Moc niszczycielska — „Jehowa jest potężnym wojownikiem”

1-3. (a) W jakim niebezpieczeństwie znaleźli się Izraelici? (b) Jak Jehowa walczył w obronie swojego ludu?

IZRAELICI wpadli w potrzask. Znaleźli się między nieprzebytymi górami a morzem, mając za plecami wojsko egipskie — bezlitosne, żądne krwia. Mimo to Mojżesz zachęcał ich, żeby nie tracili nadziei. „Sam Jehowa będzie za was walczył” — zapewniał (Wyjścia 14:14).

² Mojżesz najwyraźniej wzywał Jehowę, bo Bóg odpowiedział: „Dlaczego do mnie wołasz? (...) Podnieś swoją laskę, wyciągnij rękę nad morze i je rozdziel” (Wyjścia 14:15, 16). Spróbujmy teraz wyobrazić sobie bieg wypadków. Jehowa natychmiast wydaje polecenie swojemu aniołowi i słup obłoku przesuwa się na tyły Izraela — przypuszczalnie rozpościera się szeroko i uniemożliwia Egipcjanom atak (Wyjścia 14:19, 20; Psalm 105:39). Mojżesz wyciąga rękę. Wody morza, pędzone silnym wiatrem, rozdzielają się i zastygają. Między powstałymi ścianami tworzy się przejście wystarczająco duże, żeby pomieścić cały naród (Wyjścia 14:21; 15:8).

³ Widząc takie przejawy niezwykłej mocy, faraon powinien dać hasło do odwrotu. Tymczasem ten dumny władca nakazuje atak (Wyjścia 14:23). Egipcjanie ruszają w pościg dnem morskim, ale wkrótce idą w rozsypkę, bo od rydwanów odpadają koła. Kiedy Izraelici są już bezpieczni na drugim brzegu, Jehowa mówi Mojżeszowi: „Wyciągnij rękę nad morze, żeby wody wróciły na swoje miejsce i zalały Egipcjan, ich rydwany wojenne i jeźdźców”. Ściany wody zapadają się, pochłaniając faraona i jego wojsko! (Wyjścia 14:24-28; Psalm 136:15).

4. (a) Kim okazał się Jehowa nad Morzem Czerwonym? (b) Jak na niektórych może wpływać to, że Jehowa niekiedy staje się „potężnym wojownikiem”?

⁴ Ocalenie narodu izraelskiego nad Morzem Czerwonym to przełomowy moment w stosunkach Boga z ludźmi. Jehowa okazał się wtedy „potężnym wojownikiem” (Wyjścia 15:3). Ale jaką reakcję budzi w tobie takie oblicze Boga? Trzeba przyznać, że wojny sprowadziły na ludzi wiele cierpień i nieszczęść. Czy więc używaniem swojej mocy niszczycielskiej Bóg nie odstrasza cię, zamiast do siebie przyciągać?

Wojny Boże a ludzkie

5, 6. (a) Dlaczego Jehowa słusznie nosi tytuł „Boga Zastępów”? (b) Czym wojny Boże różnią się od ludzkich?

⁵ Blisko 300 razy w Pismach Hebrajskich i dwa razy w Chrześcijańskich Pismach Greckich Jehowie nadano tytuł „Boga Zastępów” (1 Samuela 1:11). Jako Najwyższy Władca dowodzi On ogromnymi zastępami istot duchowych (Jozuego 5:13-15; 1 Królów 22:19). Siła niszczycielska tych wojsk jest naprawdę zdumiewająca (Izajasza 37:36). O zagładzie ludzi myśli się z przykrością. Trzeba jednak pamiętać, że wojny Boże nie przypominają małostkowych konfliktów wywoływanych przez ludzi. Przywódcy wojskowi i polityczni dopuszczający się agresji mogą twierdzić, że działają ze szlachetnych pobudek. Ale wojny ludzkie zawsze mają związek z chciwością i samolubstwem.

