Oprócz miejscowej ludności frygijskiej w Kolosach mieszkali też Grecy i Żydzi (por. Kol 3:11). Frygowie mieli skłonność do spirytyzmu i fanatyzmu, Grecy oddawali się spekulacjom i sporom filozoficznym, a Żydzi trzymali się Prawa Mojżeszowego i jego nakazów dotyczących pokarmów i sabatu. Do każdej z tych postaw nawiązał Paweł w radach skierowanych do zboru w Kolosach (Kol 2:4, 8, 16, 18, 20-23).

Odparcie fałszywych poglądów. Fałszywi nauczyciele szerzyli w Kolosach pewną zwodniczą filozofię. Kładli nacisk na przestrzeganie Prawa Mojżeszowego. Poza tym zalecali ascetyczny tryb życia. Apostoł ostrzegł tamtejszych chrześcijan, by nikomu nie pozwolili uprowadzić się „jako (...) łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa” (Kol 2:8). Nawoływał ich też, by nie dawali się osądzać co do jedzenia i picia „bądź w odniesieniu do jakiegoś święta lub przestrzegania nowiu albo sabatu; bo te rzeczy są cieniem tego, co ma nadejść, ale rzeczywistość należy do Chrystusa” (Kol 2:16, 17). Ponadto zdemaskował pozorowaną pokorę i zganił ascezę, pisząc: „Rzeczy te mają wprawdzie pozór mądrości w samowolnie ustanowionej formie oddawania czci i w udawanej pokorze, surowym traktowaniu ciała, ale nie mają żadnej wartości w walce z dogadzaniem ciału” (Kol 2:20-23).

Paweł uwydatnił wywyższoną pozycję, którą Chrystusowi dał Bóg (Kol 1:13-20). Prawda ta miała odeprzeć wpływ pogańskiej filozofii, tradycji żydowskiej oraz jeszcze innej praktyki, nazwanej „formą oddawania czci aniołom [albo: „kultem aniołów”, BWP]” (Kol 2:18). Pismo Święte nie precyzuje, czy ludzie biorący w tym udział próbowali oddawać cześć Bogu tak, jak ich zdaniem czynili to aniołowie, sądząc, że naśladują ich pełną uwielbienia postawę, czy też po prostu wielbili te duchowe stworzenia.