Ale zarazem przekazał pomyślną wiadomość od Boga: „Zwolnij go [Hioba] od zejścia do dołu [wspólnego grobu ludzkości]! Znalazłem okup! Niech jego ciało stanie się jędrniejsze niż w młodości; niech powróci do dni swego młodzieńczego wigoru” (Hioba 33:24, 25). Słowa te musiały napełnić Hioba otuchą. Nie miał dalej cierpieć ani zaraz umrzeć. Jeśli okaże skruchę, Bóg chętnie przyjmie za niego „okup” i uwolni go od wszelkich nieszczęść, które go dotknęłya.

Hiob pokornie przyjął skarcenie i okazał skruchę (Hioba 42:6). Jehowa najwyraźniej przyjął za niego „okup”, który niejako zakrył jego grzech i utorował drogę do błogosławieństw. Jak czytamy, Jehowa „błogosławił potem Hiobowi koniec bardziej niż jego początek” (Hioba 42:12-17). Wyobraź sobie, jaką ulgę poczuł, gdy znikła odrażająca choroba, a jego ciało stało się „jędrniejsze niż w młodości”!

Tamten okup miał jednak ograniczoną wartość, bo Hiob dalej był niedoskonały i z czasem umarł.