LĘDŹWIE

W Biblii termin ten odnosi się do dolnej części brzucha i okolicy bioder. Na ogół jest tłumaczeniem hebrajskich słów chalacájim („lędźwie”) i motnájim (oddawanego częściej jako „biodra”) (Iz 5:27; 2Kl 4:29) oraz greckiego osfýs; tego ostatniego w sensie dosłownym użyto w opisie Jana Chrzciciela, o którym powiedziano, że nosił skórzany pas wokół lędźwi (Mt 3:4).

Ponieważ część ciała określana w Biblii wyrazem „lędźwie” zawiera narządy rozrodcze, o potomstwie mówiono, że ‛wychodzi z czyichś lędźwi’ (Rdz 35:11; 1Kl 8:19; Dz 2:30). Właśnie do tego nawiązał Paweł, dowodząc, iż kapłaństwo Jezusowe — sprawowane na wzór Melchizedeka — góruje nad kapłaństwem Aaronowym. Zauważył, że przodek Aarona Lewi niejako zapłacił Melchizedekowi dziesięcinę, kiedy „jeszcze był w lędźwiach” Abrahama (Heb 7:5-10; Rdz 14:18-20). Podobnie argumentował apostoł w Rzymian 7:9: „Ja zaś [Paweł, Żyd, będący przed nadaniem Prawa w lędźwiach praojców] żyłem niegdyś bez prawa, ale gdy przyszło przykazanie, grzech znowu ożył, lecz ja umarłem”.

‛Przepasać lędźwie’ to wsunąć dół szat pod szarfę, żeby łatwiej było wykonywać jakąś pracę fizyczną. Zwrot ten z czasem zaczął też oznaczać przygotowywanie się do intensywnej pracy umysłowej lub działalności duchowej, a nieraz odnosi się również do wzmocnienia kogoś bądź czegoś (Łk 12:35; por. 1Pt 1:13: „Przystosujcie więc swoje umysły [dosł. „przepaszcie lędźwie swoich umysłów”] do działalności”).

W Efezjan 6:14 chrześcijanom nakazano ‛opasać lędźwie prawdą’, tzn. wzmocnić się prawdą ze Słowa Bożego, najważniejszego źródła sił — podobnie jak ciasno opasuje się fizyczne lędźwie, by chronić je przed urazem, do którego mogłoby dojść przy dużym wysiłku.

Zapowiadając cierpienie i niedolę Jerozolimy, Jehowa nakreślił obraz ‛krzepkiego męża z rękami na swych lędźwiach jak u kobiety, która rodzi’ (Jer 30:6).

W opisie ofiar współuczestnictwa w Kapłańskiej 3:4-15 kilkakrotnie występuje słowo „lędźwie” będące tłumaczeniem hebrajskiego wyrazu késel. Pojawia się ono także w Hioba 15:27 i w Psalmie 38:7.