AKWILAS

(z łac.: „orzeł”).

Rodowity Żyd z Pontu (w pn. części Azji Mniejszej). Wymieniany zawsze razem z Pryscyllą, swą żoną i lojalną towarzyszką. Około 49 r. n.e. lub na początku 50 na mocy antyżydowskiego dekretu cesarza Klaudiusza oboje zostali wypędzeni z Rzymu i zamieszkali w Koryncie (Dz 18:1, 2). Kiedy jesienią 50 r. przybył tam Paweł, życzliwie przyjęli go do swego domu i bardzo się z nim zaprzyjaźnili. Całą trójką pracowali przy wytwarzaniu namiotów, a ponadto Akwilas i Pryscylla na pewno pomagali Pawłowi w budowaniu nowego zboru (Dz 18:3).

Gdy mniej więcej wiosną 52 r. Paweł — w końcowym etapie drugiej podróży misjonarskiej — wyruszył statkiem do Syrii, Akwilas z Pryscyllą towarzyszyli mu aż do Efezu (Dz 18:18, 19). W mieście tym przebywali jeszcze ok. 55 r., kiedy to Paweł pisał stamtąd do Koryntian. Przeznaczyli swój dom na miejsce zebrań tamtejszego zboru, mieli także przywilej pomóc wymownemu Apollosowi w lepszym zrozumieniu „drogi Bożej” (Dz 18:26; 1Ko 16:19). W czasie, gdy Paweł pisał do Rzymian (ok. 56 r.), Klaudiusz już nie panował i Akwilas z Pryscyllą powrócili do Rzymu, Paweł bowiem przekazał dla nich pozdrowienia. Nazwał ich wtedy swymi współpracownikami (Rz 16:3). Również w Rzymie przyjmowali zbór w swoim domu (Rz 16:5). W którymś momencie znajomości z Pawłem ‛nadstawili za niego własnego karku’, czym zasłużyli sobie na wdzięczność wszystkich zborów (Rz 16:4). Później przenieśli się z powrotem do Efezu, bo gdy Paweł krótko przed swą męczeńską śmiercią (ok. 65 r.) pisał z Rzymu do Tymoteusza przebywającego w Efezie, prosił go o przekazanie im pozdrowień (1Tm 1:3; 2Tm 4:19).