PIWO

Napój o niskiej zawartości alkoholu, uzyskiwany z pszenicy lub innego zboża w procesie powolnej fermentacji. Hebrajskie słowo sòweʼ, tłumaczone na „piwo pszenne”, może też znaczyć „trunek” (Iz 1:22, przyp. w NW; Oz 4:18, przyp. w NW; Nah 1:10, przyp. w NW).

Z tabliczek klinowych wynika, że sztukę warzenia piwa znano w starożytnej Mezopotamii już w trzecim tysiącleciu p.n.e. Gdy Abraham dotarł do Egiptu, prawdopodobnie piwo było tam już popularne. Jakiś czas później Ramzes III tak je cenił, że co roku składał w ofierze swym bogom ok. 114 000 l tego napoju. Odnaleziono wiele filistyńskich kufli do piwa z charakterystycznym dziobkiem i dziurkami do odcedzania. Poszczególne narody najprawdopodobniej warzyły piwo o rozmaitym smaku — słodkie, ciemne, aromatyzowane, musujące, korzenne. Podawano je na zimno lub gorąco, bardzo gęste bądź też rozcieńczone wodą (zob. WINO I MOCNY NAPÓJ).