbór w Rzymie, Paweł od razu przechodzi do głównego tematu: Bóg jest bezstronny i umożliwia zbawienie „każdemu, kto ma wiarę”, czy to z Żydów, czy z pogan. Oczywiście kwestia, jak Bóg zapatruje się na Żydów lub pogan, nie jest dzisiaj tak paląca jak w tamtych czasach. Powinniśmy jednak pamiętać, że Paweł kładzie nacisk na znaczenie wiary. Dlaczego wiara jest tak niezbędna u każdego? (Rzym. 1:1-17).
Wszyscy ludzie są grzesznikami zasługującymi na gniew Boży. Łatwo to zrozumieć na przykładzie nie-Żydów, którzy nie mieli żadnej wymówki, ponieważ lekceważyli dowody istnienia prawdziwego Boga. Często oddawali cześć stworzeniu i w rezultacie fałszywych wyobrażeń o Bogu oddawali się upodlającym praktykom (Rzym. 1:18-32). Ale w gruncie rzeczy można to również powiedzieć o Żydach, którzy osądzali i krytykowali grzesznych pogan. Zarówno jedni, jak i drudzy zasługiwali na potępienie. Dlaczego? Żydzi mieli prawo Boże i podawali się za jego nauczycieli. Poganie mieli sumienie, które pobudzało ich do właściwych uczynków, a więc byli odpowiedzialni za swoje postępowanie. Tak zatem ani cielesne obrzezanie, ani nieobrzezanie nie jest rzeczą najważniejszą (Rzym. 2:1-29).
Chrześcijanie pochodzenia żydowskiego w tamtych czasach z pewnością przyjęli z zadowoleniem zapewnienie Pawła, że Słowo Boże było powierzone Żydom. Nie mogli jednak podważyć przedstawionej w Piśmie Świętym prawdy, że tak jak wszyscy inni, oni też byli grzesznikami. Ludzie koniecznie potrzebowali więc jakiejś możliwości stania się sprawiedliwymi. Bóg wyszedł naprzeciw tej potrzebie, otwierając nową drogę do osiągnięcia sprawiedliwości: jest nią wiara w Jezusa. Czy chciałbyś dowodu na to, że wiara jest ważniejsza niż uczynki według Prawa? Weźmy pod uwagę przykład Abrahama. Na podstawie jego wiary Bóg uznał go za sprawiedliwego, zanim jeszcze Abraham został obrzezany i zanim Izrael otrzymał Prawo. Nie da się też zaprzeczyć, że obietnica dana Abrahamowi oznaczała błogosławieństwo dla wszystkich, niezależnie od ich przynależności rasowej (Rzym. 3:1 do 4:25).
Czy widzisz więc, jak ważna jest wiara dla chrześcijan? Jeżeli chodzi o tych, którzy są powołani do życia w niebie, wiara poprzedza uznanie ich za sprawiedliwych i namaszczenie duchem świętym. Jakże wdzięczni możemy jednak być wszyscy za możliwość dostąpienia uznania u Boga przez wiarę! Ludzie, którzy żyli przed wprowadzeniem Prawa, byli grzesznikami i wskutek tego umarli. Kiedy Mojżesz otrzymał Prawo, grzech stał się jeszcze bardziej widoczny. Co mogło usunąć skutki grzechu Adamowego, wskutek którego wszyscy popadli w niedoskonałość? Wierność Jezusa i wartość okupu, jakim była jego śmierć ofiarna. Wierząc w to, możemy mieć ‛widoki na życie wieczne’ (Rzym. 5:1-21).
ŻYCIE ZGODNE Z WIARĄ
Czytając dalej List do Rzymian zauważysz, że Paweł zajmuje się błędnymi wnioskami, jakie niektórzy mogliby wysnuć z jego wypowiedzi. Na przykład? Ktoś mógłby sobie pomyśleć, że skoro Bóg potrafi okazać nam niezasłużoną życzliwość, chociaż zgrzeszyliśmy, to po prostu można dalej grzeszyć. Byłoby to wielkim błędem! Paweł wyjaśnia, że chrześcijanie, którym grzechy zostały przebaczone, nie powinni odtąd dopuszczać do tego, by grzech znowu nad nimi zapanował. Rzecz w tym, że grzech poprzednio był niejako naszym panem, któremu służyliśmy jako niewolnicy, teraz jednak ten były pan jakby umarł i nie potrzebujemy go słuchać. Mamy nowego Pana, którym jest Bóg. Pobudzani wiarą, powinniśmy być „niewolnikami sprawiedliwości”, zbierając „owoc ku świętości, a końcem tego — życie wieczne” (Rzym. 6:1-23).