⁶ Jehowa natomiast nie daje się zaślepić emocjom. Księga Powtórzonego Prawa 32:4 zapewnia: „Skała — doskonałe są Jego dzieła, sprawiedliwe są wszystkie Jego drogi. Bóg wierny, któremu niesprawiedliwość jest obca, Bóg prawy i prostolinijny”. Słowo Boże potępia niepohamowany gniew, okrucieństwo i przemoc (Rodzaju 49:7; Psalm 11:5). Jehowa nigdy więc nie działa bez uzasadnionej przyczyny. Swojej niszczycielskiej mocy używa sporadycznie i tylko w ostateczności. Postępuje zgodnie z tym, co wyjawił za pośrednictwem proroka Ezechiela: „‚Czy śmierć grzesznika sprawia mi przyjemność?’ — pyta Wszechwładny Pan, Jehowa. ‚Czy nie wolałbym, żeby porzucił swoje postępowanie i żył?’” (Ezechiela 18:23).

7, 8. (a) Do jakiego błędnego wniosku doszedł cierpiący Hiob? (b) Jak Elihu skorygował rozumowanie Hioba? (c) Czego możemy się nauczyć z przeżyć Hioba?

⁷ Dlaczego więc Jehowa w ogóle posługuje się mocą niszczycielską? Zanim odpowiemy na to pytanie, przypomnijmy sobie prawego Hioba. Szatan podał w wątpliwość, czy Hiob — a właściwie każdy człowiek — w obliczu trudności pozostanie lojalny wobec Boga. Jehowa podjął wyzwanie i pozwolił Szatanowi wypróbować lojalność Hioba, który wskutek tego stracił zdrowie, majątek i dzieci (Hioba 1:1 do 2:8). Ponieważ nie wiedział, czemu go to spotkało, błędnie uznał, że jego cierpienia są niesprawiedliwą karą od Boga. Pytał Go, dlaczego uczynił z niego swój „cel”, swojego „wroga” (Hioba 7:20; 13:24).

⁸ Młody mężczyzna o imieniu Elihu wskazał jednak na słaby punkt w rozumowaniu Hioba: „Czy jesteś tak pewny swojej racji, że powiedziałbyś: ‚Jestem bardziej prawy niż Bóg’?” (Hioba 35:2). Rzeczywiście niemądrze jest myśleć, że wiemy o czymś lepiej niż Bóg albo że dopuścił się On niesprawiedliwości. Elihu oświadczył: „Jest nie do pomyślenia, żeby prawdziwy Bóg postąpił niegodziwie, żeby Wszechmocny zrobił coś złego!”. Później dodał: „Nie jesteśmy w stanie zrozumieć Wszechmocnego. Ma On wielką moc, zawsze jest sprawiedliwy i na wskroś prawy” (Hioba 34:10; 36:22, 23; 37:23). Możemy być pewni, że gdy On walczy, ma do tego istotne powody. Pamiętając o tym, przeanalizujmy kilka przyczyn, dla których Bóg pokoju niekiedy staje się „potężnym wojownikiem” (1 Koryntian 14:33).

Dlaczego Bóg pokoju musi czasem walczyć

9. Dlaczego Bóg pokoju nieraz przystępuje do walki?

⁹ Mojżesz najpierw wysławiał Boga jako „potężnego wojownika”, a potem zapytał: „Który bóg jest taki jak Ty, Jehowo? Czy ktoś może Ci dorównać w świętości?” (Wyjścia 15:11). Podobnie napisał prorok Habakuk: „Zbyt czyste masz oczy, żeby patrzeć na zło. Nie możesz znieść niegodziwości” (Habakuka 1:13). Jehowa jest Bogiem nie tylko miłości, ale też świętości, prawości i sprawiedliwości. I właśnie te cechy nieraz zmuszają Go do użycia mocy niszczycielskiej (Izajasza 59:15-19; Łukasza 18:7). Kiedy więc walczy, nie kala swojej świętości. Przeciwnie, podejmuje walkę, ponieważ jest święty (Wyjścia 39:30).

10. Wyłącznie co może położyć kres nieprzyjaźni zapowiedzianej w Księdze Rodzaju 3:15 i jakie korzyści przyniesie to ludziom prawym?

¹⁰ Przyjrzyjmy się sytuacji, do jakiej doszło, gdy pierwsi ludzie, Adam i Ewa, zbuntowali się przeciw Bogu (Rodzaju 3:1-6). Gdyby Jehowa puścił płazem ich nieprawość, zaszkodziłby swojej pozycji Władcy Wszechświata. Jako sprawiedliwy Bóg był zobowiązany skazać ich na śmierć (Rzymian 6:23). W pierwszym proroctwie biblijnym zapowiedział, że Jego słudzy będą w nieprzyjaźni z tymi, którzy popierają „węża”, czyli Szatana (Objawienie 12:9; Rodzaju 3:15). Kres tej wrogości może położyć tylko ‛zmiażdżenie’ Szatana (Rzymian 16:20). Wykonanie na nim wyroku przyniesie prawym ludziom wspaniałe błogosławieństwa, uwolni ziemię od jego wpływu i umożliwi utworzenie ogólnoziemskiego raju (Mateusza 19:28). Na razie jednak stronnicy Szatana nieustannie zagrażają fizycznej i duchowej pomyślności ludu Bożego. Czasem więc Jehowa musi interweniować.

Bóg ma na celu usunięcie zła

11. Dlaczego Bóg czuł się zobowiązany sprowadzić na ziemię potop?

¹¹ Przykładem interwencji Bożej jest potop z czasów Noego. W Księdze Rodzaju 6:11, 12 czytamy: „W oczach prawdziwego Boga ziemia była zrujnowana i napełniona przemocą. Tak, Bóg zobaczył, że ziemia została zrujnowana, gdyż wszyscy ludzie dopuszczali się niegodziwości”. Czy Bóg miał pozwolić niegodziwym usunąć z naszej planety resztki moralności? Oczywiście, że nie. Czuł się zobowiązany sprowadzić na ziemię potop, żeby zgładzić tych, którzy uparcie dopuszczali się przemocy i niemoralności.

12. (a) Co Jehowa zapowiedział o „potomstwie” Abrahama? (b) Dlaczego Amoryci mieli być wytępieni?

¹² Podobnie było z wyrokiem Bożym wykonanym na Kananejczykach. Jehowa wyjawił, że Abraham będzie miał „potomstwo”, za pośrednictwem którego wszystkie rodziny na ziemi zapewnią sobie błogosławieństwa. Zgodnie z tym zamierzeniem postanowił, że potomkowie Abrahama otrzymają na własność Kanaan, terytorium ludu zwanego Amorytami. Czy miał prawo siłą zabrać im ziemię? Zapowiedział, że nastąpi to dopiero za jakieś 400 lat — aż nadejdzie „czas ukarania Amorytówb” (Rodzaju 12:1-3; 13:14, 15; 15:13, 16; 22:18). W tym okresie coraz bardziej grzęźli oni w zepsuciu. Kanaan stał się siedliskiem bałwochwalstwa, rozlewu krwi oraz rozwiązłych praktyk seksualnych (Wyjścia 23:24; 34:12, 13; Liczb 33:52). Na domiar złego mieszkańcy tego kraju zabijali swoje dzieci, wrzucając je w ogień ofiarny. Czy święty Bóg mógł narażać swój lud na wpływ takiej niegodziwości? W żadnym wypadku! Oświadczył: „Ich ziemia jest nieczysta, dlatego sprowadzę na nie karę za ich grzech. I ziemia ta wypluje swych mieszkańców” (Kapłańska 18:21-25). Ale Jehowa nie zabijał ich na oślep. Kananejczycy, którzy mieli właściwe nastawienie serca, tacy jak Rachab i Gibeonici, ocaleli (Jozuego 6:25; 9:3-27).

Bóg walczy w obronie swojego imienia

13, 14. (a) Dlaczego Jehowa musi uświęcić swoje imię? (b) Jak kiedyś Jehowa oczyścił swoje imię z zarzutów?

¹³ Ponieważ Jehowa jest święty, święte jest też Jego imię (Kapłańska 22:32). Jezus uczył swoich uczniów modlić się: „Niech będzie uświęcone Twoje imię” (Mateusza 6:9). To bunt w Edenie rzucił cień na imię Boga — zniesławił Go i sprawił, że powstały wątpliwości co do Jego sposobu sprawowania władzy. Jehowa w żadnym razie nie mógł patrzeć na to przez palce. Był zobowiązany oczyścić swoje imię z zarzutów (Izajasza 48:11).

¹⁴ Powróćmy do Izraelitów. Dopóki byli niewolnikami w Egipcie, Boża obietnica, że dzięki „potomstwu” Abrahama zapewnią sobie błogosławieństwa wszystkie rodziny na ziemi, wydawała się nierealna. Jehowa ich jednak wyzwolił i utworzył z nich naród, czym oczyścił swoje imię z zarzutów. Właśnie dlatego prorok Daniel powiedział w modlitwie: „Jehowo, nasz Boże, silną ręką wyprowadziłeś swój lud z ziemi egipskiej i rozsławiłeś swoje imię, które jest znane po dziś dzień” (Daniela 9:15).

15. Dlaczego Jehowa uwolnił Żydów z niewoli babilońskiej?

¹⁵ Co ciekawe, tę modlitwę Daniel skierował do Jehowy w czasie, gdy Żydom ponownie zależało, żeby wystąpił On w obronie swojego imienia. Członkowie tego upartego narodu znów byli w niewoli, tym razem w Babilonie. Ich stolica, Jerozolima, leżała w gruzach. Daniel wiedział, że powrót Żydów do ojczyzny przyniesie chwałę imieniu Jehowy. Dlatego błagał: „O Jehowo, przebacz nam! Zwróć na nas uwagę, Jehowo, i działaj! Przez wzgląd na samego siebie nie zwlekaj, Boże mój, bo to miasto i ten lud nazwano od Twojego imienia” (Daniela 9:18, 19).

Bóg występuje w obronie swojego ludu

16. Wyjaśnij, dlaczego zainteresowanie Jehowy obroną Jego imienia wcale nie oznacza, że jest nieczuły i samolubny.

¹⁶ Czy zainteresowanie Jehowy obroną Jego imienia nie oznacza, że jest nieczuły i samolubny? Nic podobnego. Przecież ze względu na swoją świętość i miłość do sprawiedliwości chroni także swój lud. Rozważmy 14 rozdział Księgi Rodzaju. Czytamy tam o czterech królach, którzy uprowadzili bratanka Abrahama, Lota, i jego rodzinę. Z pomocą Boga Abraham mimo ogromnej przewagi wrogów zadał im druzgocącą klęskę! Niewykluczone, że doniesienie o tym zwycięstwie było pierwszym zapisem w „Księdze Wojen Jehowy” — księdze przypuszczalnie relacjonującej również starcia zbrojne, o których nie wspomniano w Biblii (Liczb 21:14). Przyszłość miała jednak przynieść wiele dalszych zwycięstw.

17. Co dowodzi, że Jehowa walczył za Izraelitów po ich wejściu do Kanaanu? Podaj przykłady.

¹⁷ Na krótko przed wejściem Izraelitów do ziemi Kanaan Mojżesz zapewnił ich: „Jehowa, wasz Bóg, idzie przed wami i będzie za was walczył, tak jak to zrobił na waszych oczach w Egipcie” (Powtórzonego Prawa 1:30; 20:1). Od czasów następcy Mojżesza, Jozuego, przez okres sędziów aż po panowanie wiernych królów judzkich Jehowa rzeczywiście walczył za swój lud i zapewnił mu mnóstwo wspaniałych zwycięstw nad nieprzyjaciółmi (Jozuego 10:1-14; Sędziów 4:12-17; 2 Samuela 5:17-21).