Zgodne z wiarą życie chrześcijańskie wymaga wysiłku. Nie chodzi tu bynajmniej o starania, aby żyć według jakiegoś kodeksu prawnego, bo przecież ci, których obowiązywało Prawo Mojżeszowe, nie byli w stanie przestrzegać go w sposób doskonały i zostali od niego uwolnieni, tak jak żona jest uwolniona od praw męża po jego śmierci. Wszyscy jednak możemy czerpać pociechę ze słów Pawła, który szczerze wyznał, że chociaż bardzo tego pragnął, nie był w stanie uniknąć grzechu. Mimo to czuł się wybawiony przez Jezusa. My również możemy doznać podobnego wybawienia (Rzym. 7:1-25).
Wszyscy ci, których Bóg przyjął za synów duchowych, będą panować w niebie wspólnie z Jezusem Chrystusem. Daje im to nadzieję i powinno też przekonać wszystkich wiernych chrześcijan, że Bóg pomaga tym, którzy na nim polegają. Jeżeli więc pozostajemy Mu wierni, to nic nie zdoła nas odłączyć od Jego miłości, która znalazła wyraz w Jezusie (Rzym. 8:1-39). Nie ma powodu, by wątpić, że Bóg działa ku dobremu. Dysponuje zarówno prawem, jak i zdolnością do kierowania sprawami według swojej woli. Wykazał to przy wyborze Jakuba, a także w postępowaniu z faraonem. Ponieważ większość Żydów się zgorszyła i nie przyjęła Mesjasza, Bóg zdecydował, że zbawiony będzie mógł być każdy, kto okaże wiarę. Jest to na pewno dobra nowina! Nakłada ona jednak na nas obowiązek dawania dowodów wiary przez ogłaszanie tej dobrej nowiny w taki sposób, aby ludzie ze wszystkich narodów mogli ją usłyszeć i w nią uwierzyć (Rzym. 9:1 do 10:15).
Rezultaty postępowania Żydów powinny być dla nas nauką. Chociaż byli w łasce u Boga i pierwsi mieli widoki na życie w niebie jako „Izrael Boży”, to jednak nie zachowali swego miejsca. Na podobieństwo naturalnych gałęzi szlachetnego drzewa oliwnego zostali odcięci, ustępując miejsca poganom przyrównanym do gałęzi dzikiej oliwki, którzy przyjęli Chrystusa. Każdy, kto w ten czy inny sposób zaznał miłosierdzia Bożego, powinien okazywać wdzięczność i w dalszym ciągu przejawiać wiarę, żeby dostąpić zbawienia (Gal. 6:16; Rzym. 10:16 do 11:36).
Jak jeszcze, poza publicznym składaniem oświadczenia o zbawieniu, można potwierdzać swoją wiarę i zarazem pomóc innym w poznawaniu dobrej nowiny? Kilka odpowiedzi na to znajdujemy w Liście do Rzymian, od 12:1 do 13:14. Jako chrześcijanin powinieneś się wystrzegać ukształtowania według tego niegodziwego systemu rzeczy; możesz rozwijać w sobie skromność i gościnność, a zło zwalczać dobrem. Oczywiście podczas czytania tych wersetów znajdziesz jeszcze inne wspaniałe zalecenia, dotyczące między innymi warunkowego podporządkowania się rządowym „władzom zwierzchnim”.
Dalszym obowiązkiem chrześcijanina jest zwracanie uwagi na ludzi o słabym sumieniu i ochotne powstrzymywanie się nawet od czegoś, co dozwolone, gdyby to miało ich gorszyć. Jeżeli w ten sposób znosimy słabości tych, którzy nie są silni, zamiast dogadzać samym sobie, naśladujemy Chrystusa. Działamy też na rzecz pokoju i jedności (Rzym. 14:1 do 15:16).
Czytając ostatnie dwa rozdziały Listu do Rzymian dojdziesz do przekonania, że Paweł na pewno żył zgodnie ze swą wiarą. Pełnił służbę dla Boga głównie wśród narodów pogańskich i był tej służbie bardzo oddany. Miał nadzieję, że nie tylko odwiedzi zbór w Rzymie, ale również uda się do Hiszpanii. Kraj ten był ważnym bastionem imperium rzymskiego na zachodzie i z Pawłowego punktu widzenia terenem nietkniętym. Poza tym liczne osobiste pozdrowienia Pawła skierowane do chrześcijan w Rzymie świadczą o jego żywej, aktywnej wierze.
List do Rzymian pomaga nam uświadomić sobie wyższość wiary nad uczynkami wynikającymi z przestrzegania Prawa. Jasno i zdecydowanie wyjaśnia, że Bóg jest bezstronny. Chętnie przyjmuje wszystkich, którzy okazują wiarę, oraz daje im możliwość stania się sprawiedliwymi i dostąpienia życia wiecznego. Bądźmy zatem stale świadomi, że musimy mieć silną wiarę i zgodnie z nią kształtować swe życie.