18. (a) Dlaczego możemy być wdzięczni Jehowie za to, że się nie zmienił? (b) Co się wydarzy, gdy nieprzyjaźń opisana w Księdze Rodzaju 3:15 osiągnie punkt kulminacyjny?

¹⁸ Jehowa się nie zmienił. Nie zmienił też swojego zamiaru, żeby przeobrazić ziemię w raj, w którym będzie panował pokój (Rodzaju 1:27, 28). I niezmiennie nienawidzi zła. Bardzo jednak kocha swój lud i niedługo dla jego dobra podejmie pewne działania (Psalm 11:7). Już wkrótce w nieprzyjaźni opisanej w Księdze Rodzaju 3:15 nastąpi dramatyczny przełom. Jehowa, żeby uświęcić swoje imię i obronić swój lud, ponownie stanie się „potężnym wojownikiem” (Zachariasza 14:3; Objawienie 16:14, 16).

19. (a) Jaki przykład pomaga nam zrozumieć, że używanie przez Boga mocy niszczycielskiej może nas do Niego zbliżyć? (b) Jaki wpływ powinna mieć na nas gotowość Boga do walki w naszej obronie?

¹⁹ Zilustrujmy to przykładem: Przypuśćmy, że jakaś rodzina została zaatakowana przez rozjuszone zwierzę. Ojciec z nim walczy i w końcu je zabija. Czy myślimy, że zraża tym do siebie żonę i dzieci? Wręcz przeciwnie, spodziewamy się, że będą wzruszeni jego ofiarną miłością. Tak samo to, że Bóg używa mocy niszczycielskiej, nie powinno nas od Niego odpychać. Jego gotowość do walki w naszej obronie sprawia, że jeszcze bardziej Go kochamy. Wzrasta też nasz respekt dla Jego nieograniczonej mocy. Możemy więc „z bojaźnią i szacunkiem pełnić dla Boga świętą służbę w sposób, który cieszy się Jego uznaniem” (Hebrajczyków 12:28).

Zbliż się do tego „potężnego wojownika”

20. Co powinniśmy zrobić, gdy nie w pełni rozumiemy biblijne relacje o walkach toczonych przez Boga?

²⁰ Oczywiście nie każda decyzja Jehowy o podjęciu walki jest w Biblii drobiazgowo uzasadniona. Ale możemy być pewni jednego: Jehowa nigdy nie posługuje się mocą niszczycielską w sposób niesprawiedliwy, złośliwy czy okrutny. W spojrzeniu na sprawę z właściwego punktu widzenia często pomaga rozważenie kontekstu danego opisu biblijnego lub wyszukanie dodatkowych informacji (Przysłów 18:13). A nawet jeśli nie znamy wszystkich szczegółów, ewentualne wątpliwości możemy rozwiać po prostu przez poszerzenie wiedzy o Jehowie i rozmyślanie nad Jego cennymi przymiotami. Dojdziemy wtedy do wniosku, że mamy mnóstwo powodów, żeby całkowicie ufać naszemu Bogu, Jehowie (Hioba 34:12).

21. Jaki w gruncie rzeczy jest Jehowa, choć czasami staje się „potężnym wojownikiem”?

²¹ Chociaż Jehowa w razie konieczności staje się „potężnym wojownikiem”, nie oznacza to, że ma wojowniczą naturę. Przecież w wizji niebiańskiego rydwanu oglądanej przez Ezechiela był przygotowany do walki z przeciwnikami, a mimo to wokół Niego była tęcza — symbol pokoju (Rodzaju 9:13; Ezechiela 1:28; Objawienie 4:3). Nie ulega więc wątpliwości, że Jehowa odznacza się opanowaniem i pokojowym usposobieniem. „Bóg jest miłością” — napisał apostoł Jan (1 Jana 4:8). Wszystkie Jego przymioty są doskonale zrównoważone. Możliwość nawiązania bliskiej więzi z tak potężnym, a zarazem kochającym Bogiem jest naprawdę wielkim zaszczytem